ஷ்ரீலங்கையின் சுதந்திரத்துக்கான போராட்டம், வரலாற்றாக செSingles பண்ணப்படும் இதுவே, ஒரு முக்கியமான கட்டமாகும், இது XX நூற்றாண்டின் முதலிலிருந்து 1948-ஆம் ஆண்டு பிரிட்டிஷ் காலனி ஆட்சி இன்றி சுதந்திரத்தை அடைந்து கொண்ட காலம் வரை நீள்கிறது. இந்த செயல்முறையில் அரசியல், பொருளாதாரம் மற்றும் சமூக அம்சங்கள் காலநிலை மாற்றங்கள் ஆகியவை எவ்வாறு புரண்டுள்ளன என்பதைக் கையாள்கிறது, இது ஆழமாய் ஆய்வு மற்றும் பகுப்பாய்வுக்கு ஏதுவாக இருக்கிறது.
ஷ்ரீலங்கா 16-வது நூற்றாண்டில் போர்த்துகாளேயும், டச்சியரும் காலனிக்கு உட்பட்டது. 1796-ஆம் ஆண்டில் பிரிட்டிஷ் பேரரசு தீவின் மேல் கட்டுப்பாட்டை நிறுவியது, இது பழந்தேக்குக்கும் அதன் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார கட்டமைப்பிற்கு முக்கிய மாற்றங்களை ஏற்படுத்தியது. பிரிடிஷ் மக்கள் பொதுவாகச் சேநொண்டு கொண்டாக்களில், தேயிலை மற்றும் காபி உற்பத்தி மற்றும் வர்த்தகத்திற்குப் பயன்படுத்தினர், இது பொருளாதார வளர்ச்சியை உதவியது, ஆனால் அந்த நாட்டுக்கேற்ப ஆண்டவர் மக்கள் வாழ்க்கைத் திட்டங்களைத் தீண்டியது.
பொருளாதாரம் வளர்ந்த போதிலும், உள்ளூர் மக்கள் அரசியல் உரிமைகள் மற்றும் நாட்டின் உள்ளாட்சி வலியுறுத்தல் வாய்ப்புகளால் புறக்கணிக்கப்பட்டனர். இது புகாரளிப்புக்களுக்கான கோட்பாடுகளை உருவாக்கியது மற்றும் முதல் நாட்டுப்பற்றமான இயக்கங்களை உருவாக்கியது, மற்றும் சுயாட்சி உரிமைகளைப் பெற வேண்டியவை புறக்கணிக்கப்பட்டது.
XX நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில், ஷ்ரீலங்காவில் நாட்டுப்பற்றம் மேன்மேலும் மேலோங்கியது. 1919-ஆம் ஆண்டில், செலான் தேசியக் காங்கிரஸ் உருவானது, இது உள்ளூர் மக்கள் விருப்பங்களை பிரதிநிதித்துவமாகக் காட்டும் முதல் முக்கிய அரசியல் அமைப்பு ஆகியது. காங்கிரஸின் தலைவர்களான டி. எஸ். சேனனாயக்கே மற்றும் ஏ. இக. பி.என். பி.எட்.களை உள்ளிட்டவர்கள், பிரிட்டிஷ் அரசுக்கு உள்ளுரிமைகளைப் பெற்றுக்கொள்ள வலியுறுத்தினார்கள்.
1931-ஆம் ஆண்டில், சில உரிமைகளை உள்ளூர் மக்களுக்கு வழங்கும் சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்டது, இதில் சில குழுக்களுக்கு வாக்குரிமை வழங்கப்பட்டது. ஆனால், இந்த மாற்றங்கள் பெரும்பான்மையினர் போத இல்லை, இது மேலும் மக்கள் குடுகல் நிலையாகும்.
