చరిత్రా ఎన్సైక్లోపిడియా
ఫెడరలిస్టులు మరియు యూనిటారిస్టుల మధ్య యుద్ధం — ఇది అర్జెంటీనాలో 1814 నుండి 1880 వరకు వ్యాప్తి చెందిన చరిత్రలో ఒక ముఖ్యమైన దశ. ఈ యుద్ధం రాజకీయ అధికారాన్ని మరియు దేశంలోని ప్రభుత్వ ఆకృతిపై నియంత్రణ కోసం జరిగిన పోరాటం. ఫెడరలిస్టులు అధికారాన్ని కేంద్రీకరించేందుకు ప్రయత్నించారు, ఆందగా యూనిటారిస్టులు కేంద్రీకృత పాలనకు మద్దతు ఇచ్చారు. ఈ ఘర్షణకు گంభీరమైన సామాజిక, ఆర్ధిక మరియు సాంస్కృతిక మూలాలున్నాయి, మరియు దీని ప్రభావాలు అర్జెంటీన్ రాజకీయాలలో ఇప్పటికీ అనుభవించబడ్డాయి.
1810 లో స్పెయిన్ నుండి స్వాతంత్ర్యం పొందిన తర్వాత, అర్జెంటీనా తన ప్రభుత్వాన్ని ఎలా ఏర్పాటు చేయాలో ప్రశ్నను ఎదుర్కొంది. ఈ సందర్భంలో రెండు ప్రాముఖ్యమైన రాజకీయ సమూహాలు ఉద్భవించాయి:
ఈ విరోధాలు త్వరగా తెరపై వ్యతిరేక నివేదికకు దారి తీసాయి, ఎందుకంటే ప్రతి పట్టు దేశాన్ని నిర్వహించడానికి తన దృష్టిని ఏర్పాటు చేయడానికి ప్రయత్నించింది.
ఘర్షణ 1814 వచ్చి ప్రారంభమైంది మరియు ఇది కొన్ని దశలుగా జరిగిందీ, ప్రతి దశలో శక్తివంతమైన శస్త్రసంపత్తుల సంఘటనలు మరియు రాజకీయ మార్పులు చోటు చేసుకున్నాయి.
ఘర్షణ యొక్క మొదటి కాలమానం 1814–1820 సంవత్సరాలు వరకూ కొనసాగింది, ఇందులో స్థానిక శక్తుల మధ్య సంఘటనలు జరిగినవి. ఫెడరలిస్టులు మరియు యూనిటారిస్టులు బువెనోస్-ఐరెస్ మరియు కొర్డోవా వంటి కీలక రాష్ట్రాలపై నియంత్రణ కోసం పోరాడారు. ఈ కాలంలో ప్రధాన యుద్ధాలు టుకౌంబో మరియు కొర్డోవా యుద్ధాలు.
1820లో యూనిటారిస్టులు ఓడిపోయిన తర్వాత ఫెడరలిస్టులు తాత్కాలికంగా ప్రభుత్వాన్ని పర్యవేక్షించారు. అయితే, వారి విజయం స్థిరంగా కాలేదు, 1826లో యూనిటారిస్టులు తిరిగి తిరుగుబాటుకు లేచి ఉన్నారు, ముఖ్యమైన ఫిగర్లు అయిన బెర్నార్డినో రివడవియాను ఆధారంగా ఉంచారు, అతను యూనిటారియన్ అర్జెంటీనాలో మొదటి అధ్యక్షుడిగా మారాడు. కానీ 1827లో అతని పరిపాలన ముగియడంతో ఫెడరలిస్టులు తమ అధికారాన్ని పునఃప్రాప్తించారు.
1830ల నుండి రెండవ దశ ప్రారంభమైంది, ఇది 1831–1852 సంవత్సరాలకు పరిమితమైంది. ఈ కాలం తీవ్రమైన సంఘర్షణలు మరియు రెండు ఆవేశాల మద్య అధికారానికి పోరాటం ద్వారా గుర్తించబడింది.
