கடவுள் நூலகம்
இத்தாலியின் ஒன்றிணைவோம், அல்லது ரிசோர்ஜிமென்டோ, 1871 ஆம் ஆண்டில் முடிந்த முக்கிய வரலாற்று செயல்முறை, இது பல மொத்தமாகவே பிரிக்கப்பட்ட மாநிலங்களால் ஒன்றிணைந்த ஒரு ஒற்றை இத்தாலிய மாநிலத்தின் உருவாக்கத்திற்கு வழிவகுத்தது. இந்த செயல்முறை 19 ஆம் நூற்றாண்டில் இத்தாலியில் நிகழ்ந்த அரசியல், சமூக மற்றும் பண்பாட்டு மாற்றங்களின் விளைவாக இருந்தது. இது நாட்டின் எதிர்காலம் மற்றும் அதன் பிற நாடுகளுடனான அரசியலில் உள்ள இடத்தை பெரிய அளவில் பாதித்தது.
19 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில், இத்தாலி பல சுயாட்சியுடன் கூடிய மாநிலங்களில் பிரிக்கப்பட்டிருந்தது, அதில் சார்டினியா இராச்சியம், பாட் புவி, இரண்டு சிசிலியாவின் இராச்சியம் மற்றும் பல சிறிய டுச்கி மற்றும் குடியிருப்புகள் உள்ளன. இந்த அரசியல் மோதல் கடந்த நூற்றாண்டுகளின் பாரம்பரியமாக இருந்தது, அதில் இத்தாலி பல வெற்றிக்காரர்களால் எடுக்கப்பட்டது, ஆகியவற்றில் ரோமன் எம்பையர், பைசேண்டின் எம்பையர் மற்றும் பல ஜெர்மானிய நாட்டு அரசிகள் உள்ளன.
18 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் - 19 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில், நெபோலியனின் மற்றும் அவரது இராணுவத்தின் தாக்கம் இத்தாலியர்களின் தேசிய சுயாபிமானத்தை எழுந்தெழுவதற்கான முக்கிய பங்கு வகித்தது. 1815 இல் நெபோலியன் வீழ்ந்த பிறகு, விம்மச்சேல் கூட்டத்தில் பழைய எல்லைகளை மற்றும் ஒழுங்குகளை திருப்பிக்கொடுத்தது, இது இத்தாலியர்களின் ஒன்றிணைப்பிற்கான ஆசையை மேலும் அதிகரிக்க மேற்படி ஆகின்றது.
விம்மச்சேல் கூட்டத்திற்குப் பிறகு பல தேசிய-திருப்புமுனைவு இயக்கங்கள் பிரபலமாகக் கிளம்பின. 1820-1830 களில், சில உட்கருத்துக்கள், சிசிலிய மதத்துவம் (1820) மற்றும் 1831 இல் புரட்சியினால் தற்போதைய ஒழுங்குகளை倒ிபட செய்ய முயற்சிக்கப்பட்டன, ஆனால் அவை முற்றுப்படைக்கப்பட்டது. அதற்கான காரணம் இதுவே இத்தாலியர்களின் தேசிய சுயாபிமானத்தை உருவாக்குவதற்கான முக்கியமான சம்பவங்கள் ஆகிவிட்டன.
இந்த காலத்தின் முக்கியமான நபர்களில், ஜூசேப்பே மட்சினி குறிப்பிடத்தக்கவர், அவர் "இங்கு ஒற்றை இத்தாலி" இயக்கத்தை நிறுவினார் மற்றும் குடியரசியல் மற்றும் தேசிய ஒருமைப்பாட்டு கருத்துகளை ஜெரப்பட்டு பேசி வந்தார். அவரது தேவைகளைப் போலும் இளைஞர்களுக்கு ஊக்கம் அளிக்கின்றன ஆனால் நடைமுறை முடிவுகளை ஏற்படுத்த முடியவில்லை.
