دانشنامه تاریخی
پرتغال تاریخ غنی دارد که ریشه در زمان‌های پیش از تاریخ دارد. اولین ردپای فعالیت‌های انسانی در سرزمین‌های پرتغال امروزی به دوران پارینه‌سنگی برمی‌گردد. در دوران نوسنگی، نخستین ساکن‌ها در این سرزمین ظاهر شدند و بناهای یادبودی مانند آلمدیلیا را به جا گذاشتند.
از قرن ششم پیش از میلاد، سرزمین پرتغال توسط قبایل سلتی سکونت داشت و بعداً فنیقی‌ها و یونانی‌ها در اینجا مستقر شدند و نقاط تجاری مهمی تأسیس کردند. در قرن سوم پیش از میلاد، امپراطوری روم این اراضی را فتح کرده و آن‌ها را بخشی از استان لوزیتانی کردند که منجر به تأثیر فرهنگی قابل توجهی شد.
پس از سقوط امپراطوری روم، دوره جدیدی در شبه‌جزیره ایبری آغاز شد. در قرن پنجم، وِست‌گوت‌ها این سرزمین را فتح کردند. در قرن هشتم، مسلمانان پس از فتح، امارت کوردوبا را در این سرزمین‌ها تأسیس کردند.
در قرن نهم، روند بازپس‌گیری (رِکونکیستا) آغاز شد - پروسه‌ای برای آزادسازی شبه‌جزیره از سلطه مسلمانان. در سال 1139، کنت پرتغالی آلفونزو اول استقلال پرتغال را اعلام کرد و در سال 1179، پاپ رومی عنوان او را به عنوان پادشاه تأیید کرد.
از قرن پانزدهم، پرتغال به یکی از قدرت‌های دریایی پیشرو در جهان تبدیل شد. پادشاه ژوان اول و پسرش، هنری کاشف، نقش کلیدی در توسعه دریانوردی ایفا کردند. پرتغالی‌ها مسیرهای تجاری جدیدی را کشف کردند، از جمله مسیر به هند از دور آفریقا و سواحل برزیل.
این دوره منجر به ایجاد یک امپراطوری کلونی عظیم شد. پرتغال بسیاری از سرزمین‌های جدید از جمله برزیل، آنگولا و موزامبیک را کشف کرد که موجب شکوفایی اقتصادی و فرهنگی آن شد.
با این حال، در قرن‌های هفدهم و هجدهم، بحران‌هایی ناشی از مناقشات داخلی و جنگ‌های خارجی آغاز شد. در سال 1580، پرتغال با اسپانیا متحد شد که این امر نارضایتی‌هایی را در میان پرتغالی‌ها به دنبال داشت. در سال 1640، کشور استقلال خود را بازپس گرفت.
در قرن نوزدهم، پرتغال با بی‌ثباتی سیاسی مواجه شد که منجر به دو شورش کاربوناری شد. جمهوری در سال 1910 اعلام شد، اما وضعیت سیاسی در طول قرن بیستم پیچیده باقی ماند.
در سال 1926، در کشور یک کودتای نظامی انجام شد که منجر به تأسیس نظامی دیکتاتوری تحت رهبری آنتونیوی سالازار شد. این رژیم تا سال 1974 ادامه داشت که در آن سال انقلاب میخک منجر به سقوط دیکتاتوری و تأسیس دموکراسی شد.
از آن زمان، پرتغال به عنوان یک کشور دموکراتیک به طور فعال توسعه یافته و در سال 1986 به اتحادیه اروپا پیوست. امروز پرتغال یکی از بازیگران مهم در صحنه سیاسی و اقتصادی بین‌المللی است.
پرتغال به خاطر میراث فرهنگی خود مشهور است، از جمله موسیقی فادو، معماری مانوئلینو و آشپزی. این کشور همچنین به دلیل سنت‌ها و جشنواره‌های خود، مانند جشنواره سنت آنتونی در لیسبون و جشن سنت مریم در پورتو معروف است.
پرتغال همچنین سهم قابل توجهی در علم و هنر داشته است و زادگاه هنرمندان، نویسندگان و دانشمندان معروفی بوده است. این دستاوردهای فرهنگی همچنان الهام‌بخش و جذب‌کننده گردشگران از سراسر جهان است.