చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
హంగరీలో కమ్యూనిస్టు యుగం 1945లో జరుగుతున్న రెండో ప్రపంచ యుద్ధం చివరిలో నుండి 1989 వరకు, దేశం కొత్త ప్రజా స్ఫూర్తి సంస్కరణల యుగంలో ప్రవేశించడంతో ముగియవచ్చింది. ఈ కాలంలో సామాజికవాద ధోరణి స్థాపించబడటం, సోవియట్ యూనియన్ యొక్క ప్రభావం, భారీ నిర్బంధాలు మరియు ఆర్థిక మార్పులు ముఖ్యంగా ఉంటాయి.
రెండో ప్రపంచ యుద్ధం ముగిసిన తర్వాత హంగరీలో సోవియట్ సైన్యాలు ఆధిపత్యం చెలాయించాయి. 1945లో ఉపకాల నియంత్రణలో కమ్యూనిస్టులకు స్థాయిలు అధికంగా ఉన్నతమైన తాత్కాలిక ప్రభుత్వ సమాఖ్య ఏర్పడింది. 1949లో హంగేరియన్ పీపుల్‌స్ రిపబ్లిక్ జాతిని ప్రకటించడం జరిగింది మరియు కమ్యూనిస్టు పార్టీ ప్రభుత్వంపై పూర్తి నియంత్రణను సాధించింది.
ఈ విధానాన్ని అమలు చేస్తూ కఠినమైన నిర్బంధాలు జరిగాయి. ఆర్థిక చాదరలు, మేధావులు మరియు మత శక్తుల సాధారణ రాజకీయ విరోధులు అరెస్టులకు, వేధింపులకు మరియు కనీసం ఫిర్యాదులకు గురయ్యారు. 1956లో హంగేరియన్ వియోలు జరిగింది, దీనిలో ప్రజలు సోవియట్ ప్రభావం మరియు పాలనా వ్యవస్థకు వ్యతిరేకంగా మేల్కొన్నారు. ఈ వియోల్ సోవియట్ సైన్యాలు ఎంపికచేసి నిర్బంధ అనుష్టించే పనిచేయడం జరిగింది.
కఠినమైన రాజకీయ నియమాల ఉన్నప్పటికీ, 1960 లలో హంగరీలో ఆర్థిక సంస్కరణలు జరగడం ప్రారంభమైంది. యానొష్ కాదార్ నేతృత్వంలో "గుల్యాష్-కమ్యూనిజం" విధానాన్ని ప్రారంభించి, ఇది సామాజికవాద మరియు పెట్టుబడిదారీ విధానాల సమ్మిళితాన్ని లక్ష్యంగా పెట్టింది. ఫలితంగా వ్యక్తిగత విభాగానికి ఎక్కువ సౌకర్యాలు అందుబాటులో నమీగా, ఇతర సామాజికవాద దేశాల పట్ల జనాభా యొక్క జీవన ప్రమాణం మెరుగయ్యింది.
ఈ సమయంలో హంగేరియన్ సమాజంలో సమర్థవంతమైన మార్పులు జరిగాయి. విద్య మరింత ప్రవేశదారంగా మారింది, అక్షరాస్యత మరియు వృత్తి శిక్షణపై ప్రోగ్రాములు నిర్వహించబడ్డాయి. మహిళలకు విద్య మరియు పని పట్ల మరింత హక్కులు లభించాయి. అయితే, ఈ సాధనాల ఉన్నప్పటికీ, సమాజం పార్టీల నియంత్రణంలో ఉంది మరియు స్వేచ్ఛా ఎన్నికలు అందుబాటులో లేవు.
1956లో హంగేరియన్ వియోల్ దేశ చరిత్రలో గుర్తించబడింది. అక్టోబర్ 1956లో విద్యార్ధులు మరియు శ్రామికులు బుడాపెస్ట్ వీధుల్లో సంస్కరణలు మరియు స్వేచ్ఛను కోరుతూ బయటకు వచ్చారు. ప్రభుత్వానికి ప్రతిస్పందనగా, వారు సోవియట్ సైన్యాలను ఉపసంహరించడానికి చాలాకమం చేసే నిర్ణయాన్ని ప్రకటించారు. అయితే, త్వరలో పరిస్థితి అవాస్తవికంగా మారింది మరియు సోవియట్ యూనియన్ తిరిగి ఎదుర్కొనడానికి సైన్యాలను ప్రవేశపెట్టింది. వేలాది మంది చనిపోయారు మరియు అనేక మంది వలస వెళ్లడానికి నిర్బంధితులయ్యారు.
రోడ్లలో ఉండినప్పటికీ, హంగరీలో సాంస్కృతిక జీవన అభివృద్ధి చెందింది. కళలు మరియు సాహిత్యం సృష్టెనేణేలు వాటిలో తమ అభిప్రాయాలు మరియు నిరసనలను వ్యక్తం చేయడానికి ప్రయత్నించే ముఖ్యమైన విభాగంగా ఉన్నవి. ఇమ్రే కర్టేశ్ మరియు మిక్లోష్ రాడ్నోటి వంటి రచయితలకు స్వేచ్ఛకోసం పోరాటానికి చిహ్నాలు అయ్యాయి. ఒక క్లాసి సాంస్కృతిక ప్రాజెక్టులు కూడా ఉన్నాయి, ఇవి ప్రభుత్వానికి ప్రవ్రుత్తి ప్రదర్శిస్తున్నాయి.
1980 ల చివరిలో హంగరీలో ప్రభుత్వానికి వ్యతిరేకంగా నిరసనలు మరియు బహిరంగ నిరసనలు ప్రారంభమయ్యాయి. ఇతర సామాజికవాద దేశాలలో రాజకీయ మార్పులకు ప్రేరణగా, హంగేరియన్ ప్రజలు స్వేచ్ఛా ఎన్నికలు మరియు ప్రజాస్వామిక సంస్కరణలను కోరారు. 1989లో స్వేచ్ఛా ఎన్నికలు నిర్వహించాలనే నిర్ణయం తీసుకోబడింది, ఇది సామాజికవాద ధోరణికి ముగింపు తెచ్చింది.
1990లో హంగరీలో మొదటి స్వేచ్ఛా ఎన్నికలు జరిగాయి, మరియు ఒక ప్రజాస్వామిక ప్రభుత్వం రూపొందించబడింది. ఈ మార్పు దేశ చరిత్రలో గణనీయమైన అడుగు అయినది, ఇది హంగరీని యూరోపియన్ యూనియన్ మరియు నాటోలో నిర్వహించగలిగింది. దేశం ప్రజాస్వామిక విలువలు మరియు మార్కెట్ ఆర్థికవ్యవస్థ వైపు సంస్కారములు ప్రారంభించింది.
హంగరీలో కమ్యూనిస్టు యుగం దేశ చరిత్రలో లోతైన ఆశ్రయం మిగిల్చింది. కఠినమైన నిర్బంధాలు మరియు ఆర్థిక కష్టాలు ఉండే, హంగేరియన్ ప్రజలు తమ సాంస్కృతిక మరియు ఐక్యతను కాపాడగలరు. ప్రజాస్వామ్యానికి మార్పు స్వతంత్రత మరియు స్వాయత్తం పునరుద్ధరణకు ఒక ముఖ్యమైన అడుగు అయ్యింది. ఈ కాలం పాఠాలు ఇంకా ప్రస్తుతానికి కూడా ప్రస్తుతం ఉన్నాయి, హంగరీ ప్రజాస్వామిక రూపాంతరం దిశగా సాగుతూ ఉంది.