دانشنامه تاریخی
نمادهای دولتی بلاروس شامل نشان، پرچم و سرود ملی است. این نمادها نه تنها کشور را در صحنه بین‌المللی نمایندگی می‌کنند، بلکه تاریخ، فرهنگ و سنت‌های آن را نیز منعکس می‌کنند. تاریخ نمادهای دولتی بلاروس چند بعدی است و ریشه در گذشته‌ای عمیق دارد که با توجه به شرایط تاریخی و واقعیت‌های سیاسی دچار تغییرات شده است.
نخستین نشان که با مردم بلاروس مرتبط بود، در قرن چهاردهم ظهور کرد و به عنوان «پاگونیا» شناخته می‌شد. این نشان سوارکاری با شمشیر را به تصویر می‌کشد که نماد محافظت و مبارزه برای آزادی است. این نشان در دوران بزرگ دوک‌نشین لیتوانی استفاده می‌شد و به عنصر مهمی از هویت بلاروس‌ها تبدیل شد.
نشان مدرن بلاروس در سال ۱۹۹۵ تأسیس شد. این نشان شامل عناصری است که نماد کشاورزی و صنعت است، همچنین ستاره‌ای طلایی که نماد حاکمیت است. نشان با حلقه‌ای از گندم و کتان احاطه شده است که سنت‌های کشاورزی کشور را تأکید می‌کند. در مرکز نشان نقشه بلاروس تصویر شده است که تمامیت ارضی کشور را نشان می‌دهد.
پرچم بلاروس نیز تاریخ غنی‌ای دارد. اولین ذکرها از پرچم به قرن شانزدهم مربوط می‌شود، زمانی که انواع مختلفی از پرچم سفید-قرمز-سفید استفاده می‌شد که به نماد جنبش ملی بلاروس تبدیل شد. در سال ۱۹۹۵، نسخه مدرن پرچم تصویب شد که از دو نوار افقی تشکیل شده است: قرمز و سبز، با الگوی سفید-قرمز در سمت چپ.
رنگ قرمز نماد خون ریخته شده برای استقلال است، در حالی که سبز نماد طبیعت و فراوانی است. الگوی سفید-قرمز بر روی پرچم اشاره‌ای به سنت‌ها و هنرهای مردمی دارد و پیوند با میراث فرهنگی بلاروس را تأکید می‌کند.
سرود ملی بلاروس نیز از تغییرات متعددی عبور کرده است. نخستین سرود در سال ۱۹۵۵ تصویب شد و حاوی ایدئولوژی سوسیالیستی بود. سرود مدرن در سال ۲۰۰۲ تصویب شد و متن آن به یاد استقلال و هویت خاص مردم بلاروس نوشته شده است. آهنگ سرود توسط آهنگساز نسترو ساکالوس نوشته شده و متن آن توسط شاعر ایگور لیسکو نوشته شده است.
سرود زمین بلاروس، زیبایی آن و مردمش را تمجید می‌کند و افتخار به کشور خود را تأکید می‌کند. این سرود نماد وحدت و میهن‌پرستی است که مردم را در تلاش برای آینده‌ای بهتر متحد می‌کند.
نمادهای بلاروس بسته به شرایط تاریخی تغییر کرده‌اند. در زمانی که بلاروس بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود، نشان و پرچم کشور ایدئال‌های سوسیالیستی را منعکس می‌کردند. پس از به‌دست آوردن استقلال در سال ۱۹۹۱، روند احیای نمادهای ملی آغاز شد که با احیای هویت ملی بلاروس مرتبط بود.
در طول دهه ۱۹۹۰، انتقال از نمادهای شوروی به نمادهای سنتی بلاروس رخ داد که با جستجوی اشکال جدیدی از بیان خودآگاهی ملی همراه بود. بازگشت به نشان «پاگونیا» و پرچم سفید-قرمز-سفید بخشی از این فرآیند بود، اما در سال ۱۹۹۵ نمادهای جدیدی تصویب شدند که وضعیت فعلی کشور را منعکس می‌کردند.
تاریخ نمادهای دولتی بلاروس نه تنها تاریخ پرچم، نشان و سرود ملی است، بلکه تاریخ مردم، آرزوها و مبارزه آن‌ها برای استقلال نیز می‌باشد. این نمادها همچنان نقش مهمی در زندگی بلاروس‌ها ایفا می‌کنند و یادآور میراث غنی و فرهنگ منحصر به فرد کشور هستند. آن‌ها اساس شکل‌گیری هویت ملی و وحدت مردم را تشکیل می‌دهند و همچنین رویدادها و ارزش‌های تاریخی را منعکس می‌کنند که برای شکل‌گیری دولت مدرن اهمیت داشته‌اند.