دانشنامه تاریخی
ایجاد جمهوری خلق اوکراین (УНР) و جمهوری خلق غرب اوکراین (ЗУНР) مرحله مهمی در تاریخ اوکراین بود که در بستر رویدادهایی که ناشی از فروپاشی امپراتوری‌های روسیه و اتریش-مجارستان در اوایل قرن بیستم رخ داد، اتفاق افتاد. این دو کشور که در قلمرو اوکراین به وجود آمدند، نماد آرزوی ملت اوکراین برای استقلال و خودمختاری پس از سال‌ها سلطه بیگانه بودند.
از اوایل قرن بیستم در اوکراین جنبش‌های ملی آزادیبخش برای استقلال از مقامات روسی و اتریشی آغاز شد. رویدادهایی که در طول جنگ جهانی اول رخ داد، نقش مهمی در این روند ایفا کردند، زمانی که مشکلات اجتماعی و اقتصادی ناشی از جنگ به افزایش هویت ملی کمک کرد.
پس از انقلاب فوریه 1917 در روسیه، که در آن سلطنت سرنگون شد، اوکراینی‌ها شروع به درخواست فعالانه خودمختاری کردند. در این دوره، شورای مرکزی تشکیل شد که به عنوان نهاد اصلی جنبش ملی اوکراین شناخته می‌شد. در ژوئن 1917، شورای مرکزی I یونیورسال را تصویب کرد که خودمختاری اوکراین را در چارچوب جمهوری روسیه اعلام کرد.
حرکت پایدار به سوی استقلال culminated در III یونیورسال شورای مرکزی، که در 20 نوامبر 1917 تصویب شد و ایجاد جمهوری خلق اوکراین به عنوان یک کشور مستقل را اعلام کرد. УНР شامل بخش قابل توجهی از قلمرو امروزی اوکراین بود، به جز نواحی غربی که تحت کنترل اتریش-مجارستان بودند.
با این حال، مسیر به سوی استقلال آسان نبود. اوکراین با مقابله‌ای از سوی بلشویک‌ها که به دنبال ایجاد قدرت خود در اوکراین بودند و همچنین از سوی سفیدگران و گروه‌های نظامی دیگر که در کشور فعالیت می‌کردند، مواجه شد. conflit بین نیروهای سیاسی مختلف وضعیت را تشدید کرده و به هرج و مرج داخلی منجر شد.
به موازات تشکیل УНР، در غرب اوکراین، در گالیسی، جنبش استقلالی شکل گرفت که به ایجاد جمهوری خلق غرب اوکراین (ЗУНР) منجر شد. در 1 نوامبر 1918 در لواوی، ЗУНР اعلام شد که پاسخی به فروپاشی امپراتوری اتریش-مجارستان و آرزوی اوکراینی‌ها در این منطقه برای استقلال بود.
ЗУНР، مانند УНР، به دنبال تشکیل یک کشور مستقل اوکراینی بود و اقدامات قانونی خود را شامل اعلامیه استقلال پذیرفت. با این حال، ЗУНР با مقاومت شدید از سوی نیروهای لهستانی که همچنین بر این سرزمین ادعای مالکیت داشتند، روبه‌رو شد. درگیری بین ЗУНР و لهستان منجر به سری از جنگ‌ها و درگیری‌های مرزی شد.
با وجود شرایط مختلفی که در آن‌ها УНР و ЗУНР تشکیل شدند، آن‌ها به دنبال اتحاد بودند. در 22 ژانویه 1919، در کی‌یف، عمل ادغام УНР و ЗУНР امضا شد که این یک رویداد نمادین در تاریخ اوکراین شد. این عمل نماد وحدت ملت اوکراین و آرزوی ساخت یک کشور اوکراینی واحد بود.
با این حال، واقعیت پیچیده‌تر بود. هر دو جمهوری با تهدیدات خارجی جدی روبرو شدند: مداخله نیروهای شوروی و تهاجم لهستان. این شرایط تأثیر منفی بر قابلیت عملکرد یکپارچه دولت گذارد.
در طول سال 1919، اوکراین به مبارزه برای استقلال خود ادامه داد، اما فشار از سوی روسیه شوروی و لهستان افزایش یافت. در مارس 1920، نیروهای لهستانی حمله‌ای گسترده به قلمرو تحت کنترل ЗУНР آغاز کردند که منجر به از دست دادن سرزمین‌های قابل توجهی شد. УНР نیز با مشکلات داخلی مانند بی‌ثباتی سیاسی و بحران اقتصادی روبرو بود.
در نتیجه تمام این رویدادها، УНР و ЗУНР نتوانستند استقلال خود را حفظ کنند و در سال 1921، سرزمین‌های اوکراین بین لهستان و روسیه شوروی تقسیم شد. با وجود این، آرزوی استقلال و خودمختاری همچنان در آگاهی ملت اوکراین وجود داشت.
ایجاد УНР و ЗУНР در تاریخ اوکراین ردپای عمیقی به جا گذاشت. این رویدادها مبنایی برای تلاش‌های بعدی ملت اوکراین برای خودمختاری و هویت ملی شدند. جنبش‌های استقلالی که در اوایل قرن بیستم به وجود آمدند، تأثیرات زیادی بر نسل‌های بعدی اوکراینی‌ها گذاشتند.
امروز اوکراینی‌ها به یاد این لحظات مهم در تاریخ ادامه می‌دهند که ایشان را برای مبارزه برای حاکمیت و استقلال الهام می‌دهد. حافظه تاریخی درباره УНР و ЗУНР بخشی مهم از خودآگاهی ملی شده و آرزوی ملت برای آزادی و حق خودمختاری را برجسته می‌کند.
ایجاد جمهوری خلق اوکراین و جمهوری خلق غرب اوکراین در سال‌های 1917-1918 گامی مهم در جهت خودمختاری ملی ملت اوکراین بود. با وجود شرایط دشوار و تهدیدات خارجی، این رویدادها مبنایی برای تلاش‌های بعدی در مبارزه برای استقلال اوکراین شدند که هنوز هم به قوت خود باقی است. درس‌های گذشته یادآور اهمیت وحدت و مبارزه برای حقوق و آزادی‌های هر ملت است.