கடவுள் நூலகம்
வட ஆபிரிக்காவில் உள்ள லிபியா, முக்கியமான நிகழ்வுகளாலும் மற்றும் முக்கியமான வரலாற்று ஆவணங்களாலும் நிரம்பிய நீண்ட மற்றும் சிக்கலான வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. இந்த ஆவணங்கள் பொது அமைப்பின் வளர்ச்சியைக் பிரதிபலிப்பதில்லை, بلکه நாட்டின் சமுதாயம், கலாச்சாரம் மற்றும் சர்வதேச உறவுகளில் உள்ள முக்கிய மாற்றங்களை சாட்சியம் அளிக்கின்றன. இது தொடர்பான ஆவணங்களில் சுதந்திரம் பெறும் போரினால், புரட்சியை நிறுவுவதன் மூலம் மற்றும் நவீன லிபியாவின் மாநிலத்தை உருவாக்குவதன் மூலம் சம்பந்தப்பட்ட ஆவணங்கள் முக்கிய இடத்தை பிடிக்கின்றன. லிபியாவின் வளர்ச்சியில் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த சில வரலாற்றுச் சொத்து ஆவணங்களை நாம் ஆராய்வோம்.
1911 முதல் 1943 வரை லிபியா இத்தாலியாவின் குடியிருப்பாக இருந்தது, மற்றும் அந்த காலவகையில் பல முக்கியமான ஆவணங்கள் குடியிருப்புத் தௌதமும் மற்றும் உள்ளூர்வாசிகளின் சுதந்திரப் போராட்டத்திற்கான ஆவணங்களையும் பதித்தன. அவற்றில் ஒன்றாக இத்தாலியின் லிபியாவை பிடிக்கும் குற்றம் (1911) பயன்படுத்தப்பட்டது, இது லிபியாவில் இத்தாலிய குடியிருப்பு அதிகாரத்தின் ஆரம்பத்தை அதிகாரப்பூர்வமாக உறுதிப்படுத்தியது. இது இத்தாலிய குத்தகைகளின் சட்டபூர்வ அடிக்கட்டத்தை உருவாக்குவதில் மற்றும் நிலபகிர்வு மற்றும் நிர்வாக அமைப்புகளை தீர்க்க உங்களுக்குப் பயன்பட்டது.
இத்தாலியர் நாட்டில் அரசு அமைக்க ஆரம்பித்த போது, சுதிர்க்கிலும் போராடுவதற்கான அவசியமான ஆவணங்கள் உருவானன. அக்காலத்தில் இறுதான் அழைக்கப்பட்டு லிபிய தேசிய சங்கத்தின் நினைவகம் (1944) நாடு முழுவதும் லிபியாவின் முழு சுதந்திரத்தை அறிவித்தது. இந்த மறுமொழி நாடு விடுதலைக்கும் ஒரு முக்கியமான அரசியல் நடவடிக்கையாக இருந்தது. இதில் ஒருங்கிணைந்த தேசிய படை உருவாக்குவது மற்றும் லிபியாவை ஒரு சுதந்திர மாநிலமாக அங்கீகாரம் பெறுவதற்கான ஜனாதிபதிக்கும் கடுமையான பொறுப்போடு உரையாடப்படும்.
இரண்டாவது உலக போர் முடிந்த பின், 1951 லிபியா சுதந்திரம் பெற்றது. அந்த ஆண்டு 24 டிசம்பரில் லிபியாவின் சுதந்திரச் சட்டம் கொண்டுவரப்பட்டது, இது சுதந்திரமான மாநிலத்தை உருவாக்குவதற்கு அதிகாரப்பூர்வமாக உறுதிப்படுத்தியது. இந்த சட்டம் 1951 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 7 இல் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட லிபியாவின் அரசியலமைப்புக்கு அடித்தளம் ஆகின்றது, இது லிபியாவை அரச அரசியலால் ஆளப்படும் ஊழியங்கரவொற்றொழுதை ஆள்பவராகக் கூறியது. உருபடங்காரர்கள் உறுதியளித்த புகாரின் பொருளாதாரப் விளக்கம் வீரவன் பிரபஞ்சசெய்தியால் இருந்தது.
