دانشنامه تاریخی
اصلاحات اجتماعی در مکزیک نقش کلیدی در روند تحولات سیاسی و اقتصادی کشور ایفا کرده است. این اصلاحات طیف وسیعی از زمینه‌ها را شامل می‌شود، از جمله اصلاحات اراضی، بهبود شرایط کار، مبارزه با نابرابری، آموزش و بهداشت. مکزیک از چندین مرحله اصلاحات اجتماعی عبور کرده است، از دوران استعمار تا عصر مدرن، و هر یک از این تغییرات تأثیر قابل توجهی بر توسعه جامعه داشته است.
قبل از آغاز انقلاب مکزیک در سال 1910، نابرابری اجتماعی یکی از شدیدترین مشکلات کشور بود. میراث استعمار اثر عمیقی بر جامعه مکزیک گذاشت، جایی که بخش زیادی از جمعیت، از جمله بومیان و توده‌های کشاورز، در فقر باقی ماندند. منابع اراضی در دست چند مالک بزرگ متمرکز شد و اکثریت کشاورزان به زمین دسترسی نداشتند. در این زمان همچنین نابرابری نژادی و طبقاتی قابل توجهی وجود داشت که به شدت فرصت‌های اجتماعی و اقتصادی اکثر مکزیکی‌ها را محدود می‌کرد.
وضعیت با حکومت دیکتاتور پورفیریو دیاس تشدید شده بود، که علیرغم تلاش‌ها برای مدرن‌سازی اقتصاد، مشکل نابرابری اجتماعی را حل نکرد. حکومت او با اصلاحات کشاورزی مرتبط بود، اما این اصلاحات عمدتاً به نفع مالکین بزرگ زمین بود و نه کشاورزان. این موضوع باعث ایجاد تنش اجتماعی شد که در نهایت به قیامی منجر شد که خود به انقلاب مکزیک تبدیل گشت.
انقلاب مکزیک در سال 1910 یکی از بزرگترین رویدادها در تاریخ کشور بود و نقش تعیین‌کننده‌ای در تکامل اجتماعی مکزیک ایفا کرد. یکی از اهداف اصلی انقلابیون، غلبه بر نابرابری اجتماعی و بهبود شرایط زندگی فقرا و طبقات تحت ستم، به ویژه کشاورزان و کارگران بود. به دنبال انقلاب، اصلاحات اجتماعی قابل توجهی اجرا شد.
اولین و مهم‌ترین اصلاحی که از انقلاب مکزیک ناشی شد، اصلاحات اراضی بود که در قانون اساسی 1917 تثبیت شد. طبق این قانون، تقسیمات اراضی بزرگ مالکین بین کشاورزان بازتوزیع شد که منجر به کاهش نابرابری کشاورزی و بهبود شرایط زندگی میلیون‌ها مکزیکی گردید. تعداد زیادی از جوامع کشاورزی زمین دریافت کردند و اصلاحات کشاورزی به تدریج آغاز شد که هدف آن حمایت از کشاورزی بود.
قانون اساسی 1917 همچنین شامل مقررات مرتبط با حقوق کارگران بود. کارگران حق تشکیل اتحادیه‌ها و انجام اعتصاب‌ها را پیدا کردند و همچنین حق بهبود شرایط کار. تضمین‌هایی برای حداقل دستمزد، ساعات کاری و ایمنی در محل کار معرفی شد. رهبران انقلابی تلاش کردند تا یک دولت اجتماعی ایجاد کنند که در آن حقوق و آزادی‌های اساسی شهروندان توسط قانون محافظت شود.
پس از پایان انقلاب و استقرار رژیم جدید در مکزیک، اصلاحات اجتماعی ادامه یافت، هرچند در شرایط بی‌ثباتی سیاسی و مشکلات اقتصادی. در اوایل قرن بیستم، با به قدرت رسیدن PRI (حزب انقلابی مؤسسه‌ای)، مکزیک وارد دوره‌ای از ثبات شد، اما تغییرات در زمینه اجتماعی به آرامی پیش می‌رفت.
در دهه‌های 1930 و 1940، زمانی که قدرت در مکزیک تثبیت شد و اصلاحات اجتماعی قاطع‌تری آغاز گردید، سیستم تأمین اجتماعی به طور چشمگیری گسترش یافت. یکی از مهم‌ترین اقدامات، تأسیس مؤسسه تأمین اجتماعی در سال 1943 بود که به عنوان یک عنصر کلیدی در تأمین حفاظت اجتماعی مردم شد. در این زمان همچنین سیستم بهداشتی بهبود یافت که به تعداد بیشتری از مکزیکی‌ها اجازه استفاده از خدمات پزشکی را داد.