இரண்டாவது உலகப் போர் ஷ்ரீலங்காவின் நிலையை பெரிதும் பாதித்தது. இராணுவ நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டிருந்த பிரிட்டிஷ் அரசு, காலனியை நிர்வகிப்பதற்குக் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. இது உள்ளூர் தலைவர்களுக்கு தங்களின் கோரிக்கைகளை அதிகரிக்கும் வாய்ப்பை வழங்கியது. 1943-ஆம் ஆண்டில், ஷ்ரீலங்காவின் எதிர்காலம் குறித்து விவாதிக்க ஒரு மாநாடு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது.
போர் மக்கள் கருத்துகளை மாற்றுவதற்கான மற்றும் உள்ளூராட்சி முன்பேல் பெருகியதாகத் தோன்றியது. பல ஷ்ரீலங்கன்கள், சுதந்திரத்தை உண்மையெனக் காண தொடங்கினர், இது பிரிட்டிஷ் கட்டுப்பாட்டின் தளர்வின் மூலம் இருந்தது.
போருக்குப் பிறகு, பிரிட்டிஷ் அரசு உள்ளூர் தேசியவாதிகளால் குடும்பமளாய்வுகளை சந்தித்தது. 1945-ல், பல்வேறு தேசியதாக மனநிலையில் உள்ள மக்கள் அமைப்புகளை ஒன்றுபடுத்தும்.United party, உண்டானது. 1947-இல், பிரிட்டிஷ் அரசு அதிகாரத்தை ஒப்படைக்கவும், சுதந்திரம் பற்றிய விவாதங்களை ஆரம்பித்தது.
இந்த விவாதங்களின் விளைவாக, 1948-ஆம் ஆண்டின் பிப்ரவரி 4ல், ஷ்ரீலங்கா அதிகாரபூர்வமாக சுதந்திரத்தைப் பெற்றது. இந்த நிகழ்வு, உள்ளூர் மக்களின் உரிமைகளுக்கும் ஆட்சிக்கும் நீண்ட கால போராட்டத்தின் விளைவாக வெளியானது.
ஷ்ரீலங்காவின் சுதந்திரம், குறிப்பாக இந்த தேசத்திற்கே, மட்டுமல்லாமல், காலனிய ஒடுக்கத்திலிருந்து விடுதலையளிக்க முயல்கின்ற பிற காலனிகளுக்கும் மிகுந்த முக்கியத்துவம் கொண்டது. இது, ஆசியா மற்றும் ஆப்பிரிக்கா போன்ற மற்ற நாட்களுக்கு கடந்த தொடரில், சுதந்திரம் பெறுவதற்கான போராட்டம் சீரான முடிவுக்கு செல்வதற்கான உதாரணமாக அமைந்தது.
எனினும், சுதந்திரத்துக்கான போராட்டு அனைத்து பிரச்சினைகளையும் முடிக்கவில்லை. ஷ்ரீலங்கா உள்ளாட்சி மோதல்களையும், இனப் போட்டிகளையும், மற்றும் அரசியல் நிலைத்தன்மைகளை சந்தித்தது. எனினும், சுதந்திரம், ஷ்ரீலங்கையின் தேசிய சுயநலம் வளர்ச்சியில் மற்றும் புதிய அரசியல் திசையில் அணுகுமுறையாகும்.
ஷ்ரீலங்கையின் சுதந்திரத்துக்கான போராட்டம், நாட்டின் வரலாற்றில் சிறந்த பக்கம் ஆகக் கருதப்படுவது, மக்களின் சுதந்திரம் மற்றும் சுயச்செயலுக்கான முயற்சியில் அடையாளமாகும். இந்த செயல்முறை கடுமையாக இருந்தது மற்றும் உள்ளூர் மக்களின் முயற்சிகள் மற்றும் பலியானவைகளை தேவைப்படுத்தியது. சுதந்திரம், இறுதியாக, எதிர்கால சந்ததிக்கு நம்பிக்கையும் உத்தேசமுமாக விளங்கியது.