பெரியதாக்காரரின் дөлவியை கண்டு பிடித்த இடத்தில் லிபியாவின் 1951 அரசியலமைப்புச் சட்டம் முக்கிய ஆவணமாக இருந்தது, இது நாட்டை ஒரு சுதந்திர மாநிலமாக அறிவிக்கவில்லை, ஆனால் அதனை அதில் உள்ள அரசியற்கருத்துறையின் முக்கிய பரிமாணங்களை (அரசர்களின் உறுப்பினர்களை அடக்கவல்ல வகையில்) நிலவுபவையாக மட்டுமே வாராது என்பதை மையமாகக் கூறி, பலதடவணங்களை ரத்துத்தொகுப்பிற்கு உடவைத்தது. 1969 இன் புரட்டக் குறைவுக்குப் பிறகு, 1951 இன் அரசியலமைப்பு திறந்தவையாகவே இருந்தது.
லிபியாவின் வரலாற்றில் மிக முக்கியமான திருப்பமாக, 1969 ஆம் ஆண்டில் முஅம்மர் கத்தாவியின் தலைமைக்குட்பட்ட ராணுவ புரட்சி நடைபெற்றது. செப்டம்பர் 1, 1969 அன்று அரசர் இட்ரிஸ் I சரிந்து விடப்பட்டது, மற்றும் நாட்டின் வரலாற்றில் ஒரு புதிய யுகம் ஆரம்பமாகியது. புரட்சியின் நாளில் லிபியன் புரட்சியின் திட்டப்பிணைப்பு அறிவிக்கப்பட்டது, இதில் புரட்சித் அரசின் அடிப்படைக் கொள்கைகள் மற்றும் நேசங்கள் தெளிவாகக் கூறப்பட்டன. இந்த ஆவண் அரபு சமூகवादத்தை நிறுவுதல், அரசகபத்திற்கு பதிலாக ஒருமித்த அரபு மாநிலத்தை உருவாக்குவதற்கான கட்டுப்பாடுகளை கொண்டது. இது சக்திபடுத்தும் பொருளாதார மற்றும் சமூகசெயல்பாடுகளுக்கு அவசியத்தின் தேவை அமைகின்றது என்றும் கூறப்பட்டது.
1969 இன் புரட்சியுக்குப் பிறகு லிபியாவில் புதிய அடிப்படைகளை உருவாக்கும் ஆவணங்கள் ஏராளமானவை. இவற்றில் ஒன்று கத்தாவின் பச்சை ஆவணம் (1975), இது லிபியாவை மாறும் படி முன்மொழிந்த கருத்துக்களின் கொள்கைக்கோ ஆதாரத்தை வழங்குகின்றது. இந்த ஆவணத்தில், கத்தாவி தனது சமுச்சத், பொருளாதாரம் மற்றும் அரசியல் வாழ்க்கையை அறிக்கையளித்தார், இது அடிப்படுத்தப்பட்டவர் அரபு சமூகவாதம், ఇஸ்லாமிய மதங்களில் மற்றும் எதிர்மறை விருப்பத்தில் பாதிக்கப்பட்டது. இந்த ஆவணம் பல ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக லிபியாவின் அரசியலுக்கு மிக முக்கியமான தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது மற்றும் பச்சை புத்தகம் இல் வெளியானது, கத்தாவி மக்கள் குழுக்களை பயன்படுத்தி நேரடி மக்கள் அதிகாரத்தை உருவாக்க மோரந்தங்கள் மற்றும் அறிக்கைகளைப் பெற்றது.
