دانشنامه تاریخی
پادشاهی کرواسی، یکی از نهادهای کلیدی در بالکان در قرون وسطی، مرحله مهمی در تشکیل ملت مدرن کرواسی شد. از زمان تأسیس خود در قرن نهم تا فروپاشی آن در اواخر قرن هجدهم، این پادشاهی شاهد بسیاری از وقایع تاریخی، درگیری‌ها و تغییرات فرهنگی بود که هویت منحصر به فرد مردم را شکل داد. این پادشاهی نقش مهمی در زندگی سیاسی و فرهنگی منطقه ایفا کرد و با دولت‌های همسایه و سنت‌های فرهنگی در تعامل بود.
طبق داده‌های تاریخی، نخستین اشاره‌ها به کرواسی‌ها به قرن ششم برمی‌گردد، زمانی که قبیله‌های اسلاوی شروع به مهاجرت به بالکان کردند. تا قرن نهم، کرواسی‌ها تحت رهبری نخستین فرمانروایان مانند پرنس Trpimir متحد شدند. در سال 925، پرنس کرواسی، تومی‌سلاو به عنوان پادشاه تاج‌گذاری شد که آغاز وجود رسمی پادشاهی کرواسی بود. این اتحاد به تقویت هویت مردم و تضمین ثبات در منطقه کمک کرد.
در قرن‌های دهم و یازدهم، پادشاهی کرواسی به اوج شکوفایی خود رسید. در این زمان، این پادشاهی به طور فعال در حال گسترش قلمروهای خود و تقویت روابط سیاسی با دولت‌های همسایه بود. حکومت پادشاه پترا کرشیمیر چهارم مرحله‌ای علامتی در تاریخ بود که پادشاهی به حداکثر قدرت خود رسید و نفوذ خود را به قسمت‌هایی از بوسنی و اسلوونی مدرن گسترش داد.
پادشاهی کرواسی همچنین نقش مهمی در سیاست بین‌الملل ایفا کرد. آن پیمان‌های دوستی با دیگر قدرت‌ها مانند جمهوری ونیز منعقد کرد و با همسایگان مختلف شامل مجارها و بیزانسی‌ها جنگ‌هایی را به راه انداخت. این دوره زمان شکوفایی فرهنگ و هنر بود، زمانی که ساخت کلیساها و قلعه‌ها به طور فعال در حال انجام بود و ادبیات به زبان کهن کرواسی در حال توسعه بود.
فرهنگ پادشاهی کرواسی متنوع و چندلایه بود. دین نقش مهمی در زندگی مردم ایفا می‌کرد و مسیحیت به عنوان پایه‌ای برای هنجارهای اخلاقی و اجتماعی تبدیل شد. کرواسی‌ها در ابتدا کاتولیکتیسم را پذیرفتند که به ادغام آن‌ها در سنت فرهنگی و مذهبی اروپایی کمک کرد. در این زمان، هنر کلیسایی از جمله معماری و نقاشی در حال توسعه بود.
علاوه بر این، ادبیات کرواسی در این دوره شروع به شکل‌گیری کرد. نخستین اسناد کتبی، مانند "سرود سیگت"، وقایع تاریخی و فرهنگ مردم را بازتاب می‌دهند. تأسیس سیستم نوشتاری به زبان کهن کرواسی نقش مهمی در شکل‌گیری هویت ملی ایفا کرد.
تا قرن‌های دوازدهم و سیزدهم، این پادشاهی با چالش‌های داخلی و خارجی متعددی روبرو شد. تهدیدات از سوی دولت‌های همسایه، مانند مجارستان و ونیز، به تضعیف پادشاهی منجر شد. در سال 1102، حکام کرواسی سلطنت پادشاه مجارستان را پذیرفتند که موجب تغییر قابل توجهی در وضعیت سیاسی منطقه شد. این امر به از دست دادن استقلال و ادغام کرواسی در پادشاهی مجارستان انجامید.
در طی قرن‌های بعد، کرواسی تحت تأثیر دستکاری‌های سیاسی و درگیری‌ها، از جمله جنگ‌ها با امپراتوری عثمانی قرار داشت. علی‌رغم اینکه کرواسی به طور رسمی یک پادشاهی مستقل باقی ماند، در واقع بخشی از نهادهای سیاسی بزرگتر بود که حفظ هویت منحصر به فرد آن را دشوار می‌کرد.
علی‌رغم دشواری‌های سیاسی، پادشاهی کرواسی میراث فرهنگی غنی‌ای به جای گذاشت. بناهای معماری، مانند کلیساها و قلعه‌ها، هنوز هم در نقاط مختلف کشور قابل مشاهده‌اند. استادان نقاشی و معماری، مانند بلاش و نیکولا، آثار هنری معناداری از خود به جای گذاشتند که روح زمانه را بازتاب می‌دهند.
موسیقی کرواسی نیز در این دوره در حال توسعه بود. آهنگ‌ها و رقص‌های سنتی مردمی هنوز هم از محبوبیت برخوردارند. جشن‌ها و آیین‌های مرتبط با چرخه‌های کشاورزی و جشن‌های مذهبی بخشی مهم از هویت فرهنگی مردم شدند.
پادشاهی کرواسی به عنوان پایه‌ای برای تشکیل دولت مدرن کرواسی عمل کرد. میراث تاریخی و دستاوردهای فرهنگی آن هنوز هم بخشی مهم از هویت ملی باقی مانده است. کرواسی‌های مدرن به گذشته خود افتخار می‌کنند و به طور فعال تاریخ پادشاهی خود را مطالعه می‌کنند تا ریشه‌ها و سنت‌های فرهنگی خود را بهتر درک کنند.
امروز کرواسی توجه گردشگران از سرتاسر جهان را به خاطر یادمان‌های تاریخی و رویدادهای فرهنگی جلب می‌کند. مراکز شهری، مانند زاگرب، اسپلیت و دوبرونیک، دارای ساختمان‌های تاریخی متعددی از دوره پادشاهی هستند که آن‌ها را به مکان‌های مهمی برای مطالعه تاریخ تبدیل می‌کند.
پادشاهی کرواسی، با تاریخ غنی و میراث فرهنگی خود، نقش قابل توجهی در شکل‌گیری هویت مدرن کرواسی ایفا کرده است. دستاوردهای آن در زمینه فرهنگ، هنر و سیاست همچنان نسل جدید را الهام بخشیده است. درک تاریخ پادشاهی به کرواسی‌های مدرن کمک می‌کند تا سنت‌های خود را حفظ کنند و به توسعه خودآگاهی ملی بپردازند. پژوهش در این دوره از تاریخ کرواسی جنبه‌های مهمی را که بر آینده کشور تأثیر می‌گذارد، روشن می‌سازد.