دانشنامه تاریخی
تاریخ کانادا بیش از ۱۵۰۰۰ سال پیش آغاز می‌شود، زمانی که نخستین انسان‌ها از طریق پلی بریج به شمال آمریکا از آسیا منتقل شدند. این اقوام بومی که به عنوان ابوریژین‌ها شناخته می‌شوند، فرهنگ‌ها و سنت‌های منحصر به فردی را توسعه دادند که بر اساس منطقه متفاوت بودند. در کانادا قبایل مختلفی مانند ایروکوی‌ها، الگونکین‌ها و متیس‌ها زندگی می‌کردند که هر کدام آداب و رسوم و زبان خاص خود را داشتند.
اقوام بومی کانادا به طور فعال به شکار، ماهی‌گیری و گردآوری اقدام می‌کردند و خود را با شرایط آب و هوایی مختلف سازگار می‌کردند. آنها سنت‌های فرهنگی غنی‌ای را ایجاد کردند که شامل موسیقی، رقص و هنر است و هنوز هم ادامه دارند.
در اواخر قرن XV، در دوران کشف‌های جغرافیایی بزرگ، کاوشگران اروپایی شروع به ورود به کانادا کردند. نخستین فرد از این کاوشگران جان کابوت بود که در سال ۱۴۹۷ به سواحل نیوفاندلند فرود آمد. در اوایل قرن XVI، فرانسوی‌ها به طور فعال شروع به کاوش در این منطقه کردند و در سال ۱۶۰۸، ساموئل دو شامپلن شهر کبک را تأسیس کرد که نخستین سکونت‌گاه دائمی اروپایی در کانادا شد.
در طول قرن‌های XVII و XVIII، فرانسه و بریتانیا برای کنترل بر سرزمین‌های کانادایی با یکدیگر درگیر بودند. در سال ۱۷۶۳، پس از جنگ هفت ساله، فرانسه مستعمرات کانادایی خود را به بریتانیا واگذار کرد که آغازگر حکومت بریتانیا در منطقه بود.
در سال ۱۸۶۷، قانون اساسی جدیدی تصویب شد که چهار استان را به هم پیوست: انتاریو، کبک، نیوبرانزویک و نوا اسکوشیا، و کنفدراسیون کانادا را تشکیل داد. این رویداد نقطه عطفی در تاریخ کشور بود و زمینه‌ساز دولت مدرن کانادا شد.
در دهه‌های بعد، استان‌ها و سرزمین‌های دیگری مانند مانیندوبا، بریتیش کلمبیا و آلبرتا به کنفدراسیون پیوستند. در سال ۱۹۳۱، کانادا با تصویب قانون وضعیت وست‌مینستر، کنترل قانونی کامل بر امور داخلی خود را به دست آورد.
در قرن XX، کانادا به فعال‌ترین شرکت کننده در رویدادهای جهانی تبدیل شد. این کشور در هر دو جنگ جهانی شرکت کرد که به تقویت هویت ملی کمک کرد. پس از جنگ جهانی دوم، کانادا به شکوفایی اقتصادی دست یافت و به یکی از تولیدکنندگان و صادرکنندگان برجسته جهانی تبدیل شد.
در سال ۱۹۶۵، کانادا پرچم ملی جدیدی را پذیرفت، که نماد وحدت و تنوع ملت بود. این رویداد یک گام مهم به سوی تثبیت هویت کانادایی در عرصه بین‌المللی بود.
در دهه‌های اخیر، کانادا به توسعه به عنوان یک جامعه چندملیتی و چندفرهنگی ادامه می‌دهد. در سال ۱۹۸۲، قانون اساسی کانادا تصویب شد که حقوق و آزادی‌های شهروندان، از جمله حقوق اقوام بومی را تضمین می‌کند.
امروزه کانادا به خاطر سطح بالای زندگی، نظام بهداشتی و آموزشی خود شناخته می‌شود. این کشور به طور فعال در امور بین‌المللی، از جمله عملیات حفظ صلح و دفاع از حقوق بشر شرکت می‌کند.
کانادا کشوری با میراث فرهنگی غنی است که در آن سنت‌های اقوام بومی و استعمارگران اروپایی با هم ترکیب شده‌اند. فرهنگ کانادایی شامل تنوع زبان‌ها، از جمله انگلیسی و فرانسوی، و همچنین زبان‌های مختلفی است که توسط مهاجران صحبت می‌شود.
هنر، موسیقی و ادبیات در کانادا رونق می‌یابد، با نویسندگانی مانند مارگارت آتوود و الیس مانرو. صنعت سینما و صحنه موسیقی این کشور نیز با هنرمندان معروفی مانند سلین دیون و دریک به شدت در حال توسعه است.