دانشنامه تاریخی
سلطنت عثمانی در مونته‌نگرو در پایان قرن پانزدهم آغاز شد و تا پایان قرن نوزدهم ادامه یافت، زمانی که مونته‌نگرو استقلال خود را به‌دست آورد. این دوره زمانی تغییرات قابل توجهی در زندگی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی منطقه بود. با وجود فشارهای امپراتوری عثمانی، مردم مونته‌نگرو توانستند هویت و سنت‌های خود را حفظ کنند، که مبارزه آنها برای آزادی یکی از مهم‌ترین صفحات تاریخ مونته‌نگرو را رقم زد.
عثمانی‌ها در قرن چهاردهم شروع به گسترش در بالکان کردند. در 1496 مونته‌نگرو در معرض خطر فتح عثمانی قرار گرفت و در 1499 توافق‌نامه‌ای بین شاهزاده مونته‌نگرو و سلطان عثمانی به امضاء رسید. اما تسلط واقعی بر مردم مونته‌نگرو تنها در اوایل قرن شانزدهم اتفاق افتاد، زمانی که امپراتوری عثمانی کنترل خود را بر بیشتر سرزمین‌های مونته‌نگرو برقرار کرد. مردم مونته‌نگرو با مالیات‌های سنگین، احضار به ارتش و سایر سختی‌ها مواجه شدند که باعث شورش‌های دائمی شد.
در قرن‌های شانزدهم و هفدهم، امپراتوری عثمانی از طریق سیستم خودگردانی محلی بر مونته‌نگرو حکومت کرد، در حالی که همچنان درجه‌ای از خودمختاری برای شاهزادگان مونته‌نگرو حفظ شد. در این زمان، مردم مونته‌نگرو به سازماندهی مقاومت پرداخته و از دانش خود درباره مناطق کوهستانی برای انجام عملیات چریکی علیه نیروهای عثمانی استفاده کردند. شخصیت‌های مهم این دوره شامل شاهزادگانی چون ایوان چرنوویچ و نسل‌های او بودند که سعی در تقویت قدرت و تأمین امنیت مردم خود داشتند.
یکی از مهم‌ترین رویدادهای این زمان تأسیس کنونی‌گاه چتینیه بود که به مرکز زندگی معنوی و فرهنگی مونته‌نگرو تبدیل شد. این کنونی‌گاه همچنین نماد مقاومت در برابر سلطه عثمانی و مرکز جمع‌آوری منابع برای تسلیحات شد.
سلطنت عثمانی تأثیر قابل توجهی بر ساختار اجتماعی و اقتصاد مونته‌نگرو داشت. با وجود شرایط سخت زندگی، مردم مونته‌نگرو فرهنگ کشاورزی خود را حفظ کردند و همچنین پرورش دام و صنایع دستی را گسترش دادند. در این دوره همچنین شاهد توسعه تجارت محلی، به‌ویژه در مناطق کوهستانی بودیم که در آن مردم مونته‌نگرو کالاهای خود را با محصولات از سرزمین‌های همجوار مبادله می‌کردند.
محصولات اصلی در اقتصاد نقش مهمی داشتند، از جمله غلات، شراب و گوشت. مردم مونته‌نگرو به‌طور فعال به کشاورزی و پرورش دام مشغول بودند و همچنین سنت‌های صنایع دستی را که شامل آهنگری، بافندگی و سفالگری بود، توسعه دادند. این امر به تشکیل خودگردانی محلی و تقویت جامعه‌ها کمک کرد.
از پایان قرن هفده، مردم مونته‌نگرو شروع به سازماندهی شورش‌های مسلحانه علیه سلطه عثمانی کردند. در 1711، اولین شورش بزرگ به وقوع پیوست که با این حال سرکوب شد. اما این رویداد آغاز روند طولانی مبارزه مردم مونته‌نگرو برای خودمختاری و استقلال بود.
در قرن هجده، مردم مونته‌نگرو چندین اتحاد نظامی تشکیل دادند که علیه سلطه عثمانی جنگیدند. در این زمان، شاهزاده دانیلو پتروویچ و جانشینان او شروع به انجام کمپین‌های نظامی فعال علیه نیروهای عثمانی کردند که به تقویت استقلال مردم مونته‌نگرو کمک کرد. در نتیجه چندین کمپین موفق، شاهزاده‌نشین به دستاوردهای عمده‌ای در زمینه‌های جغرافیایی دست یافت.
با وجود سلطه عثمانی، زندگی فرهنگی مونته‌نگرو به توسعه خود ادامه داد. کلیسای ارتدوکس نقش کلیدی در حفظ هویت ملی و زبان داشت. در این زمان، ادبیات و همچنین سنت‌ها و آداب و رسوم مردم به‌طور فعال توسعه می‌یافتند.
مردم مونته‌نگرو آهنگ‌ها و داستان‌هایی می‌نوشتند که آرزویشان برای آزادی و استقلال را منعکس می‌کرد. هنرمندان محلی به تصویرگری و معماری پرداخته و به حفظ سنت‌های فرهنگی کمک کردند. کنونی‌گاه‌ها، مانند اوستروگ و چتینیه، به مراکز زندگی فرهنگی و آموزشی تبدیل شدند.
سلطنت عثمانی در مونته‌نگرو دوره‌ای مهم بود که تأثیر عمیقی بر تاریخ و فرهنگ کشور گذاشت. با وجود ستم‌ها و دشواری‌ها، مردم مونته‌نگرو توانستند هویت و سنت‌های خود را حفظ کنند که اساس مبارزات آینده برای استقلال آنها شد. این دوره زمینه را برای آزادی نهایی مونته‌نگرو و تشکیل دولت مدرن مونته‌نگرو فراهم کرد.