1829లో, ఫెడరలిస్టుల నాయకులలో ఒకరిగా డొమింగో ఫాస్టినో సార్మియెంటో బువెనోస్-ఐరెస్ యొక్క గవర్నర్‌గా అధికారంలోకి వచ్చాడు. అతను యూనిటారిస్టులపై కఠినమైన చర్యలు తీసుకునే ఆదికారాన్ని స్థాపించాడు. ఇది పలు తిరుగుబాట్లు మరియు సంఘర్షణలకు దారి తీసింది, ఇటీవల 1835 లో యూనిటారిస్టుల నాయకుడైన ఎస్టెబాన్ ఎచెవర్రియా నాయకత్వంలో జరిగిన రెండవ తిరుగుబాటు.
ఫెడరలిస్టుల లోపలి భిన్నాభిప్రాయాల ఉన్నప్పటికీ, వారు ప్రభుత్వాన్నీ కొనసాగించారు. 1840ల చివర్లో ఫెడరలిస్టులు మరియు యూనిటారిస్టుల మధ్య ఘర్షణ ఒక క్రిటికల్ స్థితికి చేరుకుంది, మరియు శాంతియుత చర్చలు విఫలం అయ్యాయి.
1852లో కొన్ని సంవత్సరాల పోరాటం, అంతేకాకుండా విదేశీ మార్పు వరకు కూడా ఫెడరలిస్టులు మరియు యూనిటారిస్టులు సర్వసమాధానం పట్ల అంగీకరించారు. కొత్త రాజ్యాంగాన్ని ఏర్పాటు చేయడంలో రావలసిన ఒప్పందాలను సంతకం చేశారు, ఇది విశ్వసనీయమైన అర్జెంటీనాలో ఏర్పాటు చేయబడినది.
1853లో కొత్త రాజ్యాంగాన్ని అంగీకరించారు, ఇది డెసెంట్రలైజాన్ పట్టిసీమతో కేంద్ర అర్థం లభించాలి మరియు రాష్ట్రాల హక్కులను నిర్ధారించడానికి ఏర్పాటు చేసుకుంది. ఈ రాజ్యాంగం ఆధునిక అర్జెంటీన్ రాష్ట్రంలో ఏర్పాటు యొక్క ప్రథమ ఆధారం అయింది.
ఈ ఘర్షణ అర్జెంటీనాలో గంభీరీయుల చరిత్ర పై ముక్కటి గుర్తు వేశారు. యుద్ధాల విధానాలు నిర్మాణాన్ని సమూలంగా బిగించాబావించింది, అనేక ప్రాణాలను చంపింది మరియు దేశాన్ని ఆర్థిక సంకటంలో ఉంచింది. రాజకీయ సమస్యలు ఇప్పటికీ కొనసాగుతూనే ఉన్నాయి, మరియు ఫెడరలిస్టులు మరియు యూనిటారిస్టుల మధ్య ఘర్షణ అర్జెంటీన్ రాజకీయ వ్యవస్థను పదవులు గడువు వరకు నిర్దేశించింది.
ఫెడరలిస్టులు మరియు యూనిటారిస్టుల మధ్య యుద్ధం అర్జెంటీనాలో ఒక కీలకమైన క్షణం గా మారింది, ఇది దాని రాజకీయ నిర్మాణం మరియు సామాజిక సంబంధాలను నిర్దేశించింది. ఈ ఘర్షణ అధికారానికి మరియు ప్రభావానికి జరుగుతున్న పోరాటం యొక్క సంక్షీపాన్ని తేలుస్తోంది, ఇది దేశంలో ప్రస్తుత రాజకీయ చర్చలలో ఇంకా ప్రస్తుతమౌన ఉంది. ఈ యుద్ధం యొక్క ముఖ్యత మితిమీతుకు చేరుకోలేని కాలం, ఇది అర్జెంటీన్ రాష్ట్రానికి మరియు దాని రాజకీయ గుర్తింపుకు మూలాలుగా ఏర్పడింది.