చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
బంగ్లా దేశ ప్రభుత్వ వ్యవస్థ, 1971 లో స్వాతంత్ర్యం పొందిన నాటికి, బంగ్లాదేశ్ స్థాపన కంటే ముందుగా అద్భుతమైన పరిణామాన్ని ఎదుర్కొంది. బంగ్లాదేశ్ తన ఉనికిని ఏర్పాటు చేసుకునే సమయంలో, రాజకీయ అస్థిరత, ఆర్థిక కష్టాలు మరియు సామాజిక మార్పుల వంటి ఎన్నో అంతర్గత మరియు బాహ్య సవాళ్లను ఎదుర్కొంది. దేశంలో ప్రభుత్వ వ్యవస్థ అభివృద్ధి దశలను అనేక దశల ద్వారా జరిగింది, రిపబ్లిక్ యొక్క అభివారం, réforme, ప్రజాస్వామ్యస్తకు మార్పులు మరియు దేశాన్ని స్థిరీకరించడానికి అవసరమైన సంస్థల అభివృద్ధి చేసుకోవడం.
బంగ్లాదేశ్ స్వాతంత్ర్యం పొందినకు ముందు, ఇది 1947 లో రెండు స్వతంత్ర దేశాలుగా విభజించిన బ్రిటిష్ ఇన్డియాలో భాగం అయి ఉంది - మరియు పాకిస్తాన్. ఈ విభజన వల్ల, బంగ్లాదేశ్ యొక్క ఆధునిక స్థానం కలిగిన పాకిస్తాన్ యొక్క కాకు తూర్పు భాగం, ఈశాన్య పాకిస్తాన్ గా మారింది. ఈ కాలం ఇక్కడ, భారత్ పాకిస్తాన్ ప్రాబల్యము ప్రాయోజ్యముతో పాలన ఉంది, ఇది రాజకీయ మరియు సామాజిక ఉద్రిక్తతలకు దారితీసింది. ఈశాన్య పాకిస్తాన్ తన రాజకీయ మరియు ఆర్థిక మర్జినలైజేషన్ పట్ల నిరసన వ్యక్తం చేసింది, ఇది స్వాతంత్ర్య ఉద్యమాలకు ప్రేరణ ఇచ్చింది.
ఈశాన్య పాకిస్తాన్ లో ప్రభుత్వ వ్యవస్థ ఇస్లాంబాద్ కేంద్ర ప్రభుత్వ నియంత్రణకు అనుగుణంగా ఉంది, ఇది రోజుల అంతర్గత ఘర్షణలకు దారితీస్తుంది. 1950-లలో, సాంస్కృతిక మరియు భాషా వివక్షల వంటి వివిధ అంశాల ఆధారంగా తిక్కగా ఉన్న నిరసనలు ప్రారంభమయ్యాయి, ఎందుకంటే ఈశాన్య పాకిస్తాన్ లో గంగా సంస్కృతి మరియు భాష ప్రాధాన్యత ఉంది, అయితే పాకిస్తాన్ కింద ఉర్దు మరియు అరబ్బీ సంస్కృతి ప్రాముఖ్యత కలిగి ఉంది.
1971 లో గాయాలైన స్వాతంత్ర్య యుద్ధం తర్వాత, బంగ్లాదేశ్ స్వాతంత్ర్యం పొందింది. ప్రభుత్వ వ్యవస్థ అభివృద్ధిలో మొదటి అడుగు 1972 లో అంగీకరించబడిన రాజ్యాంగంతో ఆధారంగా ఉంది, ఇది దేశాన్ని పార్లమెంటు ప్రజాస్వామ్యం గా స్థాపించింది. రాజ్యాంగం అధికారం విభజన మరియు ప్రజాస్వామ్య ప్రథమాలను స్థాపించడంలో భాగమైంది. స్వాతంత్ర్యం పొందిన మొదటి ఏడాదిలలో, దేశం యుద్ధానంతరం పునరుద్ధరించడానికి మరియు జాతీయ సంస్థల నిర్మాణానికి నిధి చేసినది.
బంగ్లాదేశ్ యొక్క మొదటి అధ్యక్షుడు షేక్ ముజిబుర్ రహ్మాన్ అధీనంలో కొత్త రాజకీయ నిలువు ఆకర్షణ స్థాపించబడింది, ఇది విద్యావంతుల సమాజాన్ని సృష్టించడానికి, ప్రజాస్వామ్యం, సామాజిక న్యాయం మరియు సమత్వం వంటి ప్రథమాలకు ఆధారంగా ఉంది. అయితే, దేశంలోని రాజకీయ పరిస్థితి తిరిగి స్థిరంగా ఉండటం లేదు, శాసన యందు సమస్యలు, ఆర్థిక కష్టాలు మరియు అంతర్గత ఘర్షణల కారణంగా. 1975 లో, షేక్ ముజిబుర్ రహ్మాన్ ని ఒక సైనిక తిరుగునాటిలో అహానించబడింది, ఇది దేశంలో సైనిక దోపిడి స్థాపించబడింది.
