கடவுள் நூலகம்
சிரியாவின் அரசு அமைப்பின் பரிணாமம் முதன்மை மற்றும் பல்வேறு அம்சங்களை உள்ளடக்கிய ஒரு முக்கியமான செயல்முறை, இது பழமையான மரபுகள் மற்றும் Contemporary அரசியல் மாற்றங்களை உள்ளடக்கியது. சிரியாவில் முதல் அரசு அமைப்புகள் உருவான காலத்திலிருந்து இன்னும் இன்று வரை, இந்த நாடு பல அரசியல் மாற்றங்களை சந்தித்துள்ளது. பழமையான நாகரிகத்திலிருந்து அரபு காலிப்புக்கு, மேலும் தற்போது எதிர்கொள்வதோடு கூடிய சிக்கல்கள் மற்றும் திருப்பங்கள், நகரிய பகுதி உருவாக்கம் உள்ளே மற்றும் வெளியில் உள்ள தாக்கங்கள் என்பவற்றால் வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளது.
சமகால சிரியா நிலத்தில் மனித குலத்தின் வரலாற்றில் உள்ள மிக பழமையான மாநிலங்களை உள்ளடக்கியது. இந்த நிலங்களை பழமையான ஈஜிப்ட், மெசோபொத்தாமியா மற்றும் பினிகியாவின் போன்ற மகத்தான நாகரிகங்கள் அடங்கும். இந்த தரையில் உருவான முக்கியமான மாநிலங்கள், உதாரணமாக உகாரித், ஆர்மேனியா மற்றும் பாலஸ்தீன ஆகியவற்றாகும். ஆனால் சிரியாவின் அரசியல் அமைப்புக்கு மிகுந்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியவை VII நூற்றாண்டில் அரபு வெற்றிகள் இடம்பெற்ற போது, அப்போது சிரியா அரபு காலிப்பின் ஒரு பகுதியாக மாறியது.
அரபு வெற்றிகளை தொடர்ந்து, சிரியா பல இஸ்லாமிய பேரரசுகளில் இணைக்கப்பட்டது, அதில் உமய்யாத், அன்னாபிட் மற்றும் ஓஸ்மான் ஆகியவை உள்ளன. சிரிய நிலங்கள் இந்த பேரரசுகளில் முக்கியமான நிர்வாக மற்றும் கலாசார மையரূপமாக மேம்படுத்தப்பட்டன, மற்றும் அரசியல் அமைப்பு இஸ்லாமின் மற்றும் பாரம்பரிய வன்முறையினத்தின் அடிப்படையில் அமைக்கப்பட்டது. இந்தக் கூறுகள் சிரியாவின் முக்கியமான அரசியல் அமைப்பை உருவாக்குவதில் முக்கிய பங்காற்றின.
ஓஸ்மான் பேரரசு 1516 ஆம் ஆண்டு சிரியாவைப் கைப்பற்றி, சிரியா இந்த மகத்தான நாட்டிற்கு ஒரு பகுதியாக மாறியது மற்றும் 1918 ம் ஆண்டு வரை ஓஸ்மானின் ஆட்சியில் இருந்தது. ஓஸ்மான் பேரரசு ஒரு복잡한 நிர்வாக அமைப்பை உருவாக்கியது, அதில் சிரியா நிலங்கள் எண்ணமே வரியிலிருந்து நிர்வகிக்கபட்டன. இருப்பினும், பாசிகள் போன்ற உள்ளூர் நிர்வாகிகள் முக்கியமாக சுயாட்சி பெற்றனர். இதனால், சிரியா அரசியல் மற்றும் சமூக வாழ்க்கையில் பல உள்ளூர் தனித்துவங்களை பேணியது, இதில் முஸ்லிம் சட்டம் மற்றும் பாரம்பரியங்கள் மிகவும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தின.
ஓஸ்மான் காலத்தில் சிரயாவில் கலாசாரம், வர்த்தகம் மற்றும் பொருளாதாரம் போன்றவற்றில் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டது. இருப்பினும், மேம்பாடுகள் இருந்த போதிலும், அரசியல் அமைப்பு மையக்கூர்வமாக remained, மாநிலங்களில் அதிகாரம் பரவியது. இந்த அமைப்பு ஓஸ்மானின் நிர்வாகக் கருத்துமீதியின்பெயன்கினர், இது மேலும் பின்னர் சிரியாவின் முக்கியமானவற்றின் அமைப்பில் தாக்கம் ஏற்படுத்தியது.
