இத்தாலியக் கூட்டமைப்பின் உருவாக்கம் XIX நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில் итальян தேசிய இயக்கத்தின் மற்றும் நாட்டின் ஒன்றிணைப்பின் வரலாற்றில் முக்கியமான மைல்கல் அமைக்கிறது. இந்த செயல்முறை சமூக, அரசியல் மற்றும் பொருளாதார மாற்றங்களின் பின்னணியில் கடந்து சென்றது, இது இத்தாலியின் சமூகம் மற்றும் பண்பாட்டின் மீது முக்கியமான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியது. ఈ கட்டுரையில், நாம் இந்த வரலாற்றுப் நிகழ்வின் முக்கிய நிகழ்வுகள், உருவங்கள் மற்றும் பாதிப்புகளை ஆய்வு செய்வோம்.
XIX நூற்றாண்டின் தொடக்கத்திற்குச் சென்று, இத்தாலி பல சுதந்திர மாநிலங்கள் மற்றும் மன்னிக்குகளால் குறுக்கப்பட்டிருந்தது, இது பல ஐரோப்பிய நிறுவனங்களின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருந்தது. வடக்கில் ஆஸ்திரியா பெரும்பாலானது, மையத்தில் பாப் மாநிலங்கள் உள்ளன, மற்றும் தெற்கில் நியாபோல்யின் ராஜ்யம் மற்றும் சிசிலி இருந்தன. இந்த அரசியல் உடைப்புகள் ஒரு ஒருங்கிணைத்தல் தேவையை உருவாக்கியது, இது "ரிசொர்ஜிமெண்டோ" இயக்கத்தின் முக்கிய காரணமாக அமைந்தது.
இத்தாலியைக் கூட்டுவதற்கான முதல் முயற்சிகள் 1820-களில் மற்றும் 1830-களில் எதிர்ப்புகளில் தொடங்கின, ஆனால் அவை ஆஸ்திரியா படைகளால் தன்னைத் தடுக்கப்பட்டது. எனினும், இந்த எதிர்ப்புகள் எதிர்கால அதிகாரிகளுக்கு முன்மாதிரி அளித்தது. 1848ல் இத்தாலியில் ஒரு புரட்சி நடைபெறும்போது, வெளிநாட்டு கவர்ச்சிகளுக்கு எதிராக பெரும்பாலான எதிர்ப்புகள் மற்றும் புலம்பெயர்களும் வலுப்பெற்றது.
1848ன் புரட்சியில் மட்டுமல்லாது, முக்கியமான தாக்கம் இருந்தது, ஆனால் பெரும்பாலான எதிர்ப்புகள் தோல்வியடைந்தன. மூன்று உறுப்பினர்களின் மத்தியில், ஒருங்கிணைவதற்கான யோசனை மிகுந்த பிரபலமானது மற்றும் சுதந்திரத்திற்கு தொடர்ந்த போராட்டங்களின் மீது கவர்ந்தது.
ஒன்றிணைப்புகளுக்கான போராட்டத்தின் மிக முக்கியமான ஒருவரான ஜூசப்பே காரிபால்டி, இவரது போர் பிரபலமாகவும், இத்தாலிய தேசியவாதத்தின் அடையாளமாகவும் பலம் பெற்றார். 1860ல் "ஆயிரம்" என்ற புகழ்பெற்ற மன்னப்பணியுடன் தகுதிவேறு உருப்படிகள் அல்லது பலப்படுத்தப்பட்ட குழுக்களை இயக்கினார், இது தெற்கே உள்ள இத்தாலியாவின் ஆஸ்திரியா மற்றும் ஸ்பானியாவின் தாக்கத்தை அகற்றியது.
மேலும், முக்கியமான உருவமான மன்னர் காமிலோ கவூர், சர்டிகனியின் பிரதமர். அவர் ஒன்றிணைப்புக்கு கொள்கைகளை அடைவதற்கான உத்திகளை பயன்படுத்தி, பிரான்சு மற்றும் பிற நாடுகளில் ஆதரவைப் பெற்றார். கவூர் தலைமையில் சம்பந்தப்பட்ட போர் விளக்கங்களை விரிவாக்குவதற்கான திட்டங்களை மேற்கொண்டது.