షేక్ ముజిబుర్ రహ్మాన్ ను హతమార్చిన తర్వాత, బంగ్లాదేశ్ లో రాజకీయ అస్థిరత మరియు అథారిటరీ పాలన కాలం వచ్చింది. మొదట, ప్రభుత్వం సైనిక అధికారులు కింద కట్టుకు వేశింది, ఇది సైనిక తిరుగుల ద్వారా మరియు కఠిన నియంత్రణ చర్యల ద్వారా దేశాన్ని పాలించింది. జనరల్ హొస్సెయిన్ ముహమ్మద్ ఎర్షాద్ 1982 లో అధికారంలోకి వచ్చాడు, ఒక అథారిటరియన్ పాలనని సృష్టించాడు. అతడు దేశాన్ని బలమైన చొక్కతో పిల్లలను నడిపించే అవసరం ఉందని నమ్మించి అధికారంలోకి వచ్చాడు.
ఎర్శాద్ పాలన కేంద్రిత అధికారాన్ని చేరుస్తుంది, నిరసనకు కఠిన సీపీలు మరియు కొంత ఆర్థిక మార్పులు ఉన్నాయి. కారు కొంత స్థిరంగా ఉండటానికి సాక్షులు, కానీ రాజకీయ స్వాతంత్య్రం పరిమిత శ్రేణిలోనే ఉంది. 1990 లో, భారీ నిరసనల తర్వాత, ఎర్షాద్ అధ్యక్ష పదవిని విడిచిపెట్టక తప్పలేదు, బంగ్లాదేశ్ ప్రజాస్వామ్యం పునరావృత్యం చేసింది.
1990 లో ఎర్షాద్ దోపిడీ పడిన తర్వాత, బంగ్లాదేశ్ లో కొత్త రాజకీయ పరిణామం ప్రారంభమైంది. దేశం బహుపార్టీ వ్యవస్థకు తిరిగి వచ్చింది, మరియు 1991 లో మొదటి బహుపార్టీ ఎన్నికలు నిర్వహించబడ్డాయి. ఎన్నికల్లో బంగ్లాదేశ్ జాతీయ పార్టీ (BNP) గెలిచింది, దీని నాయకురాలు బేగం ఖలిదా జియా ప్రధాన మంత్రి గా ఎన్నుకోబడ్డారు. ఈ కాలం BNP మరియు షేక్ హసీనా నాయకత్వంలోని అవామీ లీగ్ మధ్య రాజకీయ పోటీగా కూర్చుంది.
ఈ కాలంలో చేపట్టిన మార్పులు ప్రజాస్వామ్య సంస్థలను మరియు ఆర్థిక వ్యవస్థను పెంపొందించే ప్రయత్నంగా రూపొందించబడ్డాయి. అయితే, రాజకీయ జీవితం పోటీ మరియు నిర్వహణలో అస్థిరత కారణంగా ఉద్రతభరితంగా ఉంది. ఈ పార్టీల మధ్య మోయలుని గల కారణంగా, మరికొన్ని రాజకీయ సంక్షోభాలు మరియు అల్లర్లు ఉద్భవించాయి.
2000ల ప్రారంభం నుండి, బంగ్లాదేశ్ రాజకీయ మరియు ఆర్థిక ఎక్కువ స్థిరత్వానికి దిక్కుగా వెళ్లుతోంది. 2009 లో, అవామీ లీగ్ నాయకత్వంలో ఎన్నికలు గెలిచాయి, మరియు షేక్ హసీనా ప్రధాన మంత్రి గా వ్యవహరిస్తున్నారు. అప్పటి నుండి దేశం ప్రజా మరియు ఆర్థిక అభివృద్ధికి దిశగా నడుస్తోంది. ఈ సమయంలో, అందరికీ ఆకలిని ఏర్పరిచే రాజకీయ పోటీ కొనసాగుతున్నది, మరియు ఆర్థిక సమస్యలు, దారిద్ర్యం మరియు సామాజిక అసమానత వంటి వాటి ప్రాధమికంగా ఉన్నాయి.
నేటి బంగ్లాదేశ్ ప్రభుత్వ వ్యవస్థ పార్లమెంటరీ ప్రజాస్వామ్యంగా ఉంది, ఇది అధిక రీతిగా అభివృద్ధి చెందిన ప్రజాస్వామ్య సంస్థలను కలిగి ఉంది, కానీ రాజకీయ పారదర్శకత, మానవ హక్కులు మరియు కూర్మతో పోరాటం వంటి అంశాలు გამოწనాలు నిలబడుతున్నాయి. అవామీ లీగ్, BNP వంటి పార్టీల రాజకీయ ప్రదేశం మారుతున్నాయి, మరియు సామాజిక, ఆర్థిక మార్పులు ప్రజల జీవన ప్రమాణాలు మెరుగుపరిచేందుకు నાવવામાં ఉంచారు.
బంగ్లాదేశ్ ప్రభుత్వ వ్యవస్థ పరిణామాలు కొన్ని దశలను పảౖంచింది, స్వాతంత్ర్యం నుంచి ప్రజాస్వామ్య సంస్థల స్థాపన వరకు మరియు రాజకీయ స్థిరత్వానికి చిహ్నాలు ఉన్నాయి. సైనిక రాజ్యాంగాలు మరియు రాజకీయ సంక్షోభాలను కలిగి ఉన్న కష్టమైన సమయంలో, ఈ దేశం బహుపార్టీ వ్యవస్థగా ఉన్న పార్లమెంటరీ ప్రజాస్వామ్యాన్ని స్థాపించలేకపోయింది. ప్రస్తుతం, బంగ్లాదేశ్ ఇంతగా అభివృద్ధి పొందుతుంది, కొత్త సవాళ్లను ఎదుర్కొంటూ మరియు తమ పౌరులకు మెరుగ్గ సమాజానికి సమృద్ధి గల చట్టాలను ఏర్పరుస్తుంది.