చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
భారతదేశం అనేక భాషలు మరియు అనేక జాతులు ఉన్న దేశం, మరియు ఇది గొప్ప భాషా విభిన్నతను కలిగి ఉంది. ఇక్కడ మాట్లాడే భాషలు విభిన్న ప్రజల చరిత్ర, సంస్కృతి మరియు సాంప్రదాయాలను ప్రతిబింబించాయి. భారత్‌లో 120కి పైగా భాషలు ఉన్నాయండి, వాటిలో ప్రతి ఒక్కటి దేశంలోని సాంస్కృతిక వారసత్వానికి తనదైన ప్రత్యేక అభ్యాసం నిచ్చింది. ఈ విభిన్నత భారతదేశం యొక్క భాషా సౌందర్యం అధ్యయనం చేయడం మరింత ఆసక్తికరంగా మరియు ముఖ్యం చేస్తుంది.
భారతదేశ రాజ్యాంగం ప్రకారం, జాతీయ స్థాయిలో రెండు అధికారిక భాషలు ఉన్నాయి: హిందీ మరియు ఇంగ్లీష్. హిందీ దేశంలో అత్యంత ప్రసారమైన భాష మరియు 40% కంటే ఎక్కువ జనాభా మొదటి భాషగా ఉపయోగిస్తున్నది. మరోవైపు, ఇంగ్లీష్ మధ్యస్థాయి కమ్యూనికేషన్ భాషగా ముఖ్యమైన పాత్ర పోషిస్తుంది మరియు ప్రభుత్వ, చట్టపరమైన పత్రాలు, అలాగే విద్యలో ఉపయోగిస్తారు.
అదేవిధంగా, భారతదేశంలో వివిధ రాష్ట్రాలలో ప్రత్యేక ప్రాంతీయ భాషలు కూడా అధికారిక స్థితిని కలిగి ఉంటాయి. ఉదాహరణకు, పశ్చిమ బెంగాల్‌లో బెంగాలీ, ఆంధ్ర ప్రదేశ్‌లో తెలుగు మరియు తమిళనాడులో తమిళం. ఈ భాషల విభిన్నత దేశంలోని భాషా నిర్మాణాన్ని మరియు అందులోని సాంస్కృతిక సంపదను ప్రతిబింబిస్తుంది.
భారతదేశంలోని భాషలను పలు ప్రధాన భాషా కుటుంబాలలో వర్గీకరించవచ్చు. అతి phổ phổ మాడి భాషా కుటుంబాలు ఐదు, ఇండో-ఆర్యన్ మరియు డ్రవిడియన్ కుటుంబాలు. ఇండో-ఆర్యన్ కుటుంబంలో హిందీ, బెంగాలీ, ఉర్దూ, మరాఠీ మరియు గుజరాతీ వంటి భాషలు ఉన్నాయి. ఈ భాషలకు సంస్కృతం మరియు పర్షియన్ భాష యొక్క ప్రభావం ఉంటుంది.
డ్రవిడియన్ భాషా కుటుంబంలో తమిళం, తెలుగు, కన్నడ మరియు మలయాళం వంటి భాషలు ఉన్నాయి, ఇవి ప్రధానంగా భారతదేశం యొక్క దక్షిణ భాగంలో విస్తరించాయి. ఈ భాషలు స్వంత వ్యాకరణ నిర్మాణాలు మరియు శబ్ద సంపదను కలిగి ఉంటాయి, ఇవి ఇండో-ఆర్యన్ భాషల నుండి వేరుగా ఉంటాయి.
భారతీయ భాషలు వాటి ప్రత్యేకమైన వ్రాత పద్ధతులను కలిగి ఉంటాయి. ఉదాహరణకు, హిందీ దేవనాగరి రక్తంలో రాస్తారు, బెంగాలి బంగ్లా అల్ఫాబెట్ లో, మరియు తమిళ భాష తమిళ లిపిలో రాస్తారు. భారతదేశంలో అనేక వ్రాత పద్ధతులు ఉపయోగిస్తారు, ఇది భాషా చిత్రాన్ని మరింత విభిన్నంగా చేస్తుంది. ఈ వ్రాత పద్ధతులు ప్రతి భాష మరియు ప్రాంతానికి సంబంధించిన సాంస్కృతిక మరియు చారిత్రక అంశాలను ప్రతిబింబిస్తాయి.
