கடவுள் நூலகம்
தாய்லாந்தின் அரசாங்க அமைப்பின் வளர்ச்சி ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு மேலான வரலாற்றில் நீண்ட மற்றும் சிக்கலான διαδικையாகும். வரலாற்றின் பல்வேறு கட்டங்களில், தாய்லாந்து, முழுமையான அரசிமுறை முதல் நவீன சட்ட நிறுவத்திற்கான மாநிலம் வரை பல்வேறு அரசியல் கட்டங்களுக்குள்ளாக உள்ளதாக மாறியது. பழமையான நாகரிகங்கள், வெளிப்புற கவர்ச்சியாளர்கள் மற்றும் உள்ளக அரசியல் மாற்றங்கள், இன்று நாட்டில் உள்ள தனித்துவமான அரசாங்க அமைப்பைக் உருவாக்குவதில் முக்கியக் குரல்களாக விளங்கின. இந்தக் கட்டுரையில் முதலாவது பாணியிலிருந்து நவீன அரசியல் கட்டமைப்புக்கு செல்லும் வழியைப் பார்க்கிறோம்.
தாய்லாந்தின் மண்ணில் பல சிறிய மாநிலங்கள் மற்றும் கிருமிகளில் இருந்ததுபோன்று, சியெங்மாய், லண்ணா மற்றும் சூக்கோதாய் போன்றவை உள்ளன. இந்த மாநிலங்கள் தங்களை உள்வாங்கக் கூடிய அமைப்பு கொண்டிருந்தாலும், பெரும்பாலும் கலாச்சார மற்றும் அரசியல் எண்ணங்களைப் பகிர்ந்துள்ளன. தாய்லாந்தின் ஆரம்ப கால வரலாற்றில் மிக முக்கியமான காலமாக உள்ள சூக்கோதாய் காலம் (1238-1438) முன்பே, எதிர்கால அரசாங்க அமைப்பிற்கான அடித்தளம் நிறுவப்பட்டது.
இராஜா ராமா கம்ஹேனின் ஆட்சிக்காலத்தில், சூக்கோதாய் நவீன தாய்லாந்து நிலத்தில் முதல் ஒருங்கிணைந்த மன்னராக மாறியது. இந்த மாநிலம் மைய அரசாங்கம், உள்ளூர் அரசாள்களும் மற்றும் தெளிவான சமூக நிலைத்தன்மையும் உள்ள களப்பயன்பாட்டுகளை உருவாக்கியது. சூக்கோதாய் முக்கியமான கலாச்சார மையமாகவும் மாறியது, எங்கு பல திட்டங்கள், போதியமதியமும், எழுத்தையும் உருவாக்கப்பட்டது.
சூக்கோதாயின் சரிவிற்கு பிறகு, அங்கு புதிய அரசால் ஆளப்படும் அயுத்தா உருவானது, இது 1350 முதல் 1767 வரை இருந்தது. அயுத்தா ஒரு வலிமையான வர்த்தக பேரரசாகவும், தென் கிழுக்கே ஆட்சியாளர் ஆகவும் மாறியது. இந்த காலம் மன்னியின் அதிகாரத்தை வலுப்படுத்துவதற்கான, அசோச்சார்வு உறவுகளுக்கான மற்றும் உறுதியான அரசக் கூட்டணி உருவாக்கப் பெற்றது. இந்த நேரத்தில் மைய அரசாங்க அமைப்பு உருவாகியது, இங்கு ராஜா அதிகாரத்தின் உச்சியில் இருந்தவர், நாட்டின் ஆன்மீக மற்றும் அரசியல் தலைவர் ஆக இருக்கிறார்.
1767 ஆம் ஆண்டு அயுத்தாவின் சரிவிற்குப் பிறகு, நாடில் சிக்கலான மற்றும் அரசியல் நிலைத்தன்மை காணவில்லை, எனவே சக்ரி வம்சம் உருவானது. வம்சதலையின் நிறுவனர், ராஜா ராமா I, 1782 இல் மன்னரின் முற்போக்கிலும் தலைநகரை பாங்க்கோகுக்கு மாற்றியதாகக் கூறப்படுகிறது. இந்த காலத்தில் தாய்லந்துக்கு ஐரோப்பிய உள்கட்டமைப்புகளில் இருந்து வெளிப்புற வெளியீடுகள் சந்திக்கப் பட்டன.
தனித்தினத்தைப் பாதுகாக்க ராமா I மற்றும் அவரது பின்வாங்கிகள் நிர்வாகம், இராணுவம் மற்றும் பொருளாதாரம் போன்ற துறைகளில் முற்போக்குச் செய்யத் தொடங்கினர். இது மைய அதிகாரத்தை வலுப்படுத்தி, மன்னியை மாநிலத்தில் முக்கியமான பாத்திரமாக மாற்றியது. அயுத்தாவில் இருந்த இனிமையான அரசியல் அமைப்பு ஒரு தெளிவான அதிகார உச்சியுடன் மைய электр கொண்ட மேலே மாற்றப்பட்டது, மேலும் போராட்டத்தில் ஆட்சி அமைப்புக்கு விரிவான bürokratik அமைப்பு அணுகுமுறை பெற்றது.
19 ஆம் நூற்றாண்டில், ராஜா ராமா V (சுலலொங்க்கோன்) நலியை பெற்ற பிறகு, தாய்லாந்து தங்களவையும் நிர்வாக அமைப்பு மற்றும் சட்டத் கட்டமைப்புகளை நவீனமாக்கியது. ராமா V, நவீன கல்விச் அமைப்பு, படையினம், போலீசார் மற்றும் நீதித்துறை போன்ற நான்கு கொண்டெங்கத்தியமாக பல ஈடுகாட்டுவதற்கான முன்னணி செயற்பாடாகின்றது. அவர் தாய்லாந்து வெளிப்புற வர்த்தகம் மற்றும் மேற்கத்திய நாடுகள் உரிமைகளுடன் கூடிய அரசியல் வேளைகளை வகுக்கவும் திறந்தார்.
