கடவுள் நூலகம்
மொசாம்பிக்கின் மரபினர் வரலாற்றில் சிறந்த பண்பாட்டு வரலாறு கொண்ட நாடாக, ஆபிரிக்காவின் இலக்கியப் பாரம்பரியத்தில் பெரும்பாலும் தாக்கம் செலுத்தியுள்ளது. மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம் XX நூற்றாண்டின் முழுவதும், அனுபவத்தை அழிக்கக் கூடிய காலகட்டத்திலிருந்து ஆரம்பித்து நாட்டின் பண்பாடு, மரபுகள் மற்றும் வரலாற்றின் பல்தொகுப்புகளை பிரதிபலிக்கும் புதுப்பிப்பு திரைப்படங்களை உருவாக்குவதற்கான முயற்சியுடன் வளர்ந்தது. மொசாம்பிக்கின் பரபரப்பான இலக்கியப் படைப்புகள், சுதந்திரம் காக்கவும், குடியரசு மற்றும் போர் முடிவுக்குப் பின் புதுப்பிப்பு என முக்கியமான வரலாற்றுப் தருணங்களை உள்ளடக்கியவை. மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம் அடையாளம், சமூக நீதியின் கருத்துகளை மேலும் முன்வைக்கிறது, மற்றும் பல்கலைக்கழகச் சேர்க்கையை ஆராய்கின்றது.
ஆனுகவியத்திற்கு வந்து கொண்ட காலக்கழிவில் மொசாம்பிக்கின் இலக்கிய வளர்ச்சியில் தீர்க்கமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. இந்த காலமே, போர்த்துகீசிய ஆட்சிகொள்கைக்கு எதிராக முற்றுகையிடும் என்பதற்கான ஒரு கருவியாக இலக்கியம் இருந்தது, மேலும் உள்ளூர் மக்களின் மரபுகளை மற்றும் மதிப்புகளை பாதுகாக்கும் முறை என்பதாக இருந்தது. முதலில், இலக்கியம் பெரும்பாலும் போர்த்துகீசிய மொழியில் தரப்பட்டு, பல படைப்புகள் எதிர்க்கட்சியின் எதிர்க்கட்சிகளின் கீழ் எழுதப்பட்டன.
அந்த படைப்புகளில் ஒன்றாக மியா கவுடோவின் «Terra Sonâmbula» (அமைதியான பூமி) நாவல் உள்ளது. இது படிப்புகளை கவர்ந்தது, ஏனெனில் இதில் போர்த்துகீசிய மற்றும் உள்ளூர் மொழிகளின் தனித்துவமான கலவையைப் பயன்படுத்தியது, இது மொசாம்பிக்கின் பண்பாட்டு பல்வேற்றுமைகளை பிரதிபலித்தது. இந்த நாவல், நாட்டின் குடியரசு போர் வேகம் இருப்பின் குடிமக்களின் அடையாளத்தை மற்றும் மனித உதவியைச் காக்குவதற்கான சிறந்த கதையை வழங்குகிறது.
1975ஆம் ஆண்டு சுதந்திரம் பெறுவதற்குப் பிறகு மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம் புதிய வளர்ச்சியை சந்திக்கிறது. இந்த காலகட்டத்திலே, தேசிய அடையாளம், சுதந்திரத்திற்கான போராட்டம் மற்றும் சமூக புரட்சியை நேரிடையான படைப்புகளை உருவாக்குகிறது. இதற்கான முக்கியத்துவமான பங்கு எழுதுபவர்கள், மக்கள் சாத்தியங்களையும், அப்பால் எச்சேற்பட்டவற்றையும் பிரதிபலிக்க கடுமையாகக் கத்திரட்டிட்டுள்ளனர்.
சுதந்திரத்திற்குப் பிறகு காலத்தின் மிக பிரசித்தமான எழுதுபவர்களில் ஒருவராக உள்ளவர் வெரானிகா மகச்சாது, «A Riqueza da Terra» (நிலத்தின் செல்வம்) என்ற நாவலின் ஆசிரியர். இந்த படைப்பினம் புதிய சுதந்திர நாட்டில் செல்வம், சமதல முகம் மற்றும் சமூக போராட்டத்தை ஆராய்கிறது. இந்த நாவலின் உள்ளே சமூகத்தில் பெண்களின் உரிமைகளுக்கான போராட்டத்தின் பிரச்சினைகளைப் பற்றிய விவாதம் உள்ளது, இதனால் இது மொசாம்பிக்கின் சமூக மின்சாரம் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய முக்கிய புத்தகமாக மாறுகிறது.
