دانشنامه تاریخی
کانادا کشوری است که تنوع زبانی بخش مهمی از هویت ملی آن را تشکیل می‌دهد. این کشور دارای دو زبان رسمی است: انگلیسی و فرانسوی، که ریشه‌های تاریخی و فرهنگی عمیقی دارند. ویژگی‌های زبانی کانادا نه تنها گذشته‌اش را منعکس می‌کند، بلکه بر زندگی سیاسی و اجتماعی معاصر کشور تأثیر می‌گذارد. در این مقاله، ما بررسی خواهیم کرد که چگونه وضعیت زبانی در کانادا شکل گرفته، زبان‌های رسمی شامل چه چیزهایی هستند، و چگونه کانادایی‌ها در زندگی روزمره با زبان‌ها تعامل دارند.
شکل‌گیری وضعیت زبانی در کانادا با تاریخ استعماری آن مرتبط است. در قرن شانزدهم، استعمارگران فرانسوی و انگلیسی شروع به استقرار در خاک آمریکای شمالی کردند. کاوشگران و مهاجران فرانسوی در توسعه مناطقی که امروزه بخشی از کانادا است، فعال بودند. زبان فرانسوی در نیو فرانسه، مستعمره گسترده فرانسوی که شامل کبک، انتاریو و دیگر مناطق امروزی بود، رسمی بود.
با این حال، در سال 1763 پس از جنگ هفت‌ساله، بریتانیا زمین‌های فرانسوی را در آمریکای شمالی فتح کرد. از آن زمان، زبان انگلیسی در کانادا از موقعیت غالبی برخوردار شد، با وجود حفظ جمعیت قابل توجهی از فرانسوی‌زبانان. این روند پس از آن که در سال 1867 کانادا به عنوان یک دامیون در امپراتوری بریتانیا شناخته شد، و در سال 1982 استقلال کامل خود را به دست آورد، تقویت شد. با این حال، زبان فرانسوی به عنوان یک جزء مهم از هویت کانادایی باقی ماند، به ویژه در استان کبک.
کانادا به طور رسمی دو زبان — انگلیسی و فرانسوی — را در سطح فدرال به رسمیت می‌شناسد. این وضعیت در قانون زبان‌های رسمی که در سال 1969 تصویب شد، تثبیت گردید. این قانون به منظور تضمین برابری دو زبان در نهادهای دولتی رسمی، حقوق شهروندان را که به یکی از این زبان‌ها صحبت می‌کنند، برای دسترسی برابر به خدمات دولتی و اطلاعات تضمین می‌کند.
به موجب این قانون، شهروندان کانادایی حق دارند به هر یک از دو زبان رسمی به مراجع فدرال مراجعه کنند. عنصر مهمی که در حمایت از برابری زبانی وجود دارد، فراهم کردن ترجمه اسناد و برگزاری رویدادهای رسمی به هر دو زبان است. به عنوان مثال، پارلمان کشور جلسات خود را به زبان‌های انگلیسی و فرانسوی برگزار می‌کند و همچنین همه اسناد رسمی را به هر دو زبان منتشر می‌کند.
زبان فرانسوی همچنان مهم‌ترین زبان در کانادا است، به ویژه در استان کبک که زبان رسمی آن است. کبک تنها استان کانادا است که زبان فرانسوی در زندگی اجتماعی نقش محوری دارد. بیش از 80٪ از جمعیت کبک به زبان فرانسوی صحبت می‌کنند که این موضوع در زندگی روزمره، کسب‌وکار و فرهنگ استان منعکس می‌شود.
در کبک قوانینی سختگیرانه برای حفاظت از زبان فرانسوی وجود دارد. به عنوان مثال، در سال 1977 قانون 101 به تصویب رسید که زبان فرانسوی را به عنوان زبان اصلی در موسسات و شرکت‌های استان تعریف می‌کند. این قانون نیازمند است که تمام آموزش، تبلیغات و ارتباطات تجاری در کبک به زبان فرانسوی انجام شود. این اقدامات به منظور حفظ هویت فرهنگی فرانسوی و مقابله با انگلیسی‌سازی طراحی شده‌اند.
زبان انگلیسی رایج‌ترین زبان در کانادا است و حدود 75٪ از جمعیت به آن صحبت می‌کنند. انگلیسی پس از آنکه بریتانیا سرزمین‌های فرانسوی را در قرن هجدهم فتح کرد، به زبان اصلی تبدیل شد. از آن زمان، زبان انگلیسی در سطح فدرال و همچنین در اکثر استان‌ها و سرزمین‌های کانادا تقویت شده است.
