கடவுள் நூலகம்
லிவியாவில் குடியேறிய கட்டம் என்பது அரசின் வரலாற்றில் 50 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக விரிவான மற்றும் பல கண்ணோட்டங்கள் உள்ள கட்டமாகும். இந்த கட்டம் 20 ஆம் நூற்றாண்டின் ஆரம்பத்தில் இத்தாலிய குடியேற்றத்துடன் ஆரம்பித்தது மற்றும் லிவியா 1951 ஆம் ஆண்டில் சுதந்திரத்தைப் பெற்றதுவரை நீண்டுபோய்க் கொண்டு இருந்தது. இத்தாலிய சித்தாணி லிவியாவின் சமூக, பொருளாதார மற்றும் பண்பாட்டு வாழ்க்கையில் முக்கியமான தடத்தை இழுத்தது, மற்றும் அதன் விளைவுகள் இன்று கொண்டிருக்கின்றது.
19 ஆம் நூற்றாண்டின் இறுதியில் ஒஸ்மானிய பேரரசு வீழ்ந்த பிறகு, லிவியா வடக்கு ஆப்பிரிக்காவில் தனது குடிய fences шир்சாவின் விரிவாக்கத்திற்கு மையமாக இவர்களால் பட்டியலுக்காக கவனத்தை ஈர்த்தது. 1911 ஆம் ஆண்டு இத்தாலி ஒஸ்மானிய பேரரசுக்கு எதிரான யுத்தத்தை தொடங்கி லிவியாவை கைப்பற்ற முயற்சித்தது. இத்தாலிய படைகள் தாக்குதல் செய்யவும் வெற்றிபெற்று, 1912 ஆம் ஆண்டுக்குள் லொசான் அமைதிய உடன்படிக்கையைப் பிறகு, லிவியா இத்தாலிய குடியத்தின் கீழ் அமைந்தது.
இத்தாலிய குடியேற்றம் லிவியாவில் கடுமையாகவும் சிரமமுற் தொகுப்பாகவும் இருந்தது. இத்தாலியர்கள் உள்ளூர் மக்கள் மீது அச்சுறுத்தும் நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டு, எவ்விதமான எதிர்ப்பு காணவேண்டாம் என முயற்சித்தனர். 1920-களில் லிவிய மலர் போர் எனும் செல்வாக்கான குரூப்பில் உள்ளூர் மக்கள் அவர்களின் சுதந்திரத்திற்காக போராடினர்.
இதற்குப் பதிலாக, இத்தாலிய அரசு "நிலத்தை அழிக்கும்" உத்தியைப் பயன்படுத்தி, கிராமங்களை அழித்து முற்றிலும் அச்சத்துக்கு உள்ளாக்கியது. இந்தகட்டத்தின் மிகவும் பிரசித்தமான நிகழ்வுகளில் ஜெபெல்-எல்-கராபி பகுதியில் மக்கள் பிறத்தக்கொண்டு அழிக்கப்படும் நிகழ்வு, donde இது இடைமைக்கப்படுவதற்காக ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் கொலைகளில் உயிரிழந்தனர்.
இத்தாலிய குடியேற்றம் லிவியாவின் பொருளாதாரத்தில் முக்கியமான மாற்றங்களை அடிக்கொடுத்தது. இத்தாலியர்கள் அடிப்படைக் கட்டமைப்பில் முதலீடு செய்தனர், சாலைகள், காப்புறவுகள் மற்றும் புகையிரதங்களை கட்டினர், இது வர்த்தக வளர்ச்சியைக் காக்கும் வேலை வேண்டும். ஆனாலும், மொத்த பொருளாதார நன்மைகள் இத்தாலிக்கு சென்றன, மற்றும் உள்ளூர் மக்கள் அடிக்கடி பொருளாதார முன்னேற்றத்தின் மூலமாகவே தவிர்க்க மாட்டார்கள்.
இத்தாலிய நாகரிகத்தின் அதிபதியில், பஞ்சங்களை அதிகரித்தல் மற்றும் காய்கறிகளை உருவாக்க சென்றுகொண்டு, இலீயாவின் விவசாயம் மாற்றம் கொண்டது. இத்தாலிய குடியார்களின் கடைக்கு முன்னர் உள்ள இடங்களிலிருந்து பங்குகளை பெற்றன, இதன் மூலம் மக்கள் இடையூறு மற்றும் அழுத்தம் கண்டனர்.
லிவியாவின் சமூக கட்டமைப்புகள் குடியேற்றத்திற்குப் பின்னர் மாற்றமானவையாக மாறின. இத்தாலிய ஆட்சியாளர்கள் உள்ளூர் மக்களுக்கு தங்கள் பண்பாடுகளை மற்றும் வாழ்க்கைப் முறையை आरोपினர், இது உள்ளூர் இயற்கையான பழக்கவழக்கங்களுக்கும் இத்தாலிய மரபுகளுக்கும் மோதல் ஏற்படுத்தியது.
