கடவுள் நூலகம்
சைப்பிரஸின் சுதந்திரத்திற்கு மோதல் என்பது பல்வேறு தசாப்தங்களை உள்ளடக்கிய, சிக்கலான மற்றும் பல்தரப்பட்ட செயல்முறை ஆகும். இது அரசியல் மற்றும் சமூக அம்சங்களை உள்ளடக்கியது. 1878-ம் ஆண்டு பிரித்தானிய பத்திமை ஆரம்பிக்கப்பட்டது முதல் 1960-ம் ஆண்டு சுதந்திரம் பெற்று வரையான காலத்தில், சைப்பிரியோர், குறிப்பாக கிரேக்க சைப்பிரியோர், தங்கள் உரிமைகளுக்கும் சுருக்கமேற்கோளுக்காக செயலில் ஈடுபட்டனர். இந்தக் கட்டுரை இந்த மோதலுடன் தொடர்புடைய முக்கிய கட்டங்களையும் நிகழ்வுகளையும் ஆராயும், மேலும் சுதந்திரத்தை பெறுவதற்கான செயல்முறையை பாதிக்கும்வாறு மாறுபட்ட காரணிகளை விளக்குமே.
1571-ம் ஆண்டு முதல் 1878-ம் ஆண்டு வரை சைப்பிரஸ் உஸ்மான் ஆட்சியில் இருந்தது, அதன் பிறகு பிரித்தானியருக்கு பரிசளிக்கப்பட்டது. ஆரம்பத்தில் இந்த தீவு உஸ்மான் சூழ்நிலைகளின் கீழ் இருந்தது, ஆனால் ஆவணமாக பிரித்தானியரால் ஆளப்பட்டது. இது பல இனக் குழுக்கள், குறிப்பாக கிரேக்க மற்றும் துருக்கி சைப்பிரியர்கள் درمیان மாறுபாடுகளை உருவாக்கியது. சுதந்திரத்திற்கான மோதலின் முதன்மை காரணம் கிரேசியுடன் சேர்வதற்கான விருப்பம் ஆகும், இது "எனோசி" (ஐக்கியம்) என்று அழைக்கப்படுகிறது.
20-ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில், சைப்பிரியர் தாமாகவே ஆட்சி மற்றும் தேசிய அடையாளத்தை உணர்ந்தனர். கல்வி நிறுவனங்கள் மற்றும் கலாசார இயக்கங்கள் தேசிய உணர்வை உருவாக்க உதவுகின்றன. இதில் முக்கூர்த்தமான அம்சம் கிரேக்க கலாசாரம் மற்றும் மொழியின் பரவலாக இருந்தது. "பிலிப்பினி" மற்றும் "சைப்பிரஸ் ஜனநாயக சங்கம்" போன்ற அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் அமைப்புகள் சைப்பிரியர் சமூகத்தின் ஒருங்கிணைப்பில் முக்கிய இடம் வகித்தன.
1931-ம் ஆண்டு "1931-ம் ஆண்டு எழுச்சி" என்று அழைக்கப்படும் எழுச்சியொன்று எழுந்தது. இது கிரேக்க சைப்பிரியர்களின் பிரித்தானிய நிர்வாகத்திற்குப் புறந்தள்ளுதல் மற்றும் பொருளாதார சிரமங்களை காரணமாக கண்டு கொண்டு எழுப்பப்பட்டது. உள்ளூர் மக்கள் வாழ்க்கை முறையின் போதைத் தாக்கம் மற்றும் அரசியல் உரிமைகளின் பற்றாக்குறையின் எதிர்ப்பையும் கண்டனர். இந்த எழுச்சி படைகள் மூலம் தீவிரமாக அவசரமாகி, இது சைப்பிரியர்களின் உரிமைகளுக்கு போராடுவதில் உறுதி காணப்பட்டது. இந்த நிகழ்வு சுதந்திரத்துக்கான போராட்டத்தில் முக்கிய நிகழ்வாக மாறியது, கிரேசியுடன் சேர்ந்ததற்கான திட்டத்தில் ஆதரவாளர்களின் எண்ணிக்கையை அதிகரித்தது.
இரண்டாம் உலகப் போர் சைப்பிரஸில் முக்கியமான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தியது. போரின் காலத்தில் தீவு பிரித்தானிய சக்திகளுக்கான முக்கிய அடிப்படையாக மாறியது. எனினும், போர் பொருளாதார சிரமங்கள் மற்றும் உணவுப் பற்றாக்குறையை உருவாக்கி உள்ளூர் மக்கள் கொண்டுள்ள அக்கறைகளை அதிகரித்தது. போர் காலத்தின் பிறகு, கிரேக்க சைப்பிரியர்கள் தங்களுக்கான தேசிய சுதந்திர இயக்கத்தை அமைக்கத் தொடங்கினர்.
1945-ம் ஆண்டு எஒகா (சாப்பிரஸ் சுதந்திரக்காரர்களுக்கான தேசிய அமைப்பு) உருவாக்கப்பட்டது, இதன் நோக்கம் பிரித்தானிய பத்திமையிலிருந்து அந்த தீவுகளை விடுவித்து, கிரேசியுடன் இணையுமாறு அமைக்கப்படிருந்தது. எஒகா பிரித்தானிய அதிகாரத்திற்கெதிராக பயங்கர போர் நடத்தியன, இது தீவின் மீது வன்முறைப்பில் உயர்த்தியது.