இந்த காலத்தை பிரதிபலிக்கும் மற்றொரு முக்கியமான படைப்பு «O Espião» (ஆத்மார்த்தநேசம்) என்ற நாவல் மற்றும் அரசியல் மருத்துவர் லியோனிட்ஸ் மார்டின்சின் எழுதியது. இந்த படைப்பு புதிய பின்சார்ந்த ஆட்சியில் சக்தியின் பங்கு மற்றும் வகுப்புகளுக்கிடையிலான உறவுகளைப் பற்றி கையாள்கிறது.
1977 முதல் 1992 வரை நடைபெற்ற குடியரசுப் போர் மொசாம்பிக்கின் இலக்கியத்தில் நீண்ட கால விண்ணைப்பாதிகள் ஏற்படுத்தியது. அந்த காலத்திற்கு உட்பட்ட பல எழுத்தாளர்கள், மக்களின் துன்பங்களை, உடைந்த வரலாற்றுகளை மற்றும் தனிப்பட்ட துன்பங்களை பகிர்ந்தனர். இந்த காலத்தில், போர் பின்னணி பல படைப்புகள் உருவாக்கப்பட்டது, இது நம்பிக்கை விதிக்கின்றது மற்றும் நாட்டை மீட்டமைக்க எப்படி கழிக்கலாம் என்ற கேள்விகளை முனைப்பு கண்டது.
போருக்குப் பிறகு காலத்தின் உட்பொருளாக «A Ilha do Vento» (காற்றின் தீவு) என்ற நாவல் பெரும்பாட்டியாய் கிடைத்தது. இந்த நாவல், மக்களின் போர் அனுபவங்களை மற்றும் அவர்களின் தனிப்பட்ட மற்றும் தேசிய மதிப்புகளில் புதிய உலகம் கட்டியும்போது என்ன வகையில் வழிசெலுத்தியது என்பதை விவரிக்கிறது. இதில் மொழிகள் மற்றும் فرهنگங்களைப் பற்றிய கேள்வியைப் பற்றிய விவாதம் செய்து அது மனிதர்களுக்கிடையிலான உறவுகளை மற்றும் தங்கள் அன்புகளை பற்றிய பொருளாதாரத்தை முற்றாகக் கவனிக்கிறது.
மொசாம்பிக்கின் புதுத்தொகுப்புகள் முன்னாள் ஊடே, அடுத்தகட்டத்தின் கருத்துகளை உயர்வளிக்கும் பூமியில் ஒழுங்காற்றுமிடத்தில் உள்ளன. உண்டியலுக்கு தேசிய அடையாளம், பல்கலைக்கழகத் தோரணைகளையும் மற்றும் நாட்டில் சமூக மாற்றங்களை நோக்கி சுட்டங்களை தீட்டுகிறது.
மியா கவுடோ, வயர்களுக்கான பயனாளிகளின் ஒன்றாக வரையறுக்கப்படுகிறார், இது சொல்லும் அளவில் உட்கார்ந்தவர். அவரது படைப்பு «O Último Voo do Flamingo» (புல்கேரிய அருமை) ஆகியவை பல மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு மிகப் பிரபலமான நாவல்களில் ஒன்றாக உள்ளது. இதில், எழுத்தாளர் ஒரு உலகில் நிறுத்தி வைக்கும் இணைப்புகளை அற்புதமாகக் கொண்டுள்ள ஒன்றாக மாற்றுகிறான், மற்றும் இது மொசாம்பிக்கின்ுள்ள லிதரிகத்தின் முக்கிய சமுதாயம் ஆகும்.
உயர்வுகளின் கருத்தும், எண்ணங்களை வெளித்தள்ளும் போது சரிசெய்யும் குடும்பமாக்கிய, அப்போது போர் விளைவுகளைப் பற்றிய சமூகத்தின் கவலைகளைவும் துணிந்துள்ளார். அவரது நூல்கள், ஆப்பிரிக்க கலாச்சார மரபுகள் மற்றும் போர்த்துகீசிய மொழியை பிளவு செய்தால், தனது முறைகளின் தனித்துவத்தை மிகையிடுகிறது மற்றும் இந்நாட்டின் எழுத்தாளர்களின் கூட்டால் சர்வதேசனில் கவனம் பெற்றிருக்கிறான்.