கல்வி ஆட்சியியாளர்களுக்கு மிகவும் முன்னணி ஆகவும் வந்தது. இத்தாலியர்கள் பள்ளிகள் மற்றும் பல்கலைக்கழகம் திறந்து, ஒரு சில உள்ளூர் மக்களுக்கே கல்வி கிடைத்தது, இது சமூக அசாதனத்திற்குக் காரணமானது. மேலும், இத்தாலிய அரசு அரபு மொழி மற்றும் இஸ்லாமிய கலாச்சாரத்திற்கு தடவைகளை விதித்தது, இது உள்ளூர் மக்களின் அவதியை அதிகரிக்கக் காரணமாக அமைந்தது.
லிவியாக்க மின் ஒளிகளை விட, இத்தாலிய ஆட்சியாளர்கள் எதிர்ப்பு காணப்பட்டது. இதற்கு முக்கியமானவர்கள் லிவிய தேசிய சங்கம், இது 1920 களில் ஆரம்பிக்கப்பட்டது, இது லிவியாவின் சுதந்திரம் பற்றிய எதிர்பார்ப்பு அளித்தது. எதிர்ப்புக் குணமாகும் முன்னணி எனப்படும் உமர் அல்முக்தாபி மற்றும் செய்ஃப் அல்ஐஸ்லாம் அல்முக்தாப்பி ஆகியவர்கள் கூடுதல் முடிவு கிடைக்கத் தங்கப்பட்டே ஆக இருந்தனர்.
எதிர்ப்புகள் இரண்டாவது உலகப் போரின் போது முன்னெடுக்கப்பட்ட நேரங்களில் மிகவும் பிறிதாக இருந்தது, அப்போது லிவியா கூட்டின மற்றும் அச்சுறுத்தல்கள் இடையே ஒரு முக்கோணத்தில் இருந்தது. உள்ளூர் எதிர்ப்பு கீற்றாய் கொண்டு சுதந்திரத்திற்காக போரிட்டார்கள்.
இரண்டாவது உலகப் போர் லிவியாவில் மிக முன்னணி அளவுக்கு தாக்கம் ஏற்படுத்தியது. இத்தாலிய படைகள் தோல்வியடைந்த பிறகு, லிவியா இங்கிலாந்து படைகளின் கட்டுப்பாட்டுக்கு கீழே இறங்கியது. இங்கிலாந்து மாநிலங்கள் உள்ளூர் சுதந்திரக் கருத்துக்களை ஆதரிக்கவும், இத்தாலிய காட்சியை இடகு பகுதி பழக்கத்திற்கு உட்பட்டது.
இரண்டாவது உலகப் போருக்குப் பிறகு மற்றும் இத்தாலிய வாதமெடுத்து போதும், லிவியா உலகளாவிய பேச்சுவார்த்தைக்கு இடமளித்தது. 1951 ஆம் ஆண்டு லிவியா முக்கியமாக சுதந்திரத்தைப் பெற்றதிகள் King Idiri சாதனையோடு மன்னிப்பு உறுதியளித்தது. இந்த காலம் லிவியாவில் ஒரு புதிய கட்டத்தின் தொடக்கம் ஆனது, அப்போது நாட்டு தனது அடையாளத்தை மற்றும் சுதந்திரத்தைக் கண்டுபிடித்தது.
குடியேற்றம் லிவியாவின் வரலாற்றில் ஆழ்ந்த தடத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. நாடு சுதந்திரம் பெற்றுப்போகவும், குடியேற்றத்தின் காரணமாக கொடுத்த பல பிரச்சனைகள் இன்னும் முற்றிலும் தொடர்ந்தது. சமூக மற்றும் பொருளாதார துருவத்திரைகள் மற்றும் தேசிய அடையாளம் எவ்வாறு புதிய அரசு சார்ந்துள்ளன என்பது முக்கியமான சவால்களாக அமைந்தது.
ஆனால், இக்காலம் லிவியாவின் பழகுதல் நோக்கத்தில் முன்னேற்றத்திற்கு அடிப்படையாக அமைந்தது, அப்போது நாடு தனது அணி உட்பட எளிதான அனுபவங்களை பங்கு கொடுக்கின்றது.
லிவியாவின் குடியேற்றம் சரியான உழைப்பாகவும், மாற்றமாகவும் உள்ள வரலாற்றின் எடைப்பட்டதைக் குறிக்கும், பல конфликтங்கள், மாற்றங்கள் மற்றும் எதிர்ப்புகளை நிரூபிக்கின்றது. இந்த கட்டம் லிவியாவின் யதார்த்தஇந்தியத்தின் சுதந்திரத்தைத் தவிர்க்க முடியாத பேராசையினாறன்று ஆள்வாராகப்படுகிறது. குடியேற்றத்தின் அதிகம் இருக்கின்றதைப் பார்வையிடாமல், லிவியா தன்னை வாரிசாகவும் தனிப்பட்ட வரை வரைபடமாகவும் உள்ளன, இது அதன் செழிக்கும் மற்றும் விவசாயமான வரலாற்றினை உறுதிசெய்கிறது.