بیشتر کانادایی‌هایی که در خارج از کبک زندگی می‌کنند، از زبان انگلیسی به عنوان زبان اصلی ارتباط استفاده می‌کنند. در شهرهایی مانند تورنتو، ونکوور و مونترال زبان انگلیسی در کسب‌وکار، رسانه‌ها، علم و نهادهای دولتی غالب است. با این حال، کانادایی‌های انگلیسی‌زبان نسبت به اهمیت دو زبانی آگاه هستند، به ویژه در مناطقی که زبان فرانسوی نقش قابل توجهی ایفا می‌کند.
کانادا کشوری است با تنوع گروه‌های قومی و فرهنگی، که به چندزبانی کمک می‌کند. علاوه بر دو زبان رسمی، در کانادا زبان‌های دیگر مانند ایتالیایی، آلمانی، چینی، اسپانیایی، پورتوریکویی و دیگر زبان‌ها به طور گسترده‌ای صحبت می‌شود. مهاجرت و چندثقافتی منجر به ظهور دیاسپوراهای گسترده‌ای در شهرهای بزرگ کشور شده است که به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند.
چندزبانی همچنین در سطح دولت حمایت می‌شود. در سال 1971، کانادا سیاست چندفرهنگی را به تصویب رساند که تنوع فرهنگی، از جمله تنوع زبانی را به رسمیت می‌شناسد و آن را به حمایت می‌کند. این بدان معناست که دولت به تحصیل و حفظ زبان‌های اقلیت‌ها تشویق می‌کند و شرایطی را برای استفاده از آنها در نهادهای آموزشی و اجتماعی فراهم می‌آورد.
در کانادا، آموزش به هر دو زبان رسمی بخش مهمی از سیاست زبانی دولتی است. آموزش مدارس در کانادا می‌تواند به زبان انگلیسی یا فرانسوی باشد. در استان‌هایی که یکی از زبان‌ها غالب است، آموزش مدرسه غالباً به آن زبان انجام می‌شود. با این حال، در کبک، که سیاست زبانی سختگیرانه‌ای وجود دارد، زبان فرانسوی برای همه دانش‌آموزان الزامی است.
برای کودکان مهاجر و اقلیت‌ها همچنین برنامه‌هایی برای آموزش به زبان‌های مادری‌شان وجود دارد که به ادغام و حفظ هویت فرهنگی کمک می‌کند. در شهرهای بزرگ کانادا همچنین مدارس با سیستم آموزشی دو زبانه به طور فعال در حال گسترش هستند که در آن دانش‌آموزان هر دو زبان رسمی را یاد می‌گیرند.
هویت زبانی نقش کلیدی در شکل‌گیری هویت ملی کانادایی‌ها ایفا می‌کند. برای کانادایی‌های فرانسوی‌زبان، زبان فرانسوی اساس میراث فرهنگی و هویت آنهاست، به ویژه در کبک. برای کانادایی‌های انگلیسی‌زبان، زبان انگلیسی نماد وحدت ملی شده است، چرا که در سطح فدرال و در اکثر استان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
چندزبانی در کانادا همچنین به شکل‌گیری یک محیط فرهنگی منحصر به فرد کمک می‌کند. کانادایی‌ها به تنوع زبانی خود افتخار می‌کنند و آن را بخشی مهم از هویتشان می‌دانند. در کانادا به طور فعال از شیوه‌ها و سنت‌های فرهنگی مختلف که با زبان‌ها مرتبط است، از جمله ادبیات، موسیقی و هنر، حمایت و توسعه می‌یابد.
ویژگی‌های زبانی کانادا تنوع و تکامل تاریخی منحصر به فرد آن را منعکس می‌کند. دو زبانی در سطح فدرال، تنوع زبان‌های اقلیت و حمایت از تنوع فرهنگی به شکل‌گیری محیط اجتماعی و سیاسی خاصی کمک می‌کند. کانادایی‌ها به هویت زبانی خود افتخار می‌کنند و به طور فعال بر روی حفظ و توسعه آن کار می‌کنند که به حفظ روابطharmonious بین گروه‌های مختلف قومی و زبانی در کشور کمک می‌کند.