دانشنامه تاریخی
هابسبورگ‌ها — یکی از تاثیرگذارترین دودمان‌ها در تاریخ اروپا هستند که ردپای عمیقی در توسعه اتریش و سایر کشورهای اروپایی گذاشته‌اند. دوره حکومت هابسبورگ‌ها در اتریش چندین قرن را شامل می‌شود، از پایان قرن سیزدهم تا آغاز قرن بیستم. این دوره نه تنها با تغییرات سیاسی، بلکه با شکوفایی فرهنگی مشخص می‌شود که اتریش را به یکی از مراکز تمدن اروپایی تبدیل کرده است.
دودمان هابسبورگ در سال 1273 زمانی که رودولف اول به عنوان امپراتور امپراتوری مقدس روم انتخاب شد، آغاز به قدرت کرد. او سرزمین‌های خود را متحد کرد و بنیان‌گذار دودمانی شد که به تدریج نفوذ زیادی در اروپا پیدا کرد. به مرور زمان، هابسبورگ‌ها املاک خود را با ازدواج با دیگر دودمان‌های اروپایی گسترش دادند، که به آن‌ها اجازه می‌داد بدون جنگ‌های نظامی، کنترل قلمروهای وسیعی را به دست آورند.
یکی از مهم‌ترین وقایع که بر هابسبورگ‌ها و اتریش تاثیر گذاشت، جنگ سی ساله (1618-1648) بود. این درگیری که بیشتر اروپا را در بر گرفت، به خسارات و ویرانی‌های قابل توجهی منجر شد. هابسبورگ‌ها که از طرف کاتولیک‌ها حمایت می‌کردند، با پروتستان‌ها و دیگر مخالفان روبرو شدند. نتیجه این جنگ باعث شد که اتریش موقعیت خود را در اروپا تقویت کند، اما همچنین خسارات زیادی را متحمل شد که بر اقتصاد و جمعیت آن تاثیر گذاشت.
هابسبورگ‌ها همچنین حامی هنر و فرهنگ بودند. دوره رنسانس و باروک در اتریش زمان شکوفایی معماری، موسیقی و نقاشی بود. هنرمندانی مانند آلبریشت دورر و آهنگسازانی مانند یوهان سباستین باخ بر میراث فرهنگی کشور تاثیر گذاشتند. ساخت کاخ‌های باشکوهی مانند شونبرون و بلودر نشان‌دهنده تجمل و قدرت هابسبورگ‌هاست، و همچنین نشان می‌دهد که آن‌ها چگونه سعی در نمایش قدرت و نفوذ خود از طریق هنر داشتند.
در قرن هجده، هابسبورگ‌ها املاک خود را گسترش دادند و اراضی وسیعی در مرکز و شرق اروپا را تحت کنترل خود درآوردند. امپراتریس ماریا ترزیا که از 1740 تا 1780 حکمرانی کرد، اصلاحات قابل توجهی در مدیریت دولتی، آموزش و ارتش انجام داد. میراث او توسط پسرش یوزف دوم ادامه یافت، که همچنین اصلاحاتی را برای مدرن‌سازی امپراتوری انجام داد. این تغییرات به تقویت سلطنت هابسبورگ و نقش آن در عرصه اروپا کمک کردند.
با این حال، دوره هابسبورگ همچنین زمان افزایش جنبش‌های ملی در میان گروه‌های مختلف قومی بود که تحت حمایت امپراتوری بودند. اسلونیایی‌ها، چک‌ها، مجارها و سایر ملل به دنبال خودمختاری و استقلال بودند. این جنبش‌های ملی در قرن نوزدهم افزایش یافتند، زمانی که ایده خودگردانی ملی بیشتر مورد توجه قرار گرفت. هابسبورگ‌ها سعی کردند وحدت امپراتوری را حفظ کنند، اما تناقضات داخلی به طور فزاینده‌ای آشکار شد.
جنگ جهانی اول (1914-1918) ضربه‌ای فاجعه‌بار برای امپراتوری هابسبورگ بود. شرکت در جنگ و بحران‌های داخلی، از جمله مشکلات اقتصادی و شورش‌های ملی، به سقوط دودمان منجر شد. در سال 1918، امپراتوری اتریش فروپاشید و به جایش دولت‌های جدید مستقل مانند چکسلواکی و مجارستان شکل گرفت. این پایان حکمرانی چندصدساله هابسبورگ‌ها و مرحله‌ای جدید در تاریخ اروپای مرکزی بود.
با وجود فجایع سیاسی، هابسبورگ‌ها میراث غنی فرهنگی از خود به جای گذاشتند. آن‌ها به توسعه علم، هنر و آموزش در اتریش کمک کردند. سنت‌های موسیقایی مرتبط با نام‌هایی چون موتسارت، بتهوون و شوبرت در این دوره شکل گرفت. هابسبورگ‌ها از جوامع موسیقایی و هنری حمایت کردند که به ظهور مکتب کلاسیک وین کمک کرد.
امروزه هابسبورگ‌ها به عنوان نماد تاریخ قدرتمند و فرهنگی غنی اتریش شناخته می‌شوند. بسیاری از یادمان‌های تاریخی، موزه‌ها و رویدادهای فرهنگی به میراث این دودمان اشاره می‌کنند. اتریش مدرن همچنان میراث فرهنگی غنی خود را که در دوره هابسبورگ‌ها شکل گرفته، ارج می‌نهد و به این که این دودمان سهمی در تاریخ اروپا داشته است، افتخار می‌کند.
دوره هابسبورگ در اتریش زمان بزرگی، شکوفایی فرهنگی و تغییرات سیاسی است. این دودمان تاثیر قابل توجهی بر توسعه کشور گذاشت و ردپای عمیقی در تاریخ آن به جا گذاشت. با وجود چالش‌ها و بحران‌های سیاسی، هابسبورگ‌ها به ایجاد هویت فرهنگی منحصربفردی که هنوز هم ادامه دارد، کمک کردند.