مقدمه
دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ مرحلهای مهم در تاریخ هند بود، زمانی که جنبش خودمختاری و استقلال فعالتر و سازمانیافتهتر شد. پس از جنگ جهانی اول، هندیها به قدرت و اتحاد خود آگاه شدند که منجر به وقوع مجموعهای از رویدادهای سیاسی و اعتراضات علیه حکومت استعماری شد. در این مقاله به بررسی نکات کلیدی مبارزه برای خودمختاری در هند در این دوره خواهیم پرداخت.
زمینه و پسزمینه
پس از پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸، هند با مجموعهای از مشکلات اقتصادی و اجتماعی مواجه شد. تشدید درگیریهای طبقاتی، افزایش قیمت مواد غذایی و مالیاتهای بالا نارضایتی مردم را به همراه داشت. وضعیت سیاسی نیز بدتر شد، زمانی که مقامات بریتانیایی به نارضایتی رو به رشد با اقدامات سرکوبگرانهای مانند قانون رولا (۱۹۱۹) پاسخ دادند که آزادیهای مدنی را محدود میکرد.
در پاسخ به این وقایع، جنبش خودمختاری در هند آغاز شد. رهبرانی مانند مهاتما گاندی شروع به دعوت به اعتراضات و فعالیتهای غیرخشونتآمیز کردند.
گاندی و مقاومت غیرخشونتآمیز
مهاتما گاندی، یکی از تأثیرگذارترین رهبران جنبش ملیگرایی هند، به نماد اصلی مبارزه برای خودمختاری تبدیل شد. در سال ۱۹۲۰، او جنبش "مقاومت غیرخشونتآمیز" (ساتیاگراها) را آغاز کرد که از هندیها خواست تا از همکاری با مقامات بریتانیایی خودداری کنند. اصول کلیدی این جنبش شامل:
- غیرخشونت: گاندی معتقد بود که مبارزه برای آزادی باید بدون استفاده از خشونت انجام شود.
- نافرمانی مدنی: هندیها باید بهطور عامدانه قوانین و دستورات ناعادلانه مقامات بریتانیایی را نقض کنند.
- خودکفایی اقتصادی: گاندی به بایکوت کالاهای بریتانیایی و حمایت از تولید محلی فراخوان داد.
این ایدهها اساس بسیاری از اعتراضات، از جمله بایکوت کالاهای بریتانیایی و تظاهرات گسترده شدند.
جنبش برای خودمختاری
در دهه ۱۹۲۰، جنبش خودمختاری شکلهای سازمانیافتهتری به خود گرفت. در سال ۱۹۲۹، کنگره ملی هند تحت رهبری جواهر لعل نهرو قطعنامهای درباره استقلال کامل هند تصویب کرد. این بیانیه گام مهمی در مسیر خودمختاری بود که به وقوع مجموعهای از رویدادهای کلیدی منجر شد:
- ساتیاگراها ۱۹۳۰: گاندی "راهپیمایی نمک" معروف خود را از ساباتا به دریا آغاز کرد تا به نفع اعتراض علیه انحصار بریتانیایی بر نمک. این اقدام توجه و حمایت گستردهای را جلب کرد.
- ایجاد سازمانهای جدید: همزمان با کنگره ملی هند، سازمانهای سیاسی جدیدی همچون لیگ مسلمانان هند نیز شکل گرفتند که منافع جمعیت مسلمان را نمایندگی میکردند.
- بایکوت اقتصادی: گاندی و سایر رهبران به بایکوت کالاهای بریتانیایی و مالیاتها فراخوان دادند که همچنین به رشد تولید محلی کمک کرد.
این اقدامات به افزایش خودآگاهی ملی و تقویت وحدت در میان هندیها کمک کرد.
پاسخ مقامات بریتانیایی
دولت بریتانیا، که نگران اعتراضات روزافزون بود، اقداماتی را برای سرکوب جنبش خودمختاری آغاز کرد. از جمله اقداماتی که مقامات بریتانیایی انجام دادند:
- دستگیری رهبران: در پاسخ به اعتراضات گسترده، مقامات بریتانیایی بسیاری از رهبران جنبش ملی را از جمله گاندی را دستگیر کردند.
- قوانین سرکوبگرانه: قوانین جدیدی وضع شد که آزادی تجمع و بیان را محدود میکرد.
- اقدامات قهری: استفاده از نیرو برای متفرق کردن اعتراضات و سرکوب ناآرامیها منجر به کشته و زخمی شدن بسیاری شد و خشونت را تشدید کرد.
این اقدامات تنها نارضایتی و تمایل هندیها برای مبارزه بهخاطر حقوقشان را افزایش داد.
افزایش احساسات ملیگرایانه
دهههای ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ زمان رشد قابل توجهی در احساسات ملیگرایانه در هند بود. در جامعه ایدههای استقلال کامل تقویت شد و گروههای رادیکالتری شکل گرفتند که خواستار آزادی فوری از حکومت استعماری بودند.
در این زمان، مشخص شده بود که جنبش برای خودمختاری تنها شامل نخبگان نیست، بلکه تودههای مردم شامل کشاورزان، کارگران و جوانان را نیز دربر میگرفت. تعداد زیادی از مردم در اعتراضات شرکت کردند و رهبران جدیدی به صحنه آمدند که منافع گروههای مختلف جمعیت را نمایندگی میکردند.
نتیجهگیری
دوره ۱۹۲۰ تا دهه ۱۹۳۰ زمان کلیدی در تاریخ هند بود، زمانی که جنبش برای خودمختاری سازمانیافتهتر و تودهایتر شد. در این زمان، مهاتما گاندی به نماد مبارزه برای استقلال تبدیل شد و ایدههای او در زمینه مقاومت غیرخشونتآمیز میلیونها هندی را الهام بخشید. علیرغم سرکوبها از سوی مقامات بریتانیایی، جنبش برای خودمختاری تنها تقویت شد و در دهه بعد به اقداماتی فعالتر منجر شد که به استقلال هند در سال ۱۹۴۷ انجامید.
مبارزه برای خودمختاری در هند در این دوره قدرت مردم و تمایل آنها برای آزادی را نشان داد و پایههای برای نسلهای آینده را گذاشت که به مبارزه برای حقوق و استقلال خود ادامه دادند.
به اشتراک گذاشتن:
Facebook Twitter LinkedIn WhatsApp Telegram Reddit emailمقالات دیگر:
- تاریخ هند
- تمدن باستانی هند
- عصر ویدایی در هند
- قرون وسطی و فتوحات مسلمانان در هند
- دوره استعمار در هند
- حرکت برای استقلال هند
- ایمانهای مذهبی دوره ویدیسم
- تهاجم ترکان و بنیاد سلطاننشینی دهلی
- ورود شرکت هند شرقی بریتانیا
- شورش ۱۸۵۷: شورش هندی
- هند در جنگ جهانی اول و رشد ملیگرایی
- جنگ جهانی دوم و تشدید مبارزه ملی در هند
- تقسیم هند و کسب استقلال
- منابع دوران ویدا: ویداها
- آریاییها و مهاجرت آنها به هند
- فرهنگ موهنجو دارو
- فرهنگ مغولان بزرگ