دانشنامه تاریخی
نمادهای دولتی ارمنستان شامل پرچم، نشان و سرود ملی است که هویت ملی و سنت‌های تاریخی کشور را منعکس می‌کند. این نمادها نقش مهمی در زندگی فرهنگی و سیاسی مردم ارمنستان ایفا می‌کنند و استقلال، آزادی و حافظه تاریخی آنها را تجسم می‌بخشند.
پرچم دولتی ارمنستان شامل سه نوار افقی است: قرمز، آبی و نارنجی. رنگ قرمز نماد خون‌هایی است که برای استقلال و آزادی مردم ارمنستان ریخته شده، آبی — آسمان صلح‌آمیز و منابع آبی کشور و نارنجی — ثروت سرزمین ارمنستان و تلاش مردم را نمایندگی می‌کند. پرچم در تاریخ ۲۴ اوت ۱۹۹۰ تصویب شد، اما تاریخ آن به اوایل قرن ۲۰ برمی‌گردد.
اولین پرچم با این رنگ‌ها در سال ۱۸۸۵ در زمینه جنبش ملی ارمنستان استفاده شد. پس از تأسیس جمهوری اول ارمنی در سال ۱۹۱۸، پرچم oficialmente تأیید شد و رنگ‌های آن به نمادهای هویت ملی ارمنستان تبدیل شدند. در دوران حکومت شوروی، پرچم تغییر کرد، اما پس از به دست آوردن استقلال در سال ۱۹۹۱، ارمنستان دوباره پرچم تاریخی خود را پذیرفت.
نشان ارمنستان که در سال ۱۹۹۲ تصویب شد، سپری را به تصویر می‌کشد که شامل تصاویر چهار حیوان است: شیر، عقاب، گاو و اسب. این حیوانات نمادهای تاریخی و اسطوره‌ای مختلفی را به تصویر می‌کشند که با فرهنگ ارمنستان مرتبط هستند. در قسمت بالای نشان، تاجی قرار دارد که نماد قدرت و استقلال است. نشان به توسط یک حلقه از شاخه‌های بلوط و زیتون احاطه شده که نشان‌دهنده صلح و قدرت است.
نشان همچنین شامل حروف لاتین است که نام کشور را نمایندگی می‌کند — "ارمنستان". این نماد در زمینه احیای ملی طراحی شده و پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به بخشی مهم از هویت دولتی تبدیل شده است.
سرود ملی ارمنستان که به نام "نایری" شناخته می‌شود، در سال ۱۹۹۱ تصویب شد. موسیقی نوشته شده توسط آهنگساز ارمنستانی آرتور بابیجانیان و متن توسط شاعر س. میکائیلیان است. سرود نمایانگر وطن‌پرستی و افتخار ملی مردم ارمنستان است و الهام‌بخش وحدت و مبارزه برای آزادی است.
این سرود در زمینه ارمنستان پس از شوروی نوشته شده است، زمانی که کشور در تلاش برای تأکید بر استقلال و خودمختاری خود بود. کلمات سرود به اهمیت وحدت و قدرت مردم ارمنستان تأکید می‌کند و موسیقی احساسات افتخار و وفاداری به کشور خود را برانگیخته می‌کند.
تاریخ نمادهای دولتی ارمنستان به ریشه‌های کهن و سنت‌های فرهنگی آن ارتباط دارد. نمادهای ارمنستان شامل عناصر مربوط به مسیحیت و همچنین موتیف‌های اسطوره‌ای و تاریخی است. به عنوان مثال، نماد صلیب که جایگاه مهمی در فرهنگ ارمنی دارد، نماد مسیحیت است که در سال ۳۰۱ دین رسمی کشور شد.
یکی از قدیمی‌ترین نمادهای ارمنستان گرابار — الفبای کهن ارمنی است که در قرن پنجم توسط مسروپ ماشتوتس ایجاد شده است. این الفبا به نماد هویت و فرهنگ ارمنستان تبدیل شده و حروف آن را می‌توان در بسیاری از بناهای تاریخی و ساختمان‌های کلیسایی مشاهده کرد.
در دهه‌های اخیر، در ارمنستان شاهد احیای علاقه به نمادهای ملی و سنت‌ها هستیم. سازمان‌ها و جنبش‌های مختلف در تلاشند تا فرهنگ ارمنستان را حفظ و ترویج کنند، از جمله از طریق استفاده از نمادهای دولتی. جنبه مهمی نیز شامل گنجاندن نمادها در برنامه‌های آموزشی و رویدادهای فرهنگی است که به تقویت خودآگاهی ملی کمک می‌کند.
علاوه بر این، نمادهای ارمنستان به طور فعال در عرصه بین‌المللی استفاده می‌شوند، جایی که آنها نمایندگی از کشور و مردم آن را فراهم می‌کنند. پرچم، نشان و سرود عناصر مهمی در سفرهای رسمی و رویدادهای بین‌المللی هستند که استقلال و حاکمیت ارمنستان را تأکید می‌کنند.
نمادهای دولتی ارمنستان نه تنها نمادهایی هستند که کشور را نمایندگی می‌کنند، بلکه بازتاب تاریخ غنی، فرهنگ و خودآگاهی ملی آن نیز می‌باشند. پرچم، نشان و سرود نمایانگر تلاش مردم ارمنستان برای آزادی و استقلال و همچنین افتخار آنها به میراث فرهنگی خود است. حفظ و احترام به این نمادها بخش مهمی از هویت ارمنی و فرهنگ ملی است.