அந்த முதல் உலகப் போருக்குப் பிறகு, சிரியா பிரேஞ்சின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்தது, இது நாடுகள் சங்கத்தின் தீர்மானங்களைப் பொறுத்து, இந்த நிலம் மேலாண்மை செய்வதற்கான மண்டலமாக அமைந்துள்ளது. பிரெஞ்சு மண்டலமானது சிரியாவின் வரலாற்றில் திருப்பமாக இருந்தது, ஏனெனில் பல சூரியர்கள் சுயாதீனத்திற்கும் சுயமான அரசை உருவாக்குவதற்கான முயற்சிகள் எடுத்தனர். பிரெஞ்சு ஆட்சியின் போது பல நிர்வாகத் திட்டங்கள் உருவாகின, ஆனால் உண்மையான அதிகாரம் பிரெஞ்சு உடையோகாத அதிகாரிகளின் கைதிலேயே இருந்தது.
சுயாதீனம் பெற உள்நாட்டில் பல ம स्थानीय Uprising யினங்கள் உள்ளன, 1925 இல் புகழ்பெற்ற டம்மாஸ்க் முப்பெரும் எதிர்ப்பு உதாரணமாக, எதிர்ப்பு வேறுபாட்டின் அடிப்படையில் பிரான்ஸ் மெதுவாக ஒப்புக்கொண்டிருக்க வேண்டியுள்ளது. 1946 ஜெண்ற அபே சுயாதீனை பெற்றது, மற்றும் சிலரின் முதற்பெரும்பான்மையை உருவாக்கியது, ஒரே சமயம் பல உள்நாட்டுக் மற்றும் வெளிநாட்டு சவால்களை எதிர்கொள்வதை எதிர்கொண்டு இருந்தது.
1946 இல் சுயாதீனத்தைப் பெற்ற பிறகு, சிரியா பல ஆண்டுகளில் அரசியல் மிகுதிகள் மற்றும் அரசியலமைப்பிற்கான அரசியல் சீர்குலைப்பு ஏற்பட்டது. இந்த காலத்தில், பல தற்காலிக ஆட்சிகள் இருந்தன, மேலும் நாடு அரசியல் சரிவுகளால் தடுமாறியது. 1958 இல், சிரியா அசுதனி குடியரசுடன் இணைந்தது, ஆனால் இந்த கூட்டமைப்பு நீண்ட காலமாக இல்லை, 1961 இல் சிரியா மீண்டும் சுயாதீனத்திற்கு வந்தது.
அரசியல் அமைதியின்மையின் அடிப்படையில், 1963 ஆம் ஆண்டில் ஒரு அரசியல் சீர்குலைப்பு ஏற்பட்டது, சிரியாவில் அதிகாரம் பாஹாஸ் கட்சியில் இருந்தது, இது படையினரின் ஆதரவைப் பெற்று வந்தது. இதன்பிறகு, சிரியா அதிகார தானத்தை பெறும் போது, இது அந்த காலத்திற்கான அதிகாரிய பரம்பரை முனைவு, இது பல ஆண்டுகளுக்கு நீண்ட நேரம் இருந்தது. பாஹாஸ் கட்சி, சமூக விதிமுறைகள் மற்றும் அரபு தேசியவாத நோக்கங்களின் அடிப்படையில், அரசியல் அமைப்பின் மீது கடுமையான அடிப்படையை அடைந்தது, மேலும் யுத்த ஆட்சியின் கூறுகளை உடைய பாதுகாப்பானவராக இருந்தது, இது XX நூற்றாண்டின் இறுதிக் காலத்துக்குக் கூடவே பெயர்ச்சி எடுத்தது.
1970 இல் நிகழ்ந்த மாற்றத்திற்குப் பிறகு, ஹாஃபேஸ் அல்-அசாத் சுப்ப்ரணியர் சிரியாவின் அதிபராக ஆனார், பாஹாஸ் கட்சியின் அதிகாரத்தை சீரமைத்து, அரசு அமைப்பைப் பலப்படுத்தியுள்ளார், இதுவும் இதுவரை நாட்டில் நிலைத்துள்ளது. அவரது ஆட்சியின் கட்டமைப்பு, அதிவடிவமளவும் அதிகாரத்தைப் பெறுவதில், அதிகாரத்தை பெற்று புதிய தரவுகளால் அடிப்படைகளை உருவாக்கினார். ஹாஃபேஸ் அல்-அசாத் தலைமையில், 1973 இல் குடியரசு உள்ளன, இது அரசியல் முறையில் டெரிஷனியாகவே நகர்த்தப்படுகிறது.