இத்தாலியக் கூட்டத்திற்கு உதவிய முக்கியமான நிகழ்வு 1859 இல் பிரஞ்சு-ஆஸ்திரியா போர். நபோலியன் IIIஇன் தலைமையில் பிரஞ்சு படைகள், ஆஸ்திரிய படைகளை எதிர்த்து பல வெற்றிகளை பெற்று, லொம்பார்டியாக்களின் மற்றும் பிற நிலங்களை ஒன்று சேர்ந்தது. இந்த நிகழ்வு, கூட்டத்தின் பாதையில் முக்கியமாக இருந்தது.
1860இல் ஜூசப்பே காரிபால்டி, சிசிலியை மற்றும் நியாபோலியை ஸ்பானிய அரசியலால் விடுதலை செய்ய ஏற்றமைக்கு "ஆயிரம்" எனும் экспeditionஐ தலைமையில் வைத்தார். இந்த экспedition வெற்றி பெற்றது மற்றும் தெற்கே உள்ள இத்தாலியையும் வடக்கிற்கு ஒன்றிணைத்து கொண்டது. காரிபால்டி, தேசிய நாயகர் மற்றும் சுதந்திரத்திற்கான போராட்டத்தின் அடையாளமாக மாறினார்.
காரிபால்டியின் வெற்றியான முயற்சிகளைத் தொடர்ந்து, 1861ல் இத்தாலியக் கிங்கத்தினை அறிவிக்கப்பட்டது, மேலும் விக்க்டர் எம்மனுவேல் II, இதன் முதல் மன்னராக ஆனார். இந்த நிகழ்வு, ஒன்றிணைப்புக்கான பல ஆண்டுகளாகக் கொண்ட போராட்டத்தின் உச்சமாக அமைந்தது, ஆனால் ரோம் மற்றும் வெனெட்டோ போன்ற பல பகுதிகள் புதிய நாட்டுக்கு வெளியே இருந்தன.
ராகவனுக்கு 1870ல் இறுதியாக இத்தாலிக்குச் சேர்க்கப்பட்டது, இரண்டாம் பிரஞ்சு சாசனம் வீழும் போது. இது ஒன்றிணைப்பின் செயல்களை முடித்தது மற்றும் இத்தாலியை ஒருங்கிணைந்த தேசிய மாநிலமாக கொண்டுவந்தது.
இத்தாலியக் கூட்டமைப்பின் உருவாக்கம் முக்கியமான சமூக மற்றும் பொருளாதார மாற்றங்களுக்கு வழிவகுத்தது. Infrastructureக்கு மேம்பாடு, தொழில்துறை வளர்ச்சி மற்றும் ஒரே சட்டப்பூர்வக் கருப்புகளை உருவாக்க ஆரம்பித்தது. எனினும், இந்த ஒன்றிணைப்பு நாடு வடக்கு மற்றும் தெற்கு இடையே கடுமையான மனக்கிளர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது, இது பல சமூக மற்றும் பொருளாதார பிரச்சினைகளில் பிரதிபலித்தது.
பண்பாட்டில், ஒன்றிணைப்பு தேசிய அடையாளத்தின் வளர்ச்சிக்கு தூண்டுதல் அளித்தது, இது கலை, இலக்கியம் மற்றும் இசையில் பிரதிபலித்தது. இத்தாலியர்களுக்கிடையே சேர்க்கப்பட்ட உணர்வு வலுப்பெற்றது, இது நாட்டின் அதற்கு நீண்ட வளர்ச்சிக்காக முக்கியமாக இருந்தது.
இத்தாலியக் கூட்டமைப்பின் உருவாக்கம் யூரோப்பின் வரலாற்றில் முக்கியமான மைல்கல் ஆகின்றது மற்றும் நாட்டின் பின்னணி விளைவுகளைச் சந்திக்கிறது. இந்த ஒன்றிணைப்பின் செயல்முறை, இத்தாலியர்களின் சுதந்திரம் மற்றும் ஸ்வாதீனதுக்காக ஒரு பல்சுவையணிந்து ஆண்டு கற்புணர்ச்சி பெற்றது. எதிர்ப்புகள், போர்கள் மற்றும் அரசியல் கூட்டுப்பாட்டுகள், எளிதாக உருவான ஒருங்கிணைந்த இத்தாலிய மாநிலத்தை உருவாக்கின, இது அதன் குடிமக்களின் புதிய திசைகளை திறக்கிறது மற்றும் முழுமையாக வளர்ச்சிக்கு இடத்தை அளிக்கிறது.