تاریخی انcyclopedia
د وینزویلا دویمه داخلي جګړه، چې له ۱۸۵۹ څخه تر ۱۸۶۳ پورې روانه وه، د هیواد تاریخ کې له خورا مهمو او ویجاړونکو ټکرونو څخه یوه وه. دغه دوره د سیاسي ناپایداری، اقتصادي ستونزو او ټولنیزو اختلالاتو په پښو کې د وینزویلا پر راتلونکي ژور اغیز وکړ.
په نولسمه پیړۍ کې، وینزویلا د پرله پسې سیاسي ټکرونو، اقتصادي ناپایداری او ټولنیزو بې انصافیو سره لاس او ګریوان وه. د نولسمې پیړۍ په پیل کې له اسپانیا څخه د خپلواکۍ وروسته، هیواد د مختلفو ډلو او رهبرانو ترمنځ داخلي اختلافاتو ته مخامخ شو، چې هر یو د واک ترلاسه کولو په لټه کې و. په دې جګړو کې، په ۱۸۵۸ کال کې، په هیواد کې یو کودتا وشوه، چې د حکومت په سقوط سره پای ته ورسېد، او د دې پر ځای نوي ولسمشر، رامون کاسټرو، را منځ ته شو. دې حالت یوازې د سیاسي وضعیت لا خراب کړ، او د نوې داخلي جګړې لپاره زمینه برابره شوه.
د دویمې داخلي جګړې عمده علتونه د لیبرال او محافظه کارو نظریاتو ترمنځ زیاتیدونکي فشارونه وو. لیبرالان د مرکزي حکومت او اصلاحاتو غوښتونکي وو، چې هدف یې د خلکو ټولنیز وضعیت ښه کول و، پداسې حال کې چې محافظه کاران د دودیزو ارزښتونو او کلیسا قوي نفوذ ته دفاع وړاندې کوله. پداسې حال کې چې لیبرالان د ډیرې ډیموکراتیکې او پرمختللې بدلونونو په لټه کې وو، محافظه کاران د زړو قوانینو د ملاتړ غوښتونکي وو. دا ټکرونه په پایله کې وسلوال درینګ ته لاړ.
دغه ټکر په ۱۸۵۹ کال کې پیل شو، کله چې د ګوستاوو مالډونادو په مشرتابه کې یوه ډله لیبرالانو د محافظه کارانو حکومت خلاف بغاوت وکړ. دغه بغاوت شپږغوړل شو او له دې څخه په ټول هیواد کې د مسلحې مخامخیدو لامل شو. لیبرالي ځواکونه، چې د آزادۍ او اصلاحاتو مبارزې لاندې یوځای شوي وو، د کاراکس او نورو کلیدي ښارونو په لور یرغل پیل کړ، هدف یې موجوده حکومت ړنګول و.
د جګړې په پیل کې دواړو لورو محسوس زیانونه لرل. لیبرالي ځواکونو په لومړۍ مرحله کې ځینې بریاوې ترلاسه کړې، څو ښارونه یې ونیول، مګر محافظه کارانو هم ثبات او سازماندهي ښکاره کړه. جګړه په ۱۸۶۰ کال کې نوره هم توند شوه، کله چې حکومتي ځواکونو د مقابلې برید پیل کړ، او وضعیت اوږدمهاله جګړو ته وروستیتلاو.
په جګړه کې یوه کلیدي جګړه د اوړبو په جګړه کې وه، چې په ۱۸۶۰ کال کې وشوه. دغه جګړه د ټکر رنځونه څرګند کړل، کله چې دواړو لورو د پراخو بریدونو تخنیک وکاراوه. د دې جګړې په پایله کې دواړو لورو پراخه زیانونه وګالل، مګر محافظه کارانو د ستراتیژیکو مهمو سیمو کنټرول وساته.
د جګړې په ترڅ کې دواړو لورو د هیواد نه تر بیرون ملاتړ ترلاسه کولو هڅه وکړه. لیبرالانو د متحده ایالاتو او نورو لیبرال هیوادونو څخهSome دعم ترلاسه کړه، په داسې حال کې چې محافظه کارانو د اسپانیا او نورو اروپایي هیوادونو ملاتړ ترلاسه کړ، چې د لیبرال نظریاتو پراختیا په اړه اندیښمن ول. دغه بین المللي مداخله د ټکر پیچلتیا زیاته کړه او څو کاله یې اوږده کړه.
په ۱۸۶۳ کال کې، جګړه د کارتودن د سولې د توافق سره پای ته ورسېده. دغه صلح د اوږدو مذاکراتو او د دواړو لورو د ټکر د اوږدوالي له ستړو کیدو نتیجه وه. امضاء شوې صلح موقتي اوربند تضمین کړ، مګر د وینزویلا پر وړاندې درني وړاندې چالشونه حل نشول. محافظه کاران لا هم واک لري، مګر هیواد لا هم ژور تقسیم شو.
د دویمې داخلي جګړې د وینزویلا لپاره ویجاړونکې پایلې درلودې. د هیواد اقتصاد سخت زیانمن شو، کلیوالي نفوس د لوږې او بې وزلۍ سره لړزیدل، او ډیری ښارونه ویران شول. د زرو خلکو ژوند له لاسه لاړې، او ګڼې کورنۍ بې وسلې پاتې شوې. سیاسي ناپایداري د هیواد استقامت ته دوام ورکړ، او نوي ټکرونه ژر تر ژره مخ په وړاندې روان شول.
که څه هم جګړه پای ته ورسیده، د هغې پایلې دSeveral کلونو لپاره محسوسې وې. د لیبرالانو او محافظه کارانو ترمنځ بېلتون سره و، او په ټولنه کې فشار زیاتیدل. دا د راتلونکو څو لسیزو له نوو ټکرونو او داخلي جګړو ته لاره هواره کړه. په پای کې، وینزویلا یو ځل بیا د نوو بدلونونو او سیاسي ګډوډیو په درشل کې وه.
د وینزویلا دویمه داخلي جګړه (۱۸۵۹-۱۸۶۳) د هیواد تاریخ کې ژور اثر پریښود. دا یوه مهمه مرحله وه د راتلونکو بدلونونو او ټکرونو په لاره. دغه جګړه وښوده چې څنګه داخلي اختلافات کولی شي د ویجاړو پایلو لامل شي، او قوم ته یې درسونه ورکړل، چې هغه به د خپل تاریخ پر مهال یاد کړي. د دې دورې پوهیدل د وینزویلا په اوږدو کې د پیچلو سیاسي او ټولنیزو پروسو درک لپاره ضروري دي.