دانشنامه تاریخی
سلطنت سلطنتی در رومانی بخشی مهم از تاریخ کشور را تشکیل می‌دهد که شامل چندین قرن و تعداد زیادی از حکمرانان است. سلطنت رومانی نقش چشمگیری در شکل‌گیری هویت ملی، تقویت نهادهای دولتی و مدرن‌سازی کشور ایفا کرده است. در این مقاله ما مراحل اصلی و شخصیت‌های مؤثر سلطنت سلطنتی در رومانی را بررسی خواهیم کرد، از زمان تأسیس آن تا واقعیات کنونی.
سلطنت رومانی ریشه‌هایی در امیرنشین‌های قرون وسطایی والاکی و مولداوی دارد که در سال ۱۸۵۹ تحت مدیریت یک حکمران متحد شدند. در آن زمان خاندان‌های حکومتی هر دو کشور ساختارهای مختلفی داشتند. خاندان کنتمیرو، که در مولداوی حکومت می‌کرد، در اوایل قرن هجدهم تأسیس شد. در والاکی، خاندان باساراب‌ها تاریخ طولانی‌ای به قرن سیزدهم بازمی‌گردد.
نقطه کلیدی در تاریخ سلطنت رومانی انتخاب الکساندرو ایوانا کُزا بود که در سال ۱۸۵۹ به عنوان اولین حکمران امیرنشین متحد انتخاب شد. او به خاندان کُزا تعلق داشت و سلطنت او آغاز دوره جدیدی برای رومانی محسوب می‌شود.
در سال ۱۸۶۶، کارول اول، نماینده خاندان هوهن‌زولرن، به سلطنت رومانی رسید. سلطنت او به عنوان یک مرحله مهم در تاریخ کشور شناخته می‌شود. کارول اول آغازگر بسیاری از اصلاحات برای مدرن‌سازی رومانی بود که شامل تدوین قانون اساسی، توسعه زیرساخت‌ها و تقویت ارتش بوده است. او همچنین به روابط دیپلماتیک با دیگر قدرت‌های اروپایی کمک کرد که به رومانی امکان کسب شناسایی بین‌المللی را داد.
در سال ۱۸۸۱، رومانی به عنوان یک پادشاهی اعلام شد و کارول اول اولین پادشاه کشور شد. سلطنت او تا سال ۱۹۱۴ ادامه داشت و شامل دوره تغییرات قابل توجهی از جمله شرکت رومانی در جنگ جهانی اول بود.
در طول جنگ جهانی اول، رومانی ابتدا بی‌طرف باقی ماند، اما در سال ۱۹۱۶ به جنگ در کنار آنتانت پیوست. این تصمیم تحت فشار وضعیت سیاسی داخلی و آرزو برای پیوستن بساوا و سایر سرزمین‌ها به کشور اتخاذ شد. اما جنگ برای رومانی فاجعه‌آمیز بود و در سال ۱۹۱۷ کشور به تصرف قدرت‌های مرکزی درآمد.
پس از جنگ، رومانی سرزمین‌های قابل توجهی از جمله ترانسلوینیا، بسارابیا و بوکوفینا را کسب کرد که موقعیت آن را در نقشه اروپا تقویت کرد. پادشاه فردیناند، وارث کارول اول، نقش مهمی در این رویدادها ایفا کرد که هویت ملی را تحکیم و اتحاد مردم رومانی را مورد تأکید قرار داد.
دوره بین جنگ زمان توسعه شتابان برای رومانی بود، اما همچنین با ناامنی سیاسی همراه بود. پادشاه فردیناند در سال ۱۹۲۷ درگذشت و نوه او، میهای اول، به سلطنت رسید. با وجود جوانی پادشاه جدید، کشور همچنان با مشکلات اقتصادی و سیاسی روبرو بود.
در سال ۱۹۳۸، در رومانی سلطنتی استبدادی تحت رهبری پادشاه کارول دوم برقرار شد که به تقویت قدرت خود و کنترل وضعیت سیاسی تلاش می‌کرد. اما سلطنت او کوتاه‌مدت بود و در سال ۱۹۴۰، رومانی به جنگ جهانی دوم در کنار محور پیوست.
پس از پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۷، در رومانی جمهوری مردمی اعلام شد و پادشاه میهای اول مجبور به ترک کشور شد. رژیم کمونیستی که به قدرت رسید، به سرکوب نمایندگان خاندان سلطنتی و حامیان سلطنت پرداخت. خانواده سلطنتی در تبعید زندگی کرد و برای سال‌ها درباره آنها کم صحبت می‌شد.
با فروپاشی رژیم کمونیستی در رومانی در سال ۱۹۸۹، مرحله جدیدی در تاریخ کشور آغاز شد. پادشاه میهای اول به رومانی بازگشت و شروع به شرکت فعال در زندگی عمومی کرد و برای بازگرداندن سلطنت تلاش کرد، اما احساسات عمومی این ایده را پشتیبانی نکرد.
در حال حاضر، خاندان سلطنتی همچنان نقش نمادینی در جامعه رومانی ایفا می‌کند. خانواده سلطنتی در فعالیت‌های خیریه و پروژه‌های فرهنگی فعال است و به حفظ علاقه به تاریخ و فرهنگ رومانی کمک می‌کند. بسیاری از رومانیایی‌ها به خاندان سلطنتی با گرمی نگاه می‌کنند و به سهم آن در شکل‌گیری هویت ملی اعتراف می‌کنند.
خانواده سلطنتی همچنین آماده همکاری با مقامات رومانیایی بوده و در رویدادهای رسمی مختلف شرکت می‌کند. با وجود عدم قدرت سیاسی، حضور نمادین آن برای بسیاری از رومانیایی‌ها همچنان مهم است و پیوندی بین گذشته و حال را مورد تأکید قرار می‌دهد.
سلطنت سلطنتی در رومانی بخشی جدایی‌ناپذیر از میراث تاریخی کشور است. سلطنت آن شامل لحظات مهمی در تاریخ، از امیرنشین‌های قرون وسطایی تا پادشاهی مدرن رومانی می‌شود. خاندان هوهن‌زولرن که در قرن نوزدهم و بیستم بر رومانی حکمرانی کرد، ردپای قابل توجهی در زندگی سیاسی، فرهنگی و اجتماعی کشور گذاشت. تلاش‌های مدرن خانواده سلطنتی برای بازگرداندن علاقه به سلطنت، اهمیت میراث تاریخی و سنت‌های فرهنگی را مورد تأکید قرار داده و جامعه رومانی را برای آینده الهام می‌بخشد.