மொசாம்பிக்கில் குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்களுக்கான இலக்கியம் நாட்டின் பண்பாட்டிலே முக்கிய இடம் பிடிக்கிறது. இவை எதிர்கால தலைமுறைகளை வளர்ச்சிக்காக, மீது அவர்கள் நாட்டின் மரபுகளுக்கு புரிவதற்காக, மற்றும் உள்ளூர் மொழிக்கு மரியாதை எனவும் இயக்கங்களை இயக்குவதாகப் பல பூங்காக்கள் உள்ளன. உதாரணமாக, எழுத்தாளர் எமிலியோ சாரியா சில சிறப்பான குழந்தை நாவல்கள் எழுதியுள்ளார், ரீதியில் உள்ளூர் கலாச்சாரங்கள், மொழி மற்றும் மரபுகளை தீவிரமாகப் பயன்படுத்தியுள்ளார்.
மேலும், உள்நாடுகளைப் பற்றிய பகுதிகள், உட்காராத நாகரீக வாழ்க்கை மற்றும் பல துணிவினைப்பாகங்களை எப்போதும் மக்கள் இடைத் தொடர்பு செலுத்தும் பொருள் கொண்டுள்ளன, இது பல்வேறு மரபுகளுக்கே அமைந்த மக்களுக்கு எங்கள் நாடு ஆக இந்த உணர்வானப் படைப்புகள். இதில், டேவிட் குமி மூலம் குற்றியல் நாடகமான அதே மணிநேரத்தில் கவனாராய முடியுமா என்றால், நண்பர்களுக்கிடையிலான சம்மந்தங்கள் மற்றும் மன்றங்கள் முன்னேந்திக் காட்டப்படும் වේளைகள்.
மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம் ஆப்பிரிக்கப் பயமுறுத்தலுக்கு நன்கு பலத்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. மொசாம்பிக்கில் எழுதப்பட்ட பல படைப்புகள் பல்வேறு மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளன மற்றும் வெளிநாட்டில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. மொசாம்பிக்கின் எழுத்தாளர்கள் சர்வதேச இலக்கிய விழாக்களில் பங்கேற்கின்றனர், மேலும் அவர்கள் பண்புகள் சுழலாகவே ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தை சார்ந்தாகப் பேசப்படுகின்றன.
மேலும், முதல் முறையாக மியா கவுடோவின் படைப்புகள் அந்நாட்டின் சர்வதேச இலக்கிய நலனுக்கான முறையில் உரியதாகக் கருதப்பட்டன. கவுடோவின் நாவல்கள், «Terra Sonâmbula» மற்றும் «O Último Voo do Flamingo», பல மொழிகளில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளன மற்றும் உலகளாவிய இலக்கிய பாரம்பரியத்தில் ஆராய்ந்து கொள்ளக்கூடிய அங்கமாக மாறின.
மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம், மாறுபட்ட சொந்தமான கூடுதல் கருத்துக்களுடனான தீவிர முன்னேற்றம், கலாச்சார மற்றும் அரசியல் எண்ணங்களை பரதுவிக்க செய்கிறது, இது பழமையான ஆப்பிரிக்க நாடுகளின் கவலைகளைப் பற்றிய ஆழத்தை முதலே புரிந்து கொள்ளவேண்டியது. மொசாம்பிக்கின் எழுத்தாளர்கள், தேசிய அடையாளத்தைமற்றும் ஆப்பிரிக்க இலக்கியத்தின் எல்லையாகவும் ஒரே நேரத்திலே ஒரு முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றனர்.
மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம், நாட்டின் வரலாறு மற்றும் பண்பாட்டின் நுணுக்கம் ஆகவே தெரிகிறது, மேலும் சமுதாயத்தின் உறுதி மின்களிலே எப்போதும் உணர்ச்சியாதல் தன்னுடைய அங்கமாக இருக்கின்றது. மியா கவுடோ, வெரானிகா மகச்சாது மற்றும் மற்ற எழுத்தாளர்களின் படைப்புகள், உலகளாவிய இலக்கியத்திற்கான அனுபவத்தை தனித்துவமாக்கப்போகிறார்கள். மொசாம்பிக்கின் இலக்கியம், மரபுகளை நோக்குவதிலே அல்லது வரலாற்று அனுபவங்களை வெளிப்படுத்துவதிலே மட்டுமல்ல, தற்போது சமூக பிரச்சினைகளை நிதானமாக பேசி, மொசாம்பிக்கின் தனித்துவமானதாகவும் எண்ணமிகு பேரணியாகவும் முன்னேற்ற உதவுகிறது.