1852 இல், சார்டினியா இராச்சியத்தில் கount் காமில் கவரின் ஆட்சிக்கு வந்த பிறகு, நிலைமை மாற்றம் கிட்டது. கவரால், இத்தாலியின் ஒன்றிணைவிற்கான ஆசையில், பொருளாதாரத்தை மற்றும் இராணுவத்தை மாதிரியாகி மாற்றுவது குறித்து சிறந்த முன்மொழிதலை வழங்கினார், மேலும் மற்ற ஐரோப்பிய நாடுகளுடனும் தொடர்புகளை நிர்ணயிக்க உதவினார். அவர், ஒன்றிணைப்பை குருதி மூலம் மட்டுமல்லாது, உரையாடல் மூலம் சாதிக்கக்கூடியதாகக் கണ്ട് கொண்டார்.
கவர் நெபோலியன் III உடனான கூட்டமைப்பை அமைத்தார், இது பிரான்கோ-புருஷியப் போர்களுக்குக் கொண்டு அழைத்தது (1859). இந்த மோதலின் முடிவில், பிரான்சின் படை உதவியுடன், சார்டினியா ஆஸ்திரியப் பேரரசிலிருந்து லொம்பਾਰ்டி என்பதைக் கொண்டுவர முடிந்தது. இந்த வெற்றி சார்டினியாவின் உரிமைகளை மற்றும் பிற நாட்டில் அதன் நிலையை அதிகரித்தது.
1860 ஆம் ஆண்டில், இத்தாலியின் தெற்கு பகுதியில் ஜூசேப்பே கறிபால்டியின் வழியில் குமுதிக்கும் நிகழ்ச்சிகள் தொடங்கின, அவர் ஒன்றிணைக்க நினைக்கும் போராட்டத்தின் சிம்பல்லாக மாறினார். கறிபால்டி, "இரவு" எனும் படையுடன், சிசிலியாவில் பொதுமக்களைக் கொண்டு விட்டார், மேலும் தற்போது வடக்கு பகுதிகளிலிருந்து புர்க்க்களின் ஆளுமையை முறியடிப்பதாக எடுத்துக்கொண்டார், இதன் முடிவாக அவர் அவர்களை வீழ்த்தினார். அவரது வெற்றிகள் இரு சிசிலியங்களையும் சார்டினியா இராச்சியத்துடன் ஒன்றிணைக்க அனுமதித்தன.
கவர், கறிபால்டியின் வெற்றிகளை பார்த்து அவருக்கு ஆதரவளித்த நிலையில் இருந்தார், சற்று முடியாததால், இத்தாலியின் அனைத்து தெற்கு பகுதியில் ஒரு புதிய அரசியலுக்கே இணக்கமானது. இந்த கூட்டமைப்பு அரசியல் மட்டுமல்லாமல், பண்பாட்டு தொடர்பிலும் இருந்தது: ஒருமைப்பாட்டு மற்றும் பொதுப் பேசும் மொழிக்கான கருத்துகள் இத்தாலியர்களின் மனத்தில் ஆழமாகப் பரவி விட்டன.
1861 இல் இத்தாலியின் அரசியல் கணக்கீடு "இத்தாலியின் அரசியம்" என அறிவிக்கப்பட்டது, ஆனாலும் ஒன்றிணைவு முடிந்தது என்பதில் இன்னும் சில முக்கியமான பகுதிகள் வெளியில் இருந்து இருந்தன. குறிப்பாக, ரோம் பாப்பாவின் கட்டுப்பாட்டில் தொடர்ந்து இருந்தது, மேலும் வெனிசியா ஆஸ்திரியனின் ஆட்சியில் இருந்தது.
