دانشنامه تاریخی
جمهوری مشترک‌المنافع، که لیتوانی و لهستان را متحد می‌کرد، از اواخر قرن XIV تا اواخر قرن XVIII وجود داشت. این اتحاد از تغییرات زیادی عبور کرد، از جمله سه تقسیم اصلی که به از دست رفتن استقلال هم لهستان و هم لیتوانی منجر شد. تقسیمات جمهوری مشترک‌المنافع به رویدادهای مهمی در تاریخ اروپای شرقی تبدیل شدند و تأثیرات بلندمدتی بر نقشه جغرافیایی این منطقه گذاشتند.
از قرن XVI جمهوری مشترک‌المنافع تحت فشار عوامل مختلف خارجی و داخلی بود، از جمله درگیری‌ها با قدرت‌های همسایه، بحران‌های اقتصادی و مناقشات داخلی بین اشراف و سلطنت. این شرایط کشور را تضعیف کرد، به‌طوری که آن را برای مداخلات خارجی آسیب‌پذیرتر کرد.
در قرن XVII جمهوری مشترک‌المنافع با چالش‌های جدی مانند جنگ با سوئد و قلمرو مسکو روبرو بود که قدرت اقتصادی و نظامی آن را تضعیف می‌کرد. این تشدید درگیری‌ها پیش‌درآمدی بر تقسیمات بعدی بود.
اولین تقسیم جمهوری مشترک‌المنافع در سال 1772 رخ داد، زمانی که روسیه، پروس و اتریش بر سر تقسیم مناطق توافق کردند. این تقسیم اولین گام به سوی ناپدید شدن نهایی جمهوری مشترک‌المنافع از نقشه اروپا بود.
بر اساس نتایج اولین تقسیم، روسیه مناطق شرقی، از جمله بخش قابل توجهی از لیتوانی را به تصرف درآورد. پروس بخش‌هایی از پومرانیا را به دست آورد و اتریش مناطق کوچکی در جنوب را اشغال کرد. این تقسیم پیش‌زمینه‌ای برای تقسیمات بعدی ایجاد کرد.
دومین تقسیم در سال 1793 رخ داد، زمانی که روسیه و پروس مرزهای جدیدی را توافق کردند که بیشتر به کاهش قلمرو جمهوری مشترک‌المنافع انجامید. این تقسیم نتیجه تلاش ناموفقی برای اصلاح دولت و بحران داخلی بود.
بر اساس نتایج دومین تقسیم، روسیه و پروس مناطق قابل توجهی را تصرف کردند، در حالی که اتریش در کنار ماند. بدین ترتیب، جمهوری مشترک‌المنافع تقریباً نیمی از قلمرو خود را از دست داد و استقلال آن مورد سوال قرار گرفت.
سومین تقسیم، که به فرایند تقسیم جمهوری مشترک‌المنافع پایان داد، در سال 1795 رخ داد. این بار اتریش، روسیه و پروس سرانجام مناطق باقی‌مانده جمهوری مشترک‌المنافع را تقسیم کردند.
سومین تقسیم به پایان نهایی جمهوری مشترک‌المنافع انجامید و منجر به از دست رفتن استقلال لهستان و لیتوانی برای بیش از یک قرن شد. سرزمین‌ها بین روسیه، پروس و اتریش تقسیم شدند که نقشه سیاسی اروپای شرقی را تغییر داد.
تقسیمات جمهوری مشترک‌المنافع تأثیر عمیقی بر تاریخ اروپای شرقی داشت و به وقوع عواقب جدی برای لهستان و لیتوانی و برای قدرت‌های همسایه انجامید.
از دست رفتن استقلال باعث بحران فرهنگی و اجتماعی عظیمی شد. مردم لهستان و لیتوانی با تهدید ادغام و از دست دادن هویت خود روبرو شدند. در عین حال، این رویدادها به کاتالیزوری برای جنبش ملی تبدیل شدند که بعداً منجر به شورش‌ها و مبارزات برای استقلال شد.
تقسیمات جمهوری مشترک‌المنافع همچنین روابط بین‌المللی در اروپا را تغییر داد. تقویت روسیه، پروس و اتریش توازن قدرت را تغییر داد که به نوبه خود بر جنگ‌ها و درگیری‌ها در آینده تأثیر گذاشت. این رویدادها پیشگام یک درگیری وسیع‌تر بودند که بعداً در اروپا به وقوع خواهد پیوست، از جمله جنگ‌های ناپلئونی.
تقسیمات جمهوری مشترک‌المنافع رویدادهای تاریخی مهمی هستند که سرنوشت لهستان و لیتوانی را برای سال‌های بسیار تعیین کردند. آنها نشان دادند که چگونه منازعات داخلی و تهدیدات خارجی می‌توانند به از دست رفتن استقلال منجر شوند. میراث تقسیمات همچنان بر درک معاصر تاریخ و هویت ملت‌هایی که زمانی بخشی از جمهوری مشترک‌المنافع بودند تأثیر می‌گذارد.
کشورهای معاصر ادامه به بررسی این دوره می‌پردازند و به اهمیت حفظ فرهنگ و هویت خود در شرایط جهانی‌سازی و فشارهای خارجی آگاه هستند. تاریخ جمهوری مشترک‌المنافع به‌عنوان درسی درباره لزوم اتحاد و همکاری برای دستیابی به ثبات و شکوفایی باقی می‌ماند.