دانشنامه تاریخی
اسرائیل یک جامعه چند زبانه و چند فرهنگی است که در آن زبان‌ها و لهجه‌های مختلف با هم coexist کرده و بر یکدیگر تأثیر می‌گذارند. زبان رسمی کشور عبری است، اما زبان عربی، انگلیسی و زبان‌های دیگری نیز به طور گسترده در اسرائیل استفاده می‌شوند که محیط زبانی منحصر به فردی را ایجاد می‌کند. در این مقاله ویژگی‌های زبانی اسرائیل بررسی می‌شوند، از جمله تاریخ زبان عبری، نقش زبان عربی، تأثیر زبان انگلیسی و لهجه‌های زبانی موجود در کشور.
عبری زبانی است که توسط یهودیان باستان استفاده می‌شده و در طول قرن‌ها در متون مذهبی و ادبیات به کار می‌رفته است. پس از تقریباً دو هزار سال وقفه در استفاده روزمره از عبری به عنوان زبان محاوره‌ای، این زبان در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به لطف تلاش‌هایی مانند الیعازر بن یهودا احیا شد. در سال 1948 عبری به عنوان زبان رسمی اسرائیل اعلام شد.
عبری مدرن شامل عناصری است که از زبان‌های دیگر مانند ییدیش، عربی و انگلیسی گرفته شده‌اند که آن را به زبانی پویا و انطباق‌پذیر تبدیل می‌کند. در کشور به طور فعال بر روی به‌روزرسانی واژگان کار می‌شود، به ویژه در حوزه فناوری و علم، که به عبری اجازه می‌دهد تا به روز و مدرن باقی بماند.
زبان عربی جایگاه مهمی در چشم‌انداز زبانی اسرائیل دارد. این زبان دومین زبان رسمی کشور است و توسط بخش قابل توجهی از جمعیت، از جمله اعراب اسرائیلی که حدود 20٪ از مجموع ساکنان را تشکیل می‌دهند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. زبان عربی چندین گویش دارد که می‌تواند به طور قابل توجهی از یکدیگر متفاوت باشد.
با وجود اینکه زبان عربی به‌طور رسمی شناخته شده است، استفاده از آن در آموزش و زندگی عمومی در دهه‌های اخیر کاهش یافته است، که این موضوع نگرانی‌هایی را در میان جمعیت عربی و فعالان حقوق بشر به وجود می‌آورد. در عین حال، فرهنگ عربی، از جمله ادبیات و موسیقی، به طور فعال در حال توسعه است و به تنوع فرهنگی اسرائیل کمک می‌کند.
زبان انگلیسی در اسرائیل جایگاه زبان خارجی را دارد، اما تسلط بر آن در میان جمعیت، به ویژه در بین جوانان و در محیط کسب‌وکار، رایج است. انگلیسی به‌طور فعال در آموزش، علم، تجارت و رسانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بسیاری از اسرائیلی‌ها به زبان انگلیسی در سطح بالا تسلط دارند که کشور را برای تعامل و همکاری بین‌المللی بازتر می‌کند.
زبان انگلیسی همچنین بر عبری تأثیر می‌گذارد و بسیاری از واژه‌های قرضی از انگلیسی به بخش‌های روزمره گفتار تبدیل می‌شوند. در نتیجه تعامل بین عبری و زبان انگلیسی، شکلی منحصر به فرد از زبان مختلط به نام "عبری-انگلیسی" به وجود می‌آید که عناصری از هر دو زبان را دربر می‌گیرد.
اسرائیل خانه‌ای برای تعداد زیادی از گویش‌های زبانی است که به گروه‌های قومی و فرهنگی ساکن کشور ارتباط دارد. به عنوان مثال، در میان اعراب در اسرائیل گویش‌های مختلفی وجود دارد، از جمله گویش خاورنی، گالیلی و بدوی. هر یک از این گویش‌ها ویژگی‌های خاص خود را دارند و گاهی اوقات آن‌قدر متفاوت هستند که افراد یک گویش در درک سخن‌گویان گویش دیگر دچار مشکل می‌شوند.
علاوه بر این، در میان جمعیت یهودی نیز می‌توان گویش‌هایی را شناسایی کرد که به گروه‌های فرهنگی مانند سفاردی‌ها و اشکنازی‌ها مربوط می‌شوند. این گویش‌ها اغلب حاوی عناصری هستند که مختص زبان‌های کشورهایی است که سخن‌گویان آن‌ها از آنجا آمده‌اند، به عنوان مثال ییدیش یا لادینو.
سیاست زبانی اسرائیل به حمایت و توسعه عبری به عنوان زبان اصلی ارتباطات متمرکز است. دولت به‌طور فعال استفاده از عبری را در مؤسسات آموزشی و دولتی ترویج می‌کند که به حفظ و توسعه زبان کمک می‌کند. اما مسئله وضعیت زبان عربی مناقشاتی را به وجود می‌آورد و بسیاری از اعراب اسرائیلی خواستار حقوق و امکان‌های برابر برای استفاده از زبان خود هستند.
همچنین ابتکاراتی وجود دارد که به ترویج زبان انگلیسی می‌پردازد، زبانی که به ابزار مهمی برای یکپارچه‌سازی اسرائیل در جامعه بین‌المللی تبدیل شده است. بسیاری از مدارس و دانشگاه‌ها برنامه‌هایی را ارائه می‌دهند که بر یادگیری زبان انگلیسی متمرکز است، که به گسترش آن در جامعه کمک می‌کند.
ویژگی‌های زبانی اسرائیل نمایانگر غنای و تنوع فرهنگی است که این کشور را سکونت می‌کند. زبان‌های عبری، عربی و انگلیسی و همچنین تعدادی از گویش‌ها، محیط زبانی منحصر به فردی را ایجاد می‌کنند که به رشد ادامه می‌دهد. مسائل مرتبط با سیاست‌های زبانی و حفظ تنوع زبانی همچنان با اهمیت هستند، زیرا آن‌ها نقش مهمی در شکل‌گیری هویت ملی و وحدت فرهنگی اسرائیل دارند. درک ویژگی‌های زبانی کشور به تقویت درک متقابل میان گروه‌های مختلف جمعیت کمک می‌کند و به حفظ میراث فرهنگی غنی اسرائیل یاری می‌رساند.