1955-ம் ஆண்டில் எஒகா பிரித்தானிய இராணுவத்துக்கும் காவல்துறைகளுக்கும் எதிராக செயலில் ஈடுபட்டது, மேலும் உஸ்மான் அரசு தொடர்புள்ளவர்களை குறியாக்கப்படுத்தியது. இதற்கான சினிமானும் கிரேக்க மற்றும் துருக்கி சைப்பிரியர்களுக்கு இடையே வன்முறையை அதிகரிக்கின்றது. பிரித்தானிய அதிகாரிகள் இதற்குத் தீவிரமான நடவடிக்கைகளை எடுத்தனர், இதில் கைது மற்றும் பிடியாளிப்புகள் உள்ளவை. இந்த நடவடிக்கைகள் நிலையை மிக மோசமாக சந்திக்கச் செய்தன, மேலும் தொடர்ந்து மோதல்களை உருவாக்குகின்றன.
சைப்பிரஸ் சுதந்திரத்துக்கான போராட்டத்தின் செயல்முறையில், தீவின் நிலைக்கு உலகளாவிய கவனம் அதிகரிக்கப்பட்டதுடன் இருந்தது. 1954-ம் ஆண்டில் கிரேக்கம் சைப்பிரசின் பிரச்சினையை ஐக்கிய நாடுகளில் விவாதம் செய்ய முன்வந்தது, இதனால் உலக சமுதாயத்திற்கு நிலையை மதிப்பீடு செய்யும் வாய்ப்பு வழங்கியது. சைப்பிரியர்களின் முயற்சிகளைப் புறக்கணிக்கும் கட்டுப்பாடுகளை எடுத்துக்கொண்ட எவ்வித ஆனால், ஐக்கிய நாடுகள் எந்தவொரு குறிப்பிட்ட நடவடிக்கைகள் எடுப்பதில்லை.
இருப்பினும், பிரித்தானிய அரசின் மீது சர்வதேச அழுத்தம் அதிகரித்தது. மாறுபட்ட நாடுகள் மற்றும் சர்வதேச அமைப்புகள் சைப்பிரியர்களுக்கு ஆதரவு வழங்க துவங்கின, மேலும் அவர்களது சுதந்திரத்திற்கு அடிப்படையான எதிர்ப்பார்வு தெரிவித்தனர். இது சர்வதேச கவனம், பிரித்தானியப் அதிகாரிகளால் சைப்பிரஸுக்கு பாவனை செய்த முடிவுகளை உருவாக்குகின்ற மிக முக்கிய அம்சமாக மாறியது.
அழுத்தம் அதிகரிக்கும் மற்றும் தொடர்ந்த மோதல்களின் விளைவாக, பிரித்தானியா சைப்பட்ருக்குமாக சுதந்திரத்தை வழங்குவதற்கான வாய்ப்புகளை பரிசீலிக்கத் தொடங்கியது. 1960-ம் ஆண்டு லண்டன் ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடப்பட்டது, இது சைப்பிரஸின் சுதந்திர அமைப்பைப் உருவாக்க குறிக்கோளாக இருந்தது. இதன் படி சைப்பிரஸ் சுதந்திரம் பெற்று, பிரித்தானியா, துருக்கி மற்றும் கிரேக்கம் புதிய மாநிலத்திற்கான பாதுகாப்பின் பாதுகாப்பாளர்களாக மாறின.
சைப்பிரஸின் புதிய நிலை அரசுரிமையில் நிலைநாட்டப்பட்டது, இது கிரேக்க மற்றும் துருக்கிய சைப்பிரியர்களுக்கிடையில் அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்து கொள்ள உருவாக்கிக்கொண்டார்கள். ஆனால், ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடப்பட்ட பின்னரும், இரண்டு இனக் குழுக்களுக்கு இடையே உள்ள பரபரப்பும் மேலும் வன்முறையும் தொடர்ந்து வளர்ந்தது.
சைப்பிரஸின் சுதந்திரத்திற்கான மோதல் என்பது உரிமையும் ஆதிக also எளிய மற்றும் பல்தரப்பட்ட செயல்முறை ஆகும், இது வினைத்திறனை அருளப்பெறுகிறது. இது வரலாற்று, அரசியல் மற்றும் சமூக காரணிகளால் நிர்ணயம் செய்யப்பட்டது, இது முக்கியமாக சைப்பிரியர்களின் நிகழ்கால அடையாளத்தை உருவாக்கியது. 1960-ம் ஆண்டு சுதந்திரத்தை பெற்றாலும், சுதந்திரத்திற்கான போராட்டத்தின் விளைவுகள் இன்று வரை актуальны, மற்றும் சைப்பிரியரால் சமாதானமாக இருக்கும்வேண்டுமெனக் கேள்வி இன்னும் தீர்வுக்காக தேவை உள்ளது.