دانشنامه تاریخی
تاریخ رومانی بیش از 7000 سال قدمت دارد. نخستین سکونتگاه‌های انسانی در قلمرو دولت کنونی در دوره پالئولیتیک ظهور کردند. یافته‌های باستان‌شناسی نشان‌دهنده زندگی شکارچیان و جمع‌آورندگان در غارها و در کنار رودخانه‌ها است. در اواخر نئولیتیک، فرهنگ‌های پیچیده‌تری مانند فرهنگ کوکوتنی که به خاطر محصولات سفالی و سکونتگاه‌هایش شناخته شده است، در رومانی توسعه یافتند.
در هزاره اول پیش از میلاد، داکی‌ها که قبایل فعال در تجارت با یونانی‌ها و رومی‌ها بودند، در قلمرو فعلی رومانی زندگی می‌کردند. در سال 106 میلادی، امپراتور رومی تراژان داکیا را تسخیر کرد و استانی را تأسیس کرد که تا سال 271 میلادی ادامه یافت. فرهنگ رومی تأثیر زیادی بر جمعیت محلی گذاشت و به توسعه شهرها و زیرساخت‌ها کمک کرد.
پس از خروج رومی‌ها، قلمرو رومانی مورد حملات قبایل مختلف از جمله گوت‌ها، آوارها و اسلاوها قرار گرفت. در قرون 9 تا 12 میلادی، نخستین دولت‌های فئودالی شکل گرفتند: والاشیا و مولداوی. در قرن‌های 13 تا 14 میلادی، مبارزه برای استقلال از سلطه بیگانگان آغاز شد و در سال 1456، ولاد تپش، مشهور به دراکولا، حاکم والاشیا شد.
در پایان قرن 14، والاشیا و مولداوی به واسی‌های امپراتوری عثمانی تبدیل شدند. با این حال، آن‌ها برخی از خودمختاری را حفظ کردند. در قرن‌های 16 تا 17، شورش‌های متعددی علیه سلطه عثمانی اتفاق افتاد که معروف‌ترین آن شورش میخائیل جراول در سال 1600 بود که والاشیا، مولداوی و ترانسیلوانیا را متحد کرد.
در قرن 19، رومانی دوره احیای ملی را تجربه کرد. در سال 1859، والاشیا و مولداوی متحد شدند و رومانی را تشکیل دادند. در سال‌های 1877-1878، کشور برای استقلال از امپراتوری عثمانی جنگید که به طور رسمی در کنگره برلین شناخته شد. رومانی سرزمین‌های اضافی از جمله دوبروجا را به دست آورد.
در جنگ جهانی اول، رومانی ابتدا بی‌طرف باقی ماند، اما در سال 1916 به جنگ به نفع آنتانت پیوست. پس از جنگ، کشور مرزهای خود را گسترش داد و ترانسیلوانیا، بسارابیا و بوکovina را به آن اضافه کرد. در جنگ جهانی دوم، رومانی در ابتدا بخشی از محور بود، اما در سال 1944 به اتحاد جماهیر شوروی پیوست. به دنبال جنگ، رومانی برخی از سرزمین‌ها از جمله بسارابیا را از دست داد.
پس از جنگ جهانی دوم، رومانی به یک جمهوری سوسیالیستی تحت مدیریت حزب کمونیست تبدیل شد. از سال 1965، نیکولائه چائوشسکو یک رژیم سخت‌گیرانه برقرار کرد که در سال 1989 با انقلاب و سرنگونی او پایان یافت. رومانی به سمت سیستم دموکراتیک و اقتصاد بازار حرکت کرد.
در قرن 21، رومانی به توسعه به عنوان یک کشور دموکراتیک ادامه می‌دهد. در سال 2004، کشور به ناتو پیوست و در سال 2007 به اتحادیه اروپا متصل شد. رومانی به طور فعال در امور بین‌المللی شرکت می‌کند و روابط اقتصادی و فرهنگی خود را با سایر کشورها تقویت می‌کند. چالش‌های معاصر مانند فساد و دشواری‌های اقتصادی همچنان پابرجا هستند، اما کشور به تلاش برای بهبود زندگی شهروندان خود ادامه می‌دهد.