دانشنامه تاریخی
تاریخ فیلیپین در طول قرن‌ها در مدارک متعددی ثبت شده است که نقش کلیدی در توسعه کشور ایفا کرده‌اند. این مدارک نه تنها وقایع مهم در زندگی سیاسی و اجتماعی فیلیپینی‌ها را منعکس می‌کنند، بلکه پایه‌گذاری هویت ملی و قوانین حقوقی را نیز فراهم می‌کنند. از میان مدارک تاریخی شناخته‌شده فیلیپین می‌توان به منابع مکتوب دوره استعمار و همچنین اسناد مدرن که روند توسعه ملت را تعیین می‌کنند، اشاره کرد. در این مقاله به برخی از مهم‌ترین مدارک تاریخی فیلیپین پرداخته می‌شود که بر شکل‌گیری دولت و جامعه تأثیر گذاشته‌اند.
یکی از مهم‌ترین مدارک در تاریخ فیلیپین، اعلامیه استقلال است که در 12 ژوئن 1898 امضا شد. این عمل پایان قدرت استعماری اسپانیا و اعلام استقلال فیلیپین از اسپانیا را نشان داد. این سند در خانه ژنرال-میجر امیلیانو آگیلار در کاویت امضا شد و قرائت آن با مراسم‌های رسمی همراه بود.
اعلامیه استقلال فیلیپین توسط جنبش ملی فیلیپینی‌های انقلابی به رهبری امیلیانو آگیلار و آندرس بونیفاسیو تهیه شده بود. این سند پایه‌ای برای مبارزه بیشتر برای استقلال شد که با مداخله قدرت‌های بزرگ جهانی، از جمله ایالات متحده، ادامه یافت. با این حال، علیرغم اعلام رسمی استقلال، قدرت واقعی در فیلیپین در دست آمریکایی‌ها باقی ماند و کشور از طریق یک روند طولانی برای به دست آوردن حاکمیت کامل گذرانید.
پس از سال‌ها تسلط آمریکایی‌ها، فیلیپین حق تعیین سرنوشت را در چارچوب سیستم استعماری آمریکایی به دست آورد. در سال 1935، اولین قانون اساسی فیلیپین تصویب شد که پایه‌گذاری قانونی برای ایجاد حکومتی متشکل از دموکراسی خودگردان با استقلال محدود را تعیین کرد.
قانون اساسی سال 1935 وضعیت فیلیپین را به عنوان کشوری خودگردان با رئیس‌جمهور در رأس تثبیت کرد. این سند همچنین ایجاد پارلمان دو مجلسی و تعیین چندین حقوق و آزادی برای شهروندان را پیش‌بینی می‌کرد. با این حال، استقلال کامل فقط پس از 10 سال، در سال 1945 وعده داده شد. قانون اساسی سال 1935 تا سال 1943 معتبر باقی ماند، زمانی که اشغال ژاپن برقرار شد و سپس پس از جنگ جهانی دوم دوباره برقرار شد.
قانون اساسی سال 1973 در زمینه تغییرات سیاسی مرتبط با اعلام وضعیت اضطراری توسط رئیس‌جمهور فردیناند مارکوس طراحی شده است. این قانون اساسی قدرت ریاست‌جمهوری قوی‌تری را ایجاد کرد و امکان تمرکز بیشتر قدرت سیاسی در دستان رئیس‌جمهور را فراهم نمود.
علاوه بر این، قانون اساسی سال 1973 امکان حکمرانی ریاست‌جمهوری بدون محدودیت در دوره‌ها را ایجاد کرد که باعث انتقادات از سوی مخالفان شد. در این قانون اساسی همچنین امکان تغییر قانون اساسی از طریق رفراندوم پیش‌بینی شده بود که این به‌ویژه به رئیس‌جمهور فردیناند مارکوس اجازه داد دوره ریاست‌جمهوری خود را تمدید کند و کنترل بر نهادهای دولتی را تقویت کند. با این حال، این قانون اساسی در سال 1987 در نتیجه قیام مردمی لغو شد، پس از اینکه مارکوس در جریان «انقلاب روشنفکرانه» برکنار شد.