20 ஆம் நூற்றாண்டில், தாய்லாந்து தனது மன்னியை வலுப்படுத்தி, அதே நேரத்தில் சட்டமன்ற மன்னியை நிலையாகப் பெருக்கி கொண்டிருந்தது. 1932 இல் "சியாம் புரட்சி" என்றால் அடிப்படையில் மக்களின் அதிகாரத்தை அடிக்கடி நோக்கி வந்தது, நாட்டின் மன்னனது முழுமைதீர்வை சரிசெய்யும் அரசியல்நடை தேதியைக் கொண்டு உடன்படுகிறது.
இதற்குப் பிறகு, மன்னனின் அதிகாரம் கடுமையாக மூடப்பட்டுள்ள முறைஅனைத்து அவசரமான நிகழ்வுகள் முறுவனது மண்டலத்தில் மறுபக்கம் வர வருகின்றன, யாவையுமே அரசால் ஒப்படைக்கப்படும் காரியங்கள் மன்னரால் மூடியிருந்தன. ஆனாலும், அரசியல் மாற்றங்களில் கூட, மன்னன் தாய்லாந்து பகுதிக்கு ஒருங்கிணைந்த மற்றும் நிலையான அடிப்படையான அளவுக் காட்சியாக இருக்கிறான்.
இரண்டாம் உலகப்போருக்குப் பிறகு, தாய்லாந்து சட்டமன்ற மன்னியாக வளர்கிறான், பின்னரும் அரசியல் நிலமை குறுக்குகின்றது. கணக்குகள், இராணுவ வர்த்தகம் மற்றும் ஆதிக்கங்கள் என்றாலு, பொதுவான மாற்றங்களை மாத்திரமாக அடிக்கடி நடைபெறுகிறது. மன்னன் நிலைத்தனர், பிறகு அரசியல் அமைப்பின் மாற்றங்களில் இயக்கமாக இருந்தார்.
தற்போது தாய்லாந்து சட்டமன்ற மன்னிக்களோடு ஒரு சட்ட அமைப்பாக உள்ளது. தாய்லாந்தின் அரசமைப்பை 1932 இல் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கின்றது, ஆனால் அவனுக்கு பின்னர் ஏற்கெனவே பல மாற்றங்கள் செய்யப்பட்டுள்ளன. அரசக் கணினியின் முதன்மை மையமே நிமிர்ச்சிகூடி, சட்டஸ்தப்பு மற்றும் மனித உரிமைகளை மெரிலாக்கும் நிர்பசமாக වෙளாதிருக்க வேண்டுமெனக் கூறுகிறது. ஆனாலும், தாய்லாந்தின் அரசாங்க அமைப்பின் செயல்பாடுகள் சந்தாதாரம் ஆகும் மற்றும் மிகவும் சிக்கலானதாகும், மன்னனின் பாரம்பரியத்துடன் புதிய அரசியல் மாற்றங்களை கருத்தில் கொண்டு.
உத்யான தலைவர் மற்றும் அமைச்சர்கள், பிரதமர் ஒவ்வொரு அரசில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவராகும், ஆனால் மன்னன் நாட்டின் அரசியல் வாழ்க்கையில் முக்கியமான பாத்திரமாக மாற்றுகிறவன், ஒருங்கிணைந்த மற்றும் தேசிய அடையாளத்தின் அடிப்படையான அளவினை ஏற்படுத்துகிறான். அரசியல் வாழ்க்கையில் பல வர்த்தக ташкилங்களின் வரலாற்று மூலத் ஏற்றைக்கு ஆனது என்றால் மக்களைத் தேர்தல்களால் அரசைப் பாதிக்கக்கூடியுள்ளது.
ஆனாலும், கூடுதலாக, தாய்லாந்து தீவிரமான இராணுவக் கான்பியல் மற்றும் பரந்த புகழியுது சார்ந்துள்ளது. இராணுவ புரட்சிகள் நாட்டுக்குள் நிரந்தரம் நடந்துள்ளன, மேலும் படை நிச்சயமாக மூன்றாவது நிலைத்த நாங்கள் காட்சியாக அழகியைஅடிக்கையாகப் போகstroke செய்கின்றது. அரசியல் சூழ்நிலைகளும் அரசு மாற்றங்களும் தொடர்கின்ற நிலையுடன் அரசியல் நிலவரத்தின் அடிப்படையை மாற்றும் தரவுகள் சின்னமுறையாக உள்ளன.
தாய்லாந்தின் அரசாங்க அமைப்பின் வளர்ச்சி பல்வேறு வெளிப்புறம் மற்றும் உள்ளே சவால்களை முன்னிறுத்துகிறன, வாழ்க்கை மற்றும் தேவைங்கள் தங்கள் கருத்துக்களை மாற்றுவது இன்றைக்கும் முளைத்துள்ளது. தாய்லாந்தின் வரலாறு, பழமையான மாநிலங்களிலிருந்து நவீன சட்டமன்ற மன்னிக்கு நியூலக்கம், அரசியல் மற்றும் சமூக அமைப்புகளை மாறியதன் இனிய உதாரணங்களை அளிக்கின்றது. தாய்லாந்து, பாரம்பரியங்கள் மற்றும் நவீன அரசியல் முன்னேற்றத்திற்கிடையே தனித்துவமான சமநிலையை ஆதரிக்கிறது, இது தென் கிழக்கு ஆசியாவின் அரசாங்க அமைப்பில் தனித்துவமான ஒன்றாக இருக்கின்றது.