భారత దేశంలో ప్రధాన భాషలకు అదనంగా అనేక సాంఘీక భాషలు మరియు ప్రసంగ పద్ధతులు ఉన్నాయి. ఒకే భాషలోనే సాంఘిక భాషలు చాలా వేరు చెయ్యవచ్చు, ఇది వేరు వేరు సాంఘీక భాషల మధ్య అర్థం చేసుకోవడాన్ని కష్టతరం చేస్తుంది. ఉదాహరణకు, హిందీలో బరాజ్, అవధి మరియు బుం‌దేలీ వంటి అనేక సాంఘిక భాషలు ఉన్నాయి. ఈ సాంఘిక భాషలు ఉచ్చారణ, శబ్ధకోశ మరియు వ్యాకరణంలో తమ ప్రత్యేకతలను కలిగి ఉంటాయి.
సాంఘిక భాషలు మరియు ప్రసంగాల విభిన్నత కూడా ప్రతిరోజు సంభాషణలో చూడవచ్చు, ఇది భాషా కమ్యూనికేషన్ కు అదనపు రంగును మరియు ప్రత్యేకతను ఇస్తుంది. ఈ విభిన్నత సాంస్కృతిక రీతులను ఉనికి చేర్చుతుంది మరియు భారతీయ సమాజాన్ని సమృద్ధి చేస్తుంది.
భారతదేశంలో భాషా విధానం సంక్లిష్ట మరియు అనేక కోణాలను కలిగి ఉంది. రాజ్యాంగం నేటి భాషను ఉపయోగించే హక్కులను హామీ ఇస్తుంది, ఇది రాష్ట్రం భాషా విభిన్నతను నిలుపుకోవడానికి నీతిని ప్రతిబింబిస్తుంది. అయితే, గత కొన్ని దశాబ్దాలలో హిందీ మరియు ఇంగ్లీష్ భాషల అధిక్యత గురించి విభేదాలు ఉత్పన్నమయ్యాయి, ఇది ఇతర భాషల మాట్లాడుతున్న వారికి ఆందోళన కలిగిస్తోంది.
అదేవిధంగా, వివిధ రాష్ట్రాలు తమ స్వంత భాషా విధానాలు కలిగి ఉంటాయి, ఇది కొన్నిసార్లు కుల మరియు భాషా సమూహాల మధ్య ఘర్షణలకు దారితీస్తుంది. భారత ప్రభుత్వం ప్రమాదంలో ఉన్న భాషలను సంరక్షించడానికి మరియు మద్దతు ఇవ్వడానికి విద్యా కార్యక్రమాలు మరియు సాంస్కృతిక పinitiativeలు తీసుకొంటుంది.
భారతదేశంలో భాష సంస్కృతీ మరియు ప్రజల తరహాకు కీలకమైన పాత్ర పోషిస్తుంది. రచన, కవిత, సంగీతం మరియు సినిమా విభిన్న భాషా విభిన్నతపై అధిక స్థాయిలో ఆధారపడిన ఉన్నాయి. వివిధ భాషలు వివిధ రచనా సంప్రదాయాలు మరియు శైలులను సృష్టిస్తాయి, ఇవి భారతీయ సంస్కృతిని సమృద్ధి చేస్తాయి.
భారతీయ సినిమా పరిశ్రమ, ప్రత్యేకంగా, హిందీ, తమిళ, తెలుగు మరియు బెంగాలీ వంటి వివిధ భాషలను యాక్టివ్ గా ఉపయోగిస్తుంది. సినిమాలు మరియు సంగీతం సాంస్కృతిక మార్పిడి కోసం ముఖ్యమైన సాధనాలు అవగా, అవి భాషా గుర్తింపును కాపాడేందుకు సహాయపడతాయి.
భారతదేశపు భాషా సౌందర్యాలు దాని విభిన్న సంస్కృతీ మరియు శతాబ్దాల చరిత్రను ప్రతిబింబిస్తున్నది. దేశంలో ఉన్న అనేక భాషలు మరియు సాంఘిక భాషల సమ్మేళనం, దాని సాంస్కృతిక వారసత్వాన్ని అభివృద్ధి చేస్తుంది. భాషా సమాజాలు ఎదుర్కొంటున్న సవాళ్లు ఉన్నప్పటికీ, భారతదేశం భాషా విధానాలను అభివృద్ధి చేయడం కొనసాగించడం, భాషల విభిన్నతను తదుపరి తరాల కోసం నిర్వహించడంపై ముద్ర వేస్తుంది.