லிபியாவின் அரசியல் அமைப்பின் மீது பெரிய தாக்கம் உண்டாக்கிய ஆவணம் பச்சை புத்தகம் ஆகும், இது 1976 ஆம் ஆண்டு முஅம்மர் கத்தாவி மூலம் வெளியிடப்பட்டு. மூன்று பகுதிகளை கொண்ட இந்த புத்தகம், லிபியாவின் அரசியல் அமைப்பு என்ற கருத்துக்களை அடிப்படையாகக் கொண்டது, இதில் பாராளுமன்றத்திற்கு இடமில்லை. மேலும், கத்தவியின் "மூன்றாவது கருத்து" என்பதற்கான அடிப்படையில் ஒரு அரசியல் அமைப்பு அறிவிக்கப்பட்டது, இது சோசியலிசத்திற்கும் மற்றும் இஸ்லாமிய அரசியல் அமைப்புக்கும் இடங்களை ஒன்றிணைக்கும், மக்களுக்கு உள்ளூர் கவுன்சில்களில் மற்றும் மக்கள் குழுக்களில் உரிமையை வழங்குவதற்கு மட்டுமே மற்றும் மைய அரசாங்கத்திற்கு அல்ல. பச்சை புத்தகம் மாறுதலான நாடுகளில் லிபியாவின் அரசியல் அறசியகம் பங்களித்து இருக்கின்றது மற்றும் கத்தாவின் காலம் வரை உடலில் கால்முடிக்க ிகுறிப்பாக உள்ளது.
2011 இல் முஅம்மர் கத்தாவியுடன் கொண்டு மூடிய பிறகு, லிபியா அரசியல் நிலைமை இல்லாவிட்டால் மற்றும் நாட்டின் மீட்பு பணிகளில் தொடர்ந்தும் பிறகு, 2011 இல் லிபியாவின் மாற்று உடன்பட்டிக்கையை ஏற்பு கொண்டு வந்ததும், அம்புக்கொடுக்கின்ற ஒன்றின் நிறுவலை உருவாக்குவதற்கு முக்கியமாக ஆனது. இந்த ஆவணத்தை லிபிய தேசியக் கட்டுப்பாட்டின் ஆட்கள் கையெழுத்திட்டார்கள், இது நாட்டின் ஜனநாயகாக்கும் செயல்முறை மற்றும் உரிமைகள் மற்றும் சுதந்திரங்கள் பற்றிய உறுதிப்படுத்தல்களைக் கொண்டு வந்தது.
கத்தாவியின் அமைவிடத்தை கழித்து, லிபியா பல்வேறு சவால்களை எதிர்கொள்ள வேண்டும். இதற்கிடையில், 2017 ஐக் காணப்பட்ட அரசியலமைப்பு மற்றும் பலவித அரசியல் சட்டங்கள், குறைபாடுள்ள புதிய அரசாராயவும் தோன்றுவிக்கின்றன, இதற்கான ஆவணங்கள் இந்தியாவின் சுதந்திரம் மாநிலத்திற்கு மிக முக்கியமான அனைத்து இதில் உள்ளது.
லிபியாவின் கடைசி வரலாற்று ஆவணங்கள் நாட்டின் வளர்ச்சியின் பலமில்லாமல் முக்கியமான நடவடிக்கைகள் ஆகின்றது. இந்த ஆவணங்கள் அரசியல் மாற்றங்களில், கொள்கைகளை மாற்றுவதற்கான வினோதங்களை ஏற்படுத்திய முக்கியமான பொறுப்புகளை நிறைவேற்றிக் கொண்டு செல்கின்றன. இது சுதந்திரத்திற்கான போரின் மீதமுள்ளவை மற்றும் புதிய அரசியல் வெளிநாட்டுக்கு நடக்கின்றனர். அது காலத்திற்குப் பின் பெரிதும் மாற்றங்கள் பெரிதும் குலைக்கும், வரலாற்று ஆவணங்கள் சைவப்படிப்பு அவையில் உள்ளவரை வருகின்றன.