دانشنامه تاریخی
تاریخ لیتوانی بیش از 7000 سال قدمت دارد، از زمان نخستین سکونت ها در این منطقه. یافته های باستان شناسی نشان می دهد که مردم در سرزمین های امروزی لیتوانی از دوران سنگی شروع به زندگی کردند. تا قرن نهم، نخستین اتحادیه های قبیله ای مانند لیتوانی، ژمود و نادراوی ها در این سرزمین شکل گرفت.
در قرن سیزدهم، با اتحاد قبایل لیتوانی تحت رهبری شاهزاده مینداوگاس، دوک نشین لیتوانی تأسیس شد. در سال 1253، مینداوگاس به عنوان پادشاه لیتوانی تاجگذاری کرد. این رویداد به عنوان آغاز رسمی دولت لیتوانی شناخته می شود.
دوک نشین به سرعت سرزمین های خود را گسترش داد و سرزمین های همسایه، از جمله قسمتی از لهستان و بلاروس امروزی را تصاحب کرد. تا پایان قرن چهاردهم، دوک نشین لیتوانی یکی از بزرگترین ها در اروپا بود. در این زمان، لیتوانی با تهدیدات از سوی$order[Teutonic] و جنگ های متعددی مواجه شد.
در سال 1386، لیتوانی به اتحاد با لهستان پیوست، زمانی که یگایلو، شاهزاده لیتوانی، پادشاه لهستان شد. این اتحاد موقعیت لیتوانی را در عرصه بین المللی تقویت کرده و به تبادل فرهنگی بین دو ملت منجر شد. تحت مدیریت دودمان یاگیلونی، لیتوانی و لهستان به موفقیت های قابل توجهی رسیدند، از جمله پیروزی در نبرد گرانوالد در سال 1410.
در سال 1569، اتحاد لوبيلن، لیتوانی و لهستان را به یک دولت واحد - رِچ پُسپولیتا - تبدیل کرد. این اتحاد به مرحله جدیدی در تاریخ لیتوانی منجر شد، زمانی که کشور به جزئی از یک قدرت بزرگ اروپایی تبدیل شد. با این حال، با وجود شکوفایی اقتصادی و فرهنگی، لیتوانی شروع به از دست دادن خودمختاری خود کرد.
در اواخر قرن هجدهم، رِچ پُسپولیتا از هم پاشید و لیتوانی بین روسیه، پروس و اتریش به سه بخش تقسیم شد (1772، 1793، 1795). لیتوانی برای سال های طولانی تحت سلطه امپراتوری روسیه قرار گرفت که منجر به وابستگی فرهنگی و اقتصادی شد.
پس از جنگ جهانی اول، لیتوانی در 16 فوریه 1918 استقلال خود را اعلام کرد. این امر به دلیل تضعیف روسیه و فروپاشی امپراتوری ها ممکن شد. در سال 1920، نخستین جمهوری لیتوانی تأسیس شد که برای شناسایی و حاکمیت خود مبارزه می کرد.
با این حال، در سال 1940، لیتوانی به وسیله اتحاد جماهیر شوروی اشغال شد، سپس در مدت کوتاهی توسط آلمان نازی تصرف گردید و دوباره در سال 1944 به کنترل شوروی بازگشت. در طول این دوره، لیتوانی با سرکوب، تبعید و از دست دادن بخش قابل توجهی از جمعیت خود روبرو شد.
با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1990، لیتوانی دوباره استقلال خود را اعلام کرد. این رویداد اوج سال ها مبارزه برای آزادی و خودمختاری بود. در سال 2004، لیتوانی به اتحادیه اروپا و ناتو پیوست و موقعیت خود را در عرصه بین المللی تقویت کرد.
امروزه لیتوانی یک دولت مدرن اروپایی با میراث فرهنگی غنی و موضع فعال در سیاست بین الملل است. این کشور به رشد و توسعه خود ادامه می دهد و هویت و سنت های منحصر به فرد خود را حفظ می کند.
تاریخ لیتوانی تاریخ مبارزه برای استقلال، حفظ فرهنگ و هویت ملی است. با وجود تمام چالش ها، این کشور توانسته است استقلال خود را بازگرداند و جایگاهی شایسته در دنیای مدرن به دست آورد.