دانشنامه تاریخی
سلطنت عثمانی در قبرس در سال 1571 آغاز شد، زمانی که این جزیره توسط نیروهای عثمانی تصرف شد. این دوره بیش از سه قرن به طول انجامید و مرحله‌ای کلیدی در تاریخ قبرس بود که به طور قابل توجهی ساختار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن را تغییر داد. حکومت عثمانی آثار عمیقی در فرهنگ و هویت قبرسی‌ها به جا گذاشت که هنوز هم در زندگی جزیره احساس می‌شود.
در سال 1570، ارتش عثمانی کارزار خود را برای فتح قبرس آغاز کرد و در سال بعد جزیره به طور کامل تسخیر شد. دلیل اصلی این فتح نیاز به کنترل بر مسیرهای تجاری استراتژیک در شرق مدیترانه و همچنین تمایل به گسترش مرزهای امپراطوری عثمانی بود. تصرف قبرس همچنین بخشی از یک تقابل گسترده‌تر با جمهوری ونیز بود که از سال 1489 بر این جزیره حکمرانی می‌کرد.
بعد از فتح قبرس، امپراطوری عثمانی تغییرات قابل توجهی در اداره جزیره ایجاد کرد. قبرس به یک استان امپراطوری تبدیل شد و والی‌های عثمانی برای مدیریت آن منصوب شدند. این والی‌ها دارای اختیارات گسترده‌ای بودند و مسئول جمع‌آوری مالیات، حفظ نظم و مدیریت جمعیت محلی بودند.
عثمانی‌ها همچنین سیستم حقوقی خود را که بر مبنای شریعت بود، معرفی کردند که در کنار سنت‌ها و قوانین محلی همزیستی داشت. این امر یک محیط حقوقی منحصر به فرد ایجاد کرد که در آن جوامع مختلف مذهبی (مسیحی و مسلمان) می‌توانستند به آداب و قوانین خود پایبند باشند.
حکومت عثمانی به طور قابل توجهی چشم‌انداز فرهنگی قبرس را تغییر داد. ابتدا جمعیت یونانی محلی با واقعیت‌های اجتماعی جدیدی روبرو شدند. عثمانی‌ها سیستم «میلت» را برقرار کردند که به جوامع مذهبی مختلف اجازه می‌داد تا به امور داخلی خود مانند آموزش، ازدواج و مسائل خانوادگی رسیدگی کنند.
با این حال، مسیحیان محلی تحت فشار قدرت مسلمان بودند و مواردی از تبعیض وجود داشت. با این وجود، اداره عثمانی همچنین فرصت‌های خاصی برای رشد اقتصادی فراهم کرد، که به توسعه تجارت و کشاورزی کمک کرد.
اقتصاد قبرس در دوره عثمانی تغییرات قابل توجهی را تجربه کرد. این جزیره به یک مرکز مهم تولید و تجارت تبدیل شد. عثمانی‌ها به طور فعال کشاورزی را توسعه دادند و کشت‌هایی مانند پنبه، انگور و زیتون را ترویج کردند. قبرس همچنین به خاطر شراب خود مشهور شد که به سایر نقاط امپراطوری و فراتر از آن صادر می‌شد.
تجارت عنصر کلیدی اقتصاد بود و قبرس به یک گره مهم در مسیر بین شرق و غرب تبدیل شد. بنادر اصلی مانند فاماگوستا و لیماسول نقش قابل توجهی در تجارت بین‌المللی ایفا کردند و ارتباطات با سایر مناطق مدیترانه را فراهم کردند.
با وجود همزیستی نسبتاً مسالمت‌آمیز، دوره حکومت عثمانی در قبرس از درگیری‌ها و قیام‌ها خالی نبود. یکی از معروف‌ترین قیام‌ها، قیام سال 1821 بود که در آن یونانی‌های قبرسی علیه حکمرانی عثمانی شورش کردند در راستای یک حرکت بزرگ‌تر آزادی‌خواهی یونانی. با اینکه این قیام سرکوب شد، اما تأثیر قابل توجهی بر رویدادهای بعدی در جزیره و منطقه داشت.
قیام‌ها همچنین به دلیل مشکلات اجتماعی و اقتصادی بروز می‌کردند. سرکوب سیاسی و مالیات‌ها نارضایتی‌هایی را در بین جمعیت محلی ایجاد می‌کرد که گاهی به خشونت و شورش منجر می‌شد. با این حال، اداره عثمانی معمولاً به این قیام‌ها با اقدامات سختگیرانه پاسخ می‌داد که به وخامت روابط میان جوامع محلی و قدرت حاکم منجر می‌شد.
حکومت عثمانی میراث فرهنگی قابل توجهی در قبرس به جا گذاشت. بناهای تاریخی مانند مساجد، حمام‌ها و پل‌ها هنوز هم گواهی بر دوران عثمانی هستند. مسجد لالا مصطفی پاشا در فاماگوستا و مسجد سلطان سلیم در نیکوزیا تنها چند نمونه از میراث معماری هستند که سبک عثمانی را حفظ کرده‌اند.
همچنین باید اشاره کرد که فرهنگ عثمانی تأثیری قابل توجه بر آشپزی محلی، هنر و صنایع دستی داشته است. بسیاری از غذاها و دستورهای سنتی قبرسی ریشه‌های عثمانی دارند که میراث آشپزی جزیره را غنی می‌کند.
حکومت عثمانی در قبرس تا سال 1878 ادامه یافت، زمانی که در نتیجه جنگ روسیه و عثمانی جزیره به بریتانیا به عنوان یک سرزمین اجاره‌ای واگذار شد. این آغاز دوره جدیدی در تاریخ قبرس بود که ویژگی‌ها و چالش‌های خاص خود را خواهد داشت. با این حال، تأثیر دوره عثمانی همچنان بخشی مهم از هویت و فرهنگ قبرس باقی مانده است.
حکومت عثمانی در قبرس دوره‌ای پیچیده و چندلایه است که تأثیر قابل توجهی بر تاریخ آینده جزیره گذاشته است. تغییرات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که در این دوره رخ داده، هویت منحصر به فرد قبرسی‌ها را شکل داده و همچنان بر جامعه معاصر تأثیر می‌گذارد. درک این دوره به شناخت فرایندهای گسترده‌تری که در شرق مدیترانه اتفاق افتاده و اهمیت آن‌ها برای شکل‌گیری تاریخ منطقه کمک می‌کند.