கடவுள் நூலகம்
லிபியாவின் சுதந்திரம் மற்றும் பிறகு மூஅம்மர் கட்ஜாஃபியின் ஆட்சி, நாட்டின் வரலாற்றில் முக்கிய அங்கமாகும், அதன் அரசியல், சமூக மற்றும் பொருளாதார வாழ்க்கையில் ஆழமான தடம் இடப்பட்டுள்ளது. இந்தகாலம் 1951 லிபியாவின் சுதந்திரம் பெற்ற நாளில் இருந்து 2011 லகொலையாக்கப்பட்ட கட்ஜாஃபி வரை முக்கியமான நிகழ்வுகளை உள்ளடக்குகிறது. இந்த கட்டுரை இந்த வரலாற்றுப் காலத்தின் முக்கிய கட்டங்கள் மற்றும் அம்சங்களை ஆராய்கிறது.
லிபியா 1951 ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் 24 ஆம் தேதி சுதந்திரம் பெற்றது, உலக இன்றியமையாத போரின் பிறகு ஆவணத்தை அங்கீகரிக்கும் முதல் அரப்பின் நாடாகி. இதற்கு முன்பு, லிபியா 1911 ஆம் ஆண்டு முதல் இத்தாலியின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது, மற்றும் போர் முடிந்த பிறகு இது பிடிக்கும் பயிற்சியை பெற்றது.
சுதந்திரத்திற்கான போராட்டம் உள்ளூர் தேசியவாதிகள் மற்றும் சர்வதேச அழுத்தம் ஆகியவற்றின் முடிவாக அமைந்தது. கனடிய மற்றும் அமெரிக்க படைகள் ஆதரிக்கும் லிபியர்கள், சுதந்திரத்தை கேட்டு தேசிய இயக்கங்களை நடத்த தொடங்கினர். இதற்குப் பிறகு, லிபியா ஒரு المملكة என அறிவிக்கப்பட்டது, மற்றும் முதலில் கிங்க் இதிரிஸ் I ஆனார், அவர் தனி அரசியல் அமைப்பை நிறுவினார்.
சுதந்திரத்தின் ஆரம்ப கட்டத்தில், லிபியா எக்கட்ட முக்கியமான பொருளாதார மற்றும் சமூக பிரச்சினைகளை சந்தித்தது. நாடு பெரும்பாலும் விவசாயத்திற்கே ஊடாக இருந்தது, மேலும் மக்களுத் தொகுதி பெருமளவு செல்வாக்கியோடு வாழ்ந்தது. ஆனால் விரைவில் முக்கிய எண்ணெய் களஞ்சியம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, இது நாட்டின் பொருளாதார நிலையை மாற்றியது.
1950-க்கான இறுதியில், எண்ணெய் களஞ்சியங்களை கண்டுபிடிக்கபட்ட பிறகு, லிபியா எண்ணெய்யின் ஏற்றுமதியில் முக்கிய வருமானங்களைப் பெற்றது. இதனால் அரசாங்கம் அடிப்படைக் கட்டமைப்பு, கல்வி மற்றும் மருத்துவத்துக்கான முதலீடுகளைச் செய்வதற்கு அனுமதிக்கப்பட்டது. அந்த காலத்தில் கிங்க் இதிரிஸ் I தனது அதிகாரத்தை பலப்படுத்துவதற்கு மற்றும் நாட்டின் நவீனமாக்கலுக்கான ஊக்கங்களைச் செய்வதற்கு முனைந்தார்.
இருப்பினும், பொருளாதார வளர்ச்சிக்கு பிறகும், பல லிபியர்கள் அதிகாரமும் செல்வங்களும் ஒரு அரசை மற்றும் வெளிநாட்டவர்களின் கையை அடிக்கடி கற்றனர், இதனால் அரசியல் நிலைத்தன்மை கலைக்கான இணைப்புக்கு வழிவகுத்தது.
1 செப்டம்பரில் 1969 லிபியாவில் ஒரு இராணுவ புரட்சியினால், மூஅம்மர் கட்ஜாஃபி தலைமையிலான ஒரு குழு அதிகாரத்திற்கு வந்தது. அவர்கள் அந்த நேரத்தில் வெளிநாட்டின் உள்ளவரை உம்புநா விடுவித்தனர். கட்ஜாஃபி மற்றும் அவரது ஆதரவாளர்கள் புரட்சிகர சொத்து ஏற்பாடு செய்து, லிபியையை சமூகமென்பொருளாதார அரசாங்கமாக அறிவித்தனர்.
கட்ஜாஃபி விரைவாக தன்னுடைய அதிகாரத்தை பலப்படுத்தினார், பாராளுமன்றத்தை அழித்து, அரசியலை நாங்கள் அதன் வரலாற்றில் மாற்றியமைத்தார்கள். இவ்வாறே, தொழில்நுட்ப பாதுகாப்பையும் மாறுவேலைப்பையும் இதைத் தொடர்ந்து அவர் அதிகாரத்திற்கு எடுத்தார். குறிப்பாக, அவர் எண்ணெய் தொழிலை நாட்டு மையமுள்ளதாக இறுக்கினால், அரசாங்கத்திற்கு எண்ணெய் ஏற்றுமதியில் அதிகமானவரருக்குக் கிடைத்து வருகிறது.
கட்ஜாஃபியின் ஒழுங்கமைப்பு மற்றும் அரசியல் விளக்கங்கள் மற்றும் விசாரணைகள் இல்லாமல், லிபியா உயர்ந்த அளவுக்கு அனைவருக்கும் நியாயமான கனவுகளை நிறைவேற்ற என்ன ஆகிறது. ஆனால், இந்த மாற்றங்கள் அரசியல் எதிர்கால வாங்கியவர்களின் அட압ையும் மற்றும் மனித உரிமை மீறல்களையும் சந்திக்கின்றன.
