முஸ்லீம்கள் சங்கம் (அலியா முஸ்லிம்) 20ஆம் நூற்றுக்காலத்தின் ஆரம்பத்தில் இந்தியாவின் முக்கிய அரசியல் அமைப்புகளில் ஒன்றாக மாறியது மற்றும் பாகிஸ்தானை அமைக்கும் முக்கிய பங்கு வகித்தது. இது, முரண்பாடுகளின் அதிகரிப்பு மற்றும் காலனியான இந்தியாவில் அரசியல் குழுக்களின் தேவைகளை எதிர்கொண்டு உருவானது. இந்த கட்டுரை, musulmans சங்கத்தின் தோற்றம், வளர்ச்சி மற்றும் இப்பகுதியில் அட留下 இடத்தை ஆராய்கிறது.
முஸ்லீம்கள் சங்கம் 1906 ஆம் ஆண்டில், கிழக்கு பெங்காலின் தலைநகர் டாக்காவில் நிறுவப்பட்டது. இந்த அமைப்பின் நிறுவagnarர்கள் அருகில் உள்ள மதிப்பீட்டர் மற்றும் முக்கியப் பிரபலங்களான ஆகா ஹான் மற்றும் முகம்மது அலி ஜின்னா ஆகியோர் இருந்தனர். முஸ்லீம்கள் சங்கத்தின் முக்கிய குறிக்கோள், இந்தியாவில் முஸ்லீம் மக்கள் உரிமைகளை உடைந்து பிரிட்டிஷ் பேரரசில் பிரதிநிதித்துவமும் பாதுகாப்பு உரிமையும் வலியுறுத்துவதில் இருந்தது.
முதல் ஒருவரில் இருந்து, முஸ்லீம்கள் சங்கம், மத்திய ஆங்கில அரசாங்கத்தின் அரசியல் அமைப்புக்கு எதிராகவும், முஸ்லீம்களின் கலாசார மற்றும் மத அடையாளத்திற்கான ம்ராத்தம்களாகவும் போராடியிருக்கின்றது. இந்த அமைப்பு, முஸ்லீம்களின் உரிமைகளை பாதுகாக்கும் ஒன்றிய பேருரையாக உருவாகும் மற்றும் அவர்களின் சமூக மற்றும் பொருளியல் நிலையை மேம்படுத்துவதில் கவனமாக இருந்தது.
1916 ஆம் ஆண்டில், முஸ்லீம்கள் சங்கம் இந்திய தேசியக் காங்கிரட்டுடன் இணைந்தது, இது காலனித்துவ ஆட்சி இனி ஒன்றுபட்ட போராட்டங்கள் காரணமாகும். ஆனால், காலத்திற்கmaal, இரு அமைப்புகளுக்கிடையிலான முரண்பாடுகள், குறிப்பாக பிரதிநிதித்துவம் மற்றும் அரசியல் உரிமைகள் தொடர்பாக, தெளிவாகவே இருந்தது.
முதல் உலக போரில் பிறகு, முஸ்லீம்கள் சங்கம், பாராளுமன்றம் மற்றும் அரசு அமைப்புகளில் முஸ்லீம்களுக்கு தனி பிரதிநிதித்துவத்திற்காகப் பணியாற்றத் தொடங்கியது. இது, முஸ்லீம்கள் தர்க்கத்தை அதிகரிக்கச் செய்தது, இது இந்தியாவின் அரசியல் வரைபடத்தை மாறுத்து கொண்டு வந்தது.
1930ஆம் ஆண்டுகளில், முஸ்லீம்கள் சங்கம் மேலும் தீவிரமான நிலைப்பாட்டை எடுத்துள்ளது. முஹம்மது அலி ஜின்னாவின் தலைமையில், அரசு ஒரு தனி முஸ்லீம் அரசை உருவாக்குவதற்கான யோசனை முன்நிலைப்படுத்தத் தொடங்கியது. இது, முஸ்லீம்கள் மற்றும் இந்துக்களின் மத்தியில் உள்ள முரண்பாடுகள் கருத்தரங்கத்தில் மள்கம் ஏற்படுத்தியது, குறிப்பாக இந்துவாதம் சம்பந்தமாக.