در دهه 1940، اصلاحاتی در آموزش در مکزیک انجام شد که هدف آن افزایش سطح سواد در میان جمعیت بود. مدارس جدید ساخته شدند و آموزش ابتدایی اجباری شد که به طور چشمگیری نرخ بی‌سوادی در میان جوانان را کاهش داد. همچنین سیستم آموزش حرفه‌ای به طور فعال توسعه یافت که به تعداد بیشتری از شهروندان امکان کسب مهارت‌های مفید برای کار را داد.
از اواخر دهه 1980، مکزیک شروع به اجرای اصلاحات اقتصادی با هدف لیبرالیزه کردن اقتصاد و ادغام در اقتصاد جهانی کرد. این تغییرات به تغییرات قابل توجهی در سیاست اجتماعی منجر شد. در پاسخ به چالش‌های جهانی‌سازی، دولت شروع به معرفی اشکال جدیدی از کمک‌های اجتماعی و حمایت‌ها کرد که به کاهش سطح فقر و بهبود دسترسی به خدمات اجتماعی منجر شد.
یکی از اصلاحات کلیدی در دهه‌های اخیر، ایجاد سیستمی از تأمین اجتماعی برای تمامی شهروندان، از جمله برنامه‌های بازنشستگی و بهداشت بود. در دهه 2000، چندین برنامه جدید برای کمک به فقیرترین اقشار جامعه معرفی شد، از جمله "Oportunidades" که پرداخت‌های اجتماعی را به خانواده‌های کم‌درآمد ارائه می‌دهد و برنامه "Seguro Popular" که هدف آن گسترش دسترسی به خدمات پزشکی برای جمعیت با محدودیت مالی است.
در سال‌های اخیر، دولت به گسترش دسترسی به آموزش با کیفیت، افزایش سطح حفاظت اجتماعی برای شهروندان کم‌درآمد و توسعه اقداماتی برای مبارزه با نابرابری ادامه می‌دهد. جنبه مهمی از اصلاحات اجتماعی، تأمین حقوق زنان و بومیان است، که بهبود وضعیت آنها برای مدت طولانی یک مشکل باقی مانده است.
در قرن بیست و یکم، مکزیک همچنان با تعداد زیادی از مشکلات اجتماعی جدی مواجه است که نیاز به حل دارند. در شرایط فقر بالا و اختلافات قابل توجه بین اقشار مختلف جامعه، دولت کشور به طور فعال بر روی بهبود کیفیت زندگی مردم کار می‌کند. یکی از اولویت‌های اصلی افزایش دسترسی و کیفیت آموزش و بهداشت، به ویژه در مناطق روستایی است.
مکزیک همچنین با چالش‌هایی مرتبط با مهاجرت، بیکاری و افزایش جرائم مواجه است. در پاسخ به این مشکلات، برنامه‌های اجتماعی جدیدی طراحی شده است که به کمک جوانان و بهبود ادغام اجتماعی مهاجران و همچنین حمایت از کارآفرینی و ایجاد شغل پرداخته‌اند.
توجه خاصی به مسائل حقوق بشر، به ویژه در زمینه خشونت و تبعیض علیه زنان، بومیان و سایر گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه معطوف شده است. در سال‌های اخیر، دولت کشور اقدامات لازم را برای سخت‌تر کردن قوانین در زمینه مبارزه با خشونت، و همچنین برای بهبود وضعیت حقوقی زنان و اطمینان از حقوق برابر آنها انجام داده است.
اصلاحات اجتماعی در مکزیک یک فرآیند طولانی و پیچیده است که در طی آن کشور تلاش کرده است مسائل نابرابری اجتماعی، بی‌عدالتی و بهبود کیفیت زندگی شهروندان را حل کند. از اصلاحات کشاورزی و حقوق کارگران در اوایل قرن بیستم شروع شد، سیاست اجتماعی مکزیک تغییراتی را تجربه کرده که هدف آن تأمین امنیت اجتماعی و حقوق شهروندان است. اصلاحات اجتماعی مدرن همچنان به مبارزه با چالش‌های جهانی‌سازی، مهاجرت، فقر و نابرابری اجتماعی ادامه می‌دهد و در تلاش است شرایط زندگی تمام مکزیکی‌ها را بهبود بخشد.