قانون اساسی سال 1987 قانون اساسی فعلی فیلیپین است و پس از برکناری دیکتاتوری فردیناند مارکوس تصویب شد. این سند با هدف ایجاد یک شکل حکومتی دموکراتیک‌تر و تضمین حقوق شهروندان طراحی شده است. قانون اساسی سال 1987 سیستم پارلمانی را با تفکیک قوا و ایجاد قوه قضائیه مستقل بازمی‌گرداند.
یکی از مهم‌ترین جنبه‌های قانون اساسی سال 1987 تثبیت حقوق و آزادی‌های شهروندان است. در این سند برای اولین بار حمایت دقیق از حقوق بشر پیش‌بینی شده است، از جمله آزادی بیان، حق مشارکت در انتخابات و آزادی تجمعات. قانون اساسی سال 1987 همچنین سیستمی از چک و بالانس‌ها را برای جلوگیری از سوءاستفاده از قدرت و تقویت نهادهای دموکراتیک پیش‌بینی می‌کند.
قانون جمهوری 9165 که در سال 2002 تصویب شده است، سند مهمی در زمینه مبارزه با مواد مخدر در فیلیپین است. این قانون با هدف پیشگیری و سرکوب جرم‌های مربوط به مواد مخدر و همچنین حفاظت از سلامت شهروندان تدوین شده است. این قانون مسئولیت کیفری تولید، توزیع و مصرف مواد مخدر را تنظیم کرده و برنامه‌هایی برای بهبودی معتادان به مواد مخدر در نظر می‌گیرد.
قانون جمهوری 9165 گامی مهم در تلاش‌های دولت فیلیپین برای مقابله با مشکل اعتیاد به مواد مخدر بوده است که به یکی از تهدیدات اصلی امنیت ملی و نظم عمومی تبدیل شده است. فارغ از انتقادات به خاطر شدت مجازات‌ها، این قانون هنوز نقش مهمی در مبارزه با قاچاق مواد مخدر و اعتیاد در کشور ایفا می‌کند.
قانون حقوق کودک که در سال 1992 در فیلیپین تصویب شد، گامی مهم در حفاظت از منافع کودکان در کشور است. این سند مسائل مربوط به تضمین حقوق کودکان همچون حق تحصیل، درمان پزشکی، حفاظت از خشونت و استثمار را تنظیم می‌کند.
قانون حقوق کودک اصول بنیادی را تثبیت می‌کند که طبق آن کودکان باید تحت حمایت، توجه و پشتیبانی دولت قرار بگیرند و همچنین مکانیسم‌هایی برای اجرای این حقوق ایجاد می‌کند. این قانون نشان‌دهنده تمایل کشور به بهبود وضعیت کودکان و تأمین امنیت و رفاه آنهاست. در سال‌های اخیر، مدافعان حقوق بشر و سازمان‌های بین‌المللی به بهبود وضعیت حقوق کودکان در فیلیپین به لطف این قانون اشاره کرده‌اند.
مدارک تاریخی شناخته‌شده فیلیپین نقش مهمی در شکل‌گیری هویت ملی و تضمین حقوق شهروندان ایفا کرده‌اند. از اعلامیه استقلال سال 1898 تا قانون اساسی سال 1987، هر یک از این مدارک لحظات مهمی در توسعه کشور، مرتبط با مبارزات آن برای آزادی، عدالت و دموکراسی را منعکس می‌کنند. قوانینی مانند قانون جمهوری 9165 و قانون حقوق کودک همچنان بر زندگی روزمره شهروندان و حقوق آنها تأثیر می‌گذارند و تعهد فیلیپین را به حفاظت از منافع مردم و تقویت دموکراسی نشان می‌دهند. مدارک تاریخی فیلیپین نه تنها پایه‌گذار قانونی دولت را شکل می‌دهند، بلکه الهام‌بخش نسل‌های آینده هستند که به دنبال ایجاد جامعه‌ای منصفانه و رفاه‌آور هستند.