دانشنامه تاریخی
تاریخ نمادهای ملی کوبا به شدت با مبارزه برای استقلال و آزادی از سلطه استعماری مرتبط است. کوبا راه طولانی را از مستعمره اسپانیا تا یک کشور مستقل طی کرده است و نمادهای آن آرزوی آزادی، غرور ملی و روح مردم را منعکس می‌کنند. نمادهای ملی کوبا شامل پرچم، نشان و سرود ملی است که هر یک تاریخ غنی و معنای مهمی برای کوبایی‌ها دارند.
پرچم کوبا برای اولین بار در سال ۱۸۴۹ توسط ژنرال نارسسّو لوپز، مبارز استقلال کوبا طراحی شده است. پرچم از پنج نوار تشکیل شده است: سه نوار آبی و دو نوار سفید، با یک مثلث قرمز متساوی الساقین در کنار سواری که درون آن یک ستاره پنج‌پر سفید قرار دارد. نوارهای آبی نمایانگر سه منطقه تاریخی کوبا — اورینته، سنتر و اکسیدنت هستند، در حالی که نوارهای سفید نمایانگر پاکی و عدالت‌اند. مثلث قرمز نماد خون ریخته شده برای استقلال است و ستاره نماد آزادی و حاکمیت می‌باشد.
پرچم به‌طور رسمی در سال ۱۹۰۲ به‌عنوان نماد ملی کوبا تأیید شد، زمانی که کشور استقلال خود را از اسپانیا به دست آورد. از آن زمان این پرچم به نماد مبارزه برای استقلال و وحدت ملت تبدیل شده است. در سال‌های انقلاب به رهبری فیدل کاسترو، پرچم همچنین به روح انقلابی و ایده‌های سوسیالیستی مرتبط شد.
نشان کوبا یک نماد پیچیده است که شامل چندین عنصر است که ثروت طبیعی کشور، تاریخ آن و آرزوی آزادی را تجسم می‌کند. در مرکز نشان، سپری قرار دارد که به سه قسمت تقسیم شده است. قسمت بالایی تصویر یک کلید طلایی را در پس‌زمینه آسمان آبی و خورشید در حال طلوع نمایش می‌دهد. این کلید نماد موقعیت استراتژیک کوبا بین آمریکای شمالی و جنوبی، به‌عنوان "کلید" از دنیای جدید است.
قسمت پایین سمت چپ سپر شامل تصویر کوه‌ها و نخل‌ها است که منابع طبیعی و طبیعت گرمسیری کشور را نمادین می‌کند. قسمت پایین سمت راست — نوارهایی با رنگ‌های سفید و آبی، مشابه نوارهای پرچم است. سپر با شاخه‌های بلوط و لور محاصره شده است که نماد قدرت و افتخار هستند. در بالای نشان یک کلاه فرگی قرمز با یک ستاره سفید قرار دارد که نماد آزادی و استقلال است.
سرود ملی کوبا به نام "لا بایامسا" خوانده می‌شود و در سال ۱۸۶۸ توسط پدرو فیگرِدو در طول جنگ اول استقلال نوشته شده است. این سرود برای اولین بار در شهر باهامو اجرا شد، از همین جایی که نام خود را می‌گیرد. متن سرود از کوبایی‌ها می‌خواهد که برای آزادی و شرف کشور خود مبارزه کنند و در راه استقلال جان خود را فدای کنند.
تاریخ سرود به یک رویداد مهم — قیام در باهامو مرتبط است، زمانی که میهن‌پرستان کوبایی برای اولین بار سلاح را در برابر استعمارگران اسپانیایی بر افراشتند. سرود "لا بایامسا" به نماد مبارزه برای آزادی و استقلال تبدیل شده است و اجرای آن هنوز هم احساسات قوی و حس غرور را در کوبایی‌ها برمی‌انگیزد. این سرود به‌طور رسمی پس از به‌دست آوردن استقلال در سال ۱۹۰۲ تأیید شد.
پس از پیروزی انقلاب کوبایی در سال ۱۹۵۹ تحت رهبری فیدل کاسترو، نمادهای ملی کوبا معنای جدیدی پیدا کردند. اگرچه پرچم، نشان و سرود تغییر نکردند، اما آن‌ها شروع به ارتباط با انقلاب و نظام سوسیالیستی کردند. مثلث قرمز روی پرچم نه تنها نماد خون ریخته شده برای استقلال، بلکه نماد ایدئولوژی سوسیالیستی نیز گردید.
نشان و سرود نیز تعابیر جدیدی را دریافت کردند که ایده‌های ضد امپریالیستی و انقلابی را مورد تأکید قرار دادند. نشان دیگر فقط نماد استقلال نبود، بلکه آرزوی برابری و عدالت اجتماعی را نیز تجسم می‌کرد و سرود به مبارزه برای آینده سوسیالیستی کوبا ارتباط پیدا کرد.
امروز نمادهای ملی کوبا همچنان نقش مهمی در زندگی کشور بازی می‌کنند. پرچم اغلب در مراسم‌های دولتی، جشن‌ها و تظاهرات استفاده می‌شود و نشان را می‌توان در ساختمان‌ها و اسناد رسمی مشاهده کرد. سرود در مراسم‌ها و جشن‌های دولتی اجرا می‌شود.
نمادهای ملی کوبا به بخشی جدایی‌ناپذیر از میراث فرهنگی کشور تبدیل شده‌اند. آن‌ها کوبایی‌ها را در آرزوی استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی متحد می‌کنند. در مواجهه با چالش‌های سیاسی و اقتصادی مدرن، نمادهای کوبا همچنان منبع الهام برای مردم هستند و یادآور تاریخ و مبارزات آن‌ها می‌باشند.
تاریخ نمادهای ملی کوبا به شدت با تاریخ مبارزه برای استقلال و حق تعیین سرنوشت ملی درهم تنیده است. پرچم، نشان و سرود ملی کوبا نمادهای قدرتمندی هستند که روح و آرزوهای مردم را در طول قرن‌ها منعکس می‌کنند. با وجود تغییرات سیاسی و چالش‌ها، آن‌ها همچنان نمادهای ثابتی از وحدت، افتخار و ایمان به آینده کشور هستند. کوبایی‌ها با افتخار نمادهای خود را گرامی می‌دارند و آن را یادآور شجاعت و فداکاری نیاکان در مبارزه برای آزادی و عدالت می‌دانند.