கட்ஜாஃபி அவரது "பச்சை புத்தகம்" என அழைக்கப்படும் தனிப்பட்ட தத்துவத்தை உருவாக்கினார், இதில் அவர் சமூகवादம், இஸ்லாம் மற்றும் அரப கூட்டமைப்பின் காணொளிகளை பட்டியலிடுகிறார். அரசியலிலோ அல்லது பொருளாதாரத்திலோ நாட்டு மக்கள் நேரடியான அங்கத்துவத்தை கொண்டிருக்க வேண்டும் என்றார். இதனால் குடியினரின் நலன்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்த நாட்டின் உள்ளாட்சி கமிட்டிகள் ஏற்கனவே அறியப்பட்டன.
இருப்பினும், கட்ஜாஃபி நாட்டின் அனைத்து அங்கங்களை வலிமையுடன் கட்டுப்படுத்தினார். அரசியல் எதிரிகளை அழித்து, கட்டுக்கதைதிரவங்கள் தடுக்கப்பட்டனர். சுயாதீன பத்திரிகைகள் மற்றும் அரசியல் கட்சிகள் தடைப்பட்டு, அதிகாரிக அம்சங்களுக்கு இடையின்றிக் கட்டமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது.
சர்வதேச அளவில், கட்ஜாஃபி லிபியாவை ஒரு பிராந்திய நாட்டு ஆளுமையாக நிலைப்பான், அதில் பல்துறைகளை இடையூறுக்கும் மையமாக மக்களுக்கு ஆதரிக்கின்றார், மிகுந்த இருக்கும் உலக யுத்தங்களுக்கு எதிராக உள்ளார்.
லிபியாவின் பொருளாதாரம் எண்ணெய் தொழிலால் செழித்தது. 1970 மற்றும் 1980 களில், நாடு பொருளாதார அடிப்படை கட்டமைப்பில் முக்கிய முதலீடுகளைச் செய்தது, மக்கள் வாழ்க்கை நிலைக்கு முன்னேற்றம் பெற்றது. புதிய பள்ளிகள், மருத்துவமனைகள் மற்றும் குடியிருப்புகள் கட்டப்பட்டது.
இருப்பினும், காலப்போக்கில் எண்ணெய் வருமானங்களுக்கு அடிப்படையாக்கூடிய மனக்குறிப்புத்து, ஆட்சிக் குறைகளையும் பேராசையை ஏற்படுத்தியது. ஒரு மூளவிருன் எண்ணெயின் வழங்கப்படும் மூலகங்கள் சர்வதேச அளவில் தொடங்கும் போது, 1990 களின் பொருளாதார விடயங்களில் லிபியா சிக்கல மகிழாகரம் ஏற்பட்டது.
2011ஆம் ஆண்டு தொடக்கத்தில் லிபியா "அரபு பொட்டாநித்தூண்" திவ்வையான மையமாக இருந்தது. கட்ஜாஃபி ஆட்சிக்கு எதிரான எதிர்ப்புகள் பிப்ரவரியில் ஆரம்பமாகி, நாட்டின் முழுதும் விரைவாக பரவியது. முக்கோட்டை யோசனை வலுப்படுத்தும் மக்களின் பிரச்சினைகள் இதில் வெள்ளிவெள்ளையாக காட்டு தெரிகின்றன.
சுருக்கமாக, அதன் காரியம், கட்ஜாஃபி மேம்படுத்தும் மிகுந்த வலியை இணைத்துக் கொண்டார், அது வன்முறை அமைச்சுகளோடு மாறுபட்டுவரவும், மனித உரிமைகளைத் தனிநபர்கள் மதிக்கின்றனர். மார்ச் 2011ல் ஐக்கிய நாடுகள், பாராளுமன்றத்தின் மேலே மத்திய சர்வதேச படைகள் நாசும்னானிதனின் அடிமையுடன் சபையிதாயத்தை தெரிவித்தன. இது யுத்த அமைச்சாற்குறி ஆகியவற்றின் பணிகளை முன்னேற்றியது, கட்ஜாஃபியின் ஆட்சியின் மதிப்பீடு மாறுபட்டுள்ளது.
2011 ஆகஸ்டில், கட்ஜாஃபி கைப்பற்றி கொண்டார், மேலதிக நாடுகளில் யாழ் வெளிப்பட்டார், மேலும் 42 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு அவரது ஆட்சியை முடிவடையவைத்தார். அவரது மரணம் தளரில் பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது மற்றும் லிபியாவில் நிலவரத்தை அவசரமாகக் காப்பது கசிந்தது.
லிபியாவின் சுதந்திரம் மற்றும் மூஅம்மர் கட்ஜாஃபியின் ஆட்சி நாட்டின் வரலாற்றில் சிக்கலான மற்றும் முரண்பாடான காலமாகும். சுதந்திரத்தைப் பெற்ற முதல் நாள் முதல் பொருளாதார செழிக்கும் வரை, அதிகாரியிலிருந்து கலையாக்கமாக கொண்டு முடிவுநடைமுதற்கொள்ளும், இந்தக் காலம் லிபியர்களின் வாழ்க்கையில் ஆழமான பாதையை வைக்கிறது. லிபியா இன்னும் கட்ஜாஃபியின் பாரம்பரியங்களுடனும் சவால்களை சந்தித்து, நிலையான மற்றும் ஜனநாயக அரசாங்கத்தை உருவாக்குவதற்கான முயற்சியுடனும் உள்ளது.