دانشنامه تاریخی
دوران استعماری در مالت فصلی مهم در تاریخ این مجمع‌الجزایر مدیترانه‌ای به شمار می‌آید. این دوران شامل رویدادهای متعددی است که از عصر شوالیه‌های سنت جان آغاز و به حاکمیت استعماری بریتانیا ختم می‌شود. این دوره تأثیر قابل توجهی بر فرهنگ، اقتصاد و جامعه مالت، و همچنین بر ساختار سیاسی آن داشت.
پس از دریافت جزیره مالت از امپراتور کارل پنجم در سال ۱۵۳۰، شوالیه‌های سنت جان به عنوان حاکمان اصلی آن درآمدند. این دوره نه تنها با توسعه قدرت نظامی، بلکه با شکوفایی فرهنگی نیز مشخص شد.
یکی از دستاوردهای مهم شوالیه‌ها ساخت پایتخت جدید — والِتا بود. این شهر در سال ۱۵۶۶ تأسیس شد و نمونه‌ای از معماری باروک محسوب می‌شود. این شهر به عنوان دژی و مرکزی برای orden شوالیه‌ها طراحی شده بود که اهمیت استراتژیک مالت را در مدیترانه منعکس می‌کند.
اقتصاد مالت در این دوره بر پایه تجارت، کشاورزی و دریا نوردی استوار بود. شوالیه‌ها زیرساخت‌ها را توسعه دادند، بنادر ساختند و به پیشرفت کشتی‌سازی کمک کردند که به شکوفایی تجارت در منطقه کمک کرد.
شوالیه‌ها همچنین نقش مهمی در توسعه فرهنگ در مالت ایفا کردند. آن‌ها از هنر و معماری حمایت کردند که منجر به ساخت کلیساها و کاخ‌های عظیم شد. بسیاری از هنرمندان، از جمله کاراواجیو، در مالت فعالیت کردند و میراث قابل توجهی بر جای گذاشتند.
در سال ۱۷۹۸، ناپلئون بناپارت مالت را در جریان کمپین خود در مصر تصرف کرد. اشغال فرانسه تا سال ۱۸۰۰ ادامه داشت و تأثیر قابل توجهی بر زندگی جزیره گذاشت.
فرانسوی‌ها سعی کردند تعدادی اصلاحات برای بهبود اقتصادم و مدیریت انجام دهند. با این حال، حکومت آن‌ها از سوی جمعیت محلی به شدت نامحبوب بود که به شورش‌ها و اعتراضات منجر شد.
نارضایتی نسبت به حکومت فرانسوی به شورش محلی‌ها در سال ۱۷۹۸ منجر شد. در پاسخ به این شورش، بریتانیا تصمیم به مداخله گرفت و نیروهایی به کمک فرستاد که در نهایت به اخراج فرانسوی‌ها از مالت در سال ۱۸۰۰ انجامید.
پس از اخراج فرانسوی‌ها، مالت به یک مستعمره بریتانیا تبدیل شد. این دوره با تغییرات متعددی در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مشخص بود.
مالت به پایگاه نظامی استراتژیکی برای بریتانیا تبدیل شد، به ویژه در زمان جنگ‌های جهانی اول و دوم. جزیره به عنوان پایگاه نیروی دریایی استفاده شد که به توسعه زیرساخت‌ها و اقتصاد کمک کرد.
حکومت بریتانیا همچنین اصلاحات اجتماعی متعددی را به ارمغان آورد. سیستم‌های آموزشی و حقوقی معرفی شدند که بر توسعه جامعه محلی تأثیر گذاشتند. با این حال، با وجود این تغییرات، بسیاری از مالت‌ها همچنان از سلطه استعماری ناراضی بودند.
در اوایل قرن بیستم، در مالت یک حرکت فعال برای استقلال آغاز شد. احزاب سیاسی، مانند حزب کارگری و حزب ملی‌گرا، شروع به درخواست خودمختاری و استقلال از حکومت بریتانیا کردند.
پس از جنگ جهانی دوم، حرکت برای استقلال در مالت به شدت فعال شد که culminated در سال ۱۹۶۴.
در سال ۱۹۴۷، یک قانون اساسی جدید تصویب شد که به مالت درجه‌ای از خودمختاری داشت. این یک گام ن重要 به سوی استقلال کامل بود.
در ۱۵ سپتامبر ۱۹۶۴، مالت به‌طور رسمی استقلال خود را از بریتانیا کسب کرد. این لحظه نقطه عطفی در تاریخ کشور و افق‌های جدیدی را برای توسعه‌اش به عنوان یک کشور مستقل گشود.
دوران استعماری در مالت ردپای عمیقی در تاریخ آن بر جا گذاشت. از شوالیه‌های سنت جان تا حکومت بریتانیا، این دوره زمانی برای تغییرات و تحولات بزرگ بود. مالت امروز نه تنها یک جواهر در مدیترانه، بلکه نماد استقامت و روح ملت خود است که توانسته فرهنگ و هویت خود را در شرایط فشار استعماری حفظ کند.