1940 ஆம் ஆண்டில், லாகூரில், முஸ்லீம்கள் சங்கம் விடுமுறை மானியமான முஸ்லீம்களுக்கு உரிய சுதந்திர மாநிலத்தின் தோற்றத்தை அதிகாரபூர்வமாக அறிவித்தது, இது பாகிஸ்தான் என்று அழைக்கப்படுகிறது. இது, இந்தியாவின் வரலாற்றில் ஒரு திருப்பமாய் செய்து, நாடு பிளவுபட்ட சமயங்களில் தொடர்ந்த நிகழ்வுகள் வெளியுறவாக இருந்தது.
1947 ஆம் ஆண்டில், நீண்ட மற்றும் கடினமான பேச்சுவார்த்தைகளுக்குப் பிறகு, உலகம் சுதந்திரமாக வந்தது. ஆனால், இந்நிகழ்வு பாகிஸ்தானுக்கும் இந்தியாவுக்கும் பிளவுபட்டுளையில் தொடர்பான வன்முறை மற்றும் மோதல்களுடன் சேர்ந்தது. எனவே, இந்த செயலியில் முக்கியமான பங்கு வகித்த முஸ்லீம்கள் சங்கம், தனி முஸ்லீம் மாநிலத்தை உருவாக்குவது இறுதியாக அவர்கள் நோக்கம் ஆகியது.
பிளவினால் உற்பத்தியாகும் மக்கள் இடமாற்றம் இருந்தது: பல மில்லியன் முஸ்லீம்கள் பாகிஸ்தானுக்கு சென்றனர், இந்துக்கள் மற்றும் சிக்களின் மதம் இந்தியாவிற்கு சென்றனர். இது, இருவகையாட்டின் வரலாற்றில் மிகவும் துக்கமான பகுதியாக மாறியதை ஏற்படுத்தியது, இது மனிதகுலத்திற்கான வலிகளும் பாதிப்புகளும் காதில் வந்தது.
முஸ்லீம்கள் சங்கம் தென்கிழக்கு ஆசியாவின் வரலாற்றில் ஆழமான தாக்கங்களை விட்டது. இவர்களின் செயற்பாடு, முஸ்லீம்களுக்கான அடையாளம் மற்றும் அரசியல் பிரதிநிதித்துவத்தின் முக்கியத்துவத்தை உணர்வதில் உதவியது. இது, பாகிஸ்தான் தனி மாநிலமாக உருவாக்கும் தேசியத்தொழிலாளர்களின் அமைப்பு மற்றும் நகர்வுகளை உருவாகும் அடிப்படைகளை அமைத்தது.
மூன்று நிலையங்களைப் பின்பற்றியும், முஸ்லீம்கள் சங்கம் கிழக்கு ஆசியிலை ஒருநிமிடம் நிறுத்திவிட்டது, அதற்கும் அவர்களின் பாரம்பரியமும், இருப்பினும், பாகிஸ்தானின் அரசியல் வாழ்க்கையில் இது பேசி வருகிறது. இவர்களின் ով ஆண்டுகள் செயல்பட்ட பொழுது மரபவும், இம்முறையை அர்த்தப்படுத்தும் விவசாய களங்களில் உள்ள முஸ்லீங்க்களின் குரலுக்கும், அதனை காதில் கொண்டுள்ளது
முஸ்லீம்கள் சங்கம் இந்தியா மற்றும் பாகிஸ்தானின் வரலாற்றில் ஒரு முக்கிய பயணமாக உள்ளன. சுதந்திரத்தை வழங்குவதில் தேவையான நிகழ்வுகள் மீது அதன் தாக்கத்தை மீறத்தக்கதாக சொல்ல முடியாது. இவர்களின் வரலாற்றையைப் படிக்கும் போது, 20ஆம் நூற்றுக்காலத்தின் முன்பாகவே இந்தியா கண்காணித்த நிகர் தொடக்கங்களில் அந்த இரண்டு தனி யோகத்தைப் போல மாறும் சிக்கல்களைப் புரிந்து கொள்வதற்குவரையாகவும், தற்போது உள்ள உலகத்திற்கு தொடர்பு குறித்த தகவல்களை பகிர்ந்தாலும் உதவுகிறது.