1866 இல், மூன்றாவது சுதந்திர போராட்டத்தின் முடிவில், இத்தாலி வெனிசியாவைக் கொண்டது, மேலும் 1870 இல், பிரெஞ்சு பேரரசின் வீழ்ச்சிய பிறகு, இத்தாலிய படை ரோமில் நுழைவு செய்து, இது ஒன்றிணைவின் இறுதி கட்டமாக உடன்தொடர்ந்து நடந்தது. ரோம் புதிய மாநிலத்தின் தலைநகரமாக அறிவிக்கப்பட்டது, மற்றும் பாப்பம் தனது உலகியல் அதிகாரங்களை இழந்தது.
இத்தாலியின் ஒன்றிணைவு நாட்டின் அரசியல், பொருளாதார மற்றும் சமூக வாழ்க்கையில் ஆழமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. ஒருங்கிணைந்த நிறுவனங்களை, வரி மற்றும் சட்டங்களை உருவாக்குவதற்கான முயற்சிகள் மேற்கொள்ளப்பட்டன, இது நிர்வாகத்தின் மேம்பாட்டிற்கு உதவியது. ஆனால், இத்தாலியின் வடக்கு மற்றும் தெற்கு இடையில் உள்ள மாறுபாடுகளை நேரடியாகப் பார்க்கும் குறித்து பிரச்சினைகள் ஏற்பட்டன, இது பிறகு சமூக மற்றும் பொருளாதார மோதல்களை ஏற்படுத்தியது.
புதிய இத்தாலியின் அரசியல் அமைப்பு ஊழல், அதிகார முறைப்பு மற்றும் மக்கள் மண்டலிகள் போன்ற சவால்களை எதிர்கொள்கின்றன. இது, பின்னால் வரலாற்றில் காணப்படும் மாற்றங்களுக்கும் மோதல்களுக்கும் அடித்தளமாக அமைந்தது.
இத்தாலியின் ஒன்றிணைவோம், பண்பாட்டுக் வாழ்க்கையில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றங்களை உருவாக்கியது. இத்தாலிய மொழியாக்கம் மற்றும் இலக்கியத்தின் மேம்பாடு தேசிய சுயாதீனத்தின் முக்கிய அம்சமாக மாறியது. ித்தோலோ ஸ்வேவோ மற்றும் ஆல்வர்டோ மூரவியாவின் பேனால், அவர்கள் இத்தாலிய அடையாளத்தை மற்றும் பண்பாட்டைப் பிரதிபலிக்குமாறு தேவைப்படும் படைப்புகளை உருவாக்கினர்.
வந்தவற்றும், ஒரு அழகு, கட்டிடக்கலை மற்றும் அறிவியல் வளரிப்புக்கு மட்டுமே வழிவகுத்தது. இத்தாலியர்கள், தங்கள் வரலாற்றை மற்றும் பண்பாட்டு பண்புகளைப் பற்றி பெருமைப்பட, நன்கு விவசாய மேற்கொண்டன, இது புரட்டாதே உள்மிகு இசை மற்றும் மத்தியகாலின் கலைகளுக்காக அதிக சிந்தனை கொண்டதாகத்தான் மாறியது.
இத்தாலியின் ஒன்றிணைவு, ஐரோப்பாவின் வரலாற்றில் மகத்தான நிகழ்வுகளில் ஒருவதாக இருந்தது, இது கண்டத்தின் அரசியல் வரைபடத்தை மாற்றியது. இந்த போராட்டம், எதிர்ப்புகளால் நிரம்பியதும், மற்றும் ஒத்துழைப்பு மாறுவதே, புதிய இத்தாலிய மாநிலத்தின் உருவாக்கத்திற்கு அடித்தளமாக அமைந்தது. ஒன்றிணைவு, தேசிய அடையாளத்தைத் தீர்வாகக் கொண்டு வந்தும், அதனுடன் இத்தாலி எதிர்கொள்ளப்பட்ட புதிய சவாள்களை மற்றும் கூடுதல் வாய்ப்புகளை உருவாகச் செய்தது.