ஹாஃபேஸ் அல்-அசாத்தின் ஆட்சியும் எதிர்ப்புகளைப் பின்வாங்குவதாக கௌவீன் செயல்முறைகளை அடைய குறித்தது, 1982 இல் ஹமாவில் நடைமுறைப்படுத்திய அத்திப்பது உண்மையான உரிமை மீறல்கள் ஏற்பட்டன. இந்த மறுப்பு பிறகு, அவரது ஆட்சி நாட்டின் நிலைத்திருப்பைக் கூடுதலான ஆழமாய் செயல் படுத்தியது, மேலும் சமூக சந்தோஷத்துடன் தொடர்பில் உருவாக்கலுடன் இருந்தது, மேலும் மற்ற அரபு நாடுகளோடு தொடர்புகளை அதிகரித்தது. பொருளாதாரத்தில் மாற்றங்களை அடைய சில உத்தியோகபூர்வ புரட்டி எடுத்ததாக இருப்பை நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது.
ஹாஃபேஸ் அல்-அசாத்தின் 2000 இல் மரணம் பிறகு, அதிகாரம் அவரது மகனான பாஷர் அல்-அசாத்துக்கு சென்றது. பாஷர் தற்போதைய முறையைச் செழுமையான வெளியே கொண்டு வருவதற்கும், மேலும் திறந்த அரசியல் காணொளிக்கு ஏற்ப மரபுகளை மாற்றுவதற்கும் அவர் விழுங்கப்பட்டார். ஆனால், ஆணையத்தில் சமரசம் ஆகியவற்றுக்கு எதிரான கலைநயமான மற்றும் அரசியல் உள்நிலையில் இடையூறு நிலைத்திருக்கிறது.
பாஷர் அல்-அசாத்தின் தலைமையில், சிரியா ஒரு புதிய கட்டத்திற்கு சென்றது, இது மேற்கத்தியப் பற்றுகளில் சிக்கலான மற்றும் உள்நாட்டில் வன்முறையுடன், முடிவாக 2011 இல் தவிர்க்கலாம். சம்பிரதாயம் “அரபு சரசிவின்” எதிர்ப்பிகளால் உருவான பாகங்களால் நாட்டின importமுதுகலைக்கு உட்படுத்தப்பட்டது, இது ஆரீதியின் முறைப்பாட்டில் இதை நலம் விசாரிக்கக்கூடியதாக மேலும் ஆகிறது.
2011 இல் ஆரம்பமான சிரியாவின் குடியரசு யுத்தம், நாட்டின் அரசியல் நிலையை அவ்வப்போது மாற்ற அமைக்கிறது. ஆயுத மோதலின் போது, சிரியா பல ஆட்சிகளைப் பற்றிய விமோசனங்களில் குலைக்கப்பட்டு, மேலும் வெளிப்புற சக்திகள், இவற்றின் மூலம் அமெரிக்கா, ரஷ்யா, துருக்கி மற்றும் ஈரான் சிக்கலாக இருந்தார். இவ் சவால்களுக்கு எதிராக, பாஷர் அல்-அசாத்திற்கு மாநிலத்தை மீள்கிணக்கவும் நியாயம் செய்து விட்டது.
பல ஆண்டுகள் யுத்தத்திற்குப் பிறகு, 2020ம் ஆண்டுக்குள், சிரியா மீண்டும் பெரும்பாலான நாட்டின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது, ஆனால் யுத்தம் நாட்டின் சமூக-அரசியல் அமைப்பில் ஒரு தடையைக் காரணமாக கொண்டுள்ளது; மேலும் பொருளாதாரம் மற்றும் மக்களின் பிரிவினையில் தொலைவைப் பெற்றது. பல பிராந்தியங்கள் பாதுகாப்பான மையங்களில் உள்ளன, இது வாய்ப்பு சிக்கல்களை முறைமையாக காண்பிக்க வைத்துள்ளது.
சிரியாவின் அரசு அமைப்பின் பரிணாமம் என்பது கடுமை மிகுந்த, மற்றும் வெளிப்படையாகவும், பதவிமுறை தொடர்பாமாலாகவும், மேலும் பதவிகள் தொடர்புடைய சிக்கல்களைப் பெறுவதற்கான புதுப்பிக்கையை இடையே கொண்டுள்ளது. அரபு வெற்றிகளின் காலத்திலிருந்து, ஓஸ்மான் காலம், பிரெஞ்சு மண்டலம், சுயாதீனம், மற்றும் பல ஆண்டுகளாக நிலஉடி முறைக்கு, சிரியா ஒப்பந்தங்களை முன்-பையை வைத்துள்ளது. ஆயினும், யுத்தம் மற்றும் சர்வதேசம் இடைப்பட்டதாக தேஹிகை வேறுபாட்டிற்கு மீளதன்ம்வெறும் இன்னொருக் நிகழ்்மார்களின் மக்களுக்கும் மேல்முறையாக மிக